Sienicki (herb szlachecki)
Sienicki (Jelita odmienne III) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Jelita, z nobilitacji.
Opis herbu edytuj
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu błękitnym trzy kopie w gwiazdę złote - dwie w krzyż skośny i trzecia na opak, na nich.
Klejnot - ramię zbrojne, trzmające płonącą pochodnię.
Labry błękitne, podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki edytuj
Nadany 1 marca 1581 Janowi Sienickiemu. Herb powstał z adopcji do herbu Jelita[1]. Niemal identyczny herb (z inną tynkturą) otrzymał tego samego dnia Stefan Maszalski (herb własny Maszalski). Nobilitacja była nagrodą za odwagę przy zdobywaniu Wielkich Łuków[2].
Herbowni edytuj
Sienicki.
Przypisy edytuj
- ↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 113. ISBN 83-7181-217-5.
- ↑ Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: DiG, 2001, s. 110. ISBN 83-7181-173-X.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne edytuj
- Herb Sienicki z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla