Speed dating

metoda zawierania kontaktów międzyludzkich

Speed dating (ang. „szybkie randki”) – metoda zawierania kontaktów międzyludzkich o charakterze miłosnym, polegająca na sesjach krótkich rozmów (limitowanych czasowo przez organizatora) i selekcji przez uczestników osób, z którymi chcieliby skontaktować się poza sesją.

Speed dating w Nairobi

Metodę wymyślił rabin Yaacov Deyo z Los Angeles w 1998 roku. Pierwszy speed dating miał miejsce w Pete’s Café w Beverly Hills w 1998 roku. Niebawem po tym wydarzeniu urosła popularność tego typu spotkań w Stanach Zjednoczonych, zwłaszcza po ukazaniu się w 2000 roku całego zarysu pomysłu w serialu telewizyjnym Sex and the City, jako coś bardzo eleganckiego. Zwolennicy mówią o speed dating, iż oszczędza ona czas, a dodatkowo role decydującą odgrywa pierwsze wrażenie.

Organizacja edytuj

Speed dating to proces randkowy, w którym zachęca się ludzi, by mogli poznać dużo nowych osób w kilka minut. Co 3–8 minut mężczyźni i kobiety wymieniają się między sobą, żeby poznać się na „krótkich randkach”. Po 3–8 minutach organizator daje znak dzwonkiem, sygnalizując uczestnikom, by iść dalej na następną randkę. Na koniec wszystkich spotkań, uczestnicy oddają listę osób, z którymi chcieliby nawiązać dalszy kontakt. Jeśli okaże się, że dani uczestnicy wpisali siebie nawzajem na listę (zostało to odwzajemnione), następuje wymiana kontaktów.

Odmiany speed datingu edytuj

Na początku lat 90. formuła speed datingu została w Stanach Zjednoczonych zaadaptowana przez świat biznesu. Obecnie – również w Polsce – służy również do przeprowadzania rozmów rekrutacyjnych oraz stwarzania przestrzeni dla spotkania firm zainteresowanych np. inwestycją w potencjalnie intratne projekty oraz osobami, które są w stanie taki pomysł zaprezentować i wykonać[1].

Ciekawostka edytuj

Według statystyki z festiwalu naukowego pod tytułem „Speed dating w Edinburgh”, naukowcy wnioskowali, że większości kobiet wystarczy 30 sekund spotkania z mężczyzną, by stwierdzić, czy jest on kandydatem na chłopaka czy też męża[2].

Podświadome preferencje Książka Malcolma Gladwella Blink: The Power of Thinking Without Thinking (pol. Błysk: Potęga przeczucia) w której autor porusza kwestię decyzji podejmowanych w ułamkach sekund. Książka ta przedstawia pracę naukową dwóch profesorów z Columbia University, którzy prowadząc badania dotyczące szybkich randek, przeprowadzili ankietę wśród uczestników szybkich randek, w wyniku czego Drs. Sheena Iyengar i z Raymond Fisman udowodnili, że to, co ludzie chcieli uzyskać w idealnym partnerze nie pasowało do ich podświadomych preferencji[3].

Preferencja wieku i wzrostu osób Badania na Uniwersytecie w Essex i IZA w Bonnie[4] w 2006 roku o skutkach preferencji przeciwko możliwości wyboru partnera wykazały, że możliwość była bardziej ważna niż preferencje i że wiek kobiety jest najważniejszym czynnikiem decydującym dla mężczyzn. Mimo że wiek mężczyzny jest mniej ważny, nadal jest bardzo istotnym czynnikiem określania zapotrzebowania przez kobiety. To samo badanie wykazało, że wzrost mężczyzny ma znaczący wpływ na jego atrakcyjność.

Praktyka edytuj

Rebe Deyo, związany z ultraortodoksyjną organizacją Aish HaTorah (Ogień Tory), wymyślił ją właśnie po to, aby chronić swoich wiernych przed zgubnymi pokusami, które stwarza nowoczesna metropolia. Sama idea jest bardzo zbożna. Zamiast szukać osób po knajpach, imprezach i klubach, weź udział w bezpiecznej imprezie, podczas której będziesz mieć wiele randek naraz.

Speed dating ma dużo zalet. Każdy uczestnik na pewno spotka kogoś nowego. Uczestnicy są grupowani według zakresu wieku, całemu procesowi towarzyszy oszczędność czasu i dodatkowo całość jest w 100% interaktywna. Kobiety mogą przyjść same i nie czuć się dziwnie, alternatywnie mogą przyjść z innymi kobietami i traktować to jako wyjście na miasto.

Speed dating jest limitowany czasowo, żeby zapewniać użytkownikom wygodę w razie wystąpienia tzw. nudnej rozmowy oraz zapobiega monopolizacji uczestników. Uczestnicy speed dating są przypadkowo dopasowani i mają okazję poznać różnych ludzi, z którymi nie mieliby okazji porozmawiać w klubie nocnym czy też pubie. Po spotkaniu speed dating, kontakty do siebie dostają tylko te osoby, które się wzajemnie wybrały w formularzu. W rezultacie strach przed odrzuceniem zostaje zminimalizowany.

Imprezy typu „speed date” przebiegają wedle następującego scenariusza:

Na początku zabawy każdy uczestnik otrzymuje kartę z numerami i imionami uczestników płci przeciwnej. Kobiety zajmują swoje miejsca, a mężczyźni dosiadają się. Po 5–8 minutach (w zależności od liczby uczestników) organizator daje sygnał panom, aby przesiedli się i zmienili partnerki, które zostają na swoich miejscach. Zabawa trwa do momentu, aż wszystkie pary będą miały okazję ze sobą porozmawiać.

Jeżeli któraś z osób zrobi na drugiej pozytywne wrażenie, to po zakończeniu rozmowy zaznacza się to na swojej karcie z listą osób. Po zakończeniu spotkania organizatorzy zbierają wszystkie karty uczestników, sprawdzają je i jeśli dwie osoby wzajemnie się sobie spodobały – następnego dnia otrzymują one maila bądź SMS-a z imieniem i numerem telefonu drugiej osoby. Na swojej karcie można zaznaczyć dowolną liczbę osób. Podczas zabawy zwykle następuje krótka przerwa, w czasie której można pójść do toalety lub baru.

Telewizja edytuj

Speed dating został pokazany w wielu serialach telewizyjnych oraz filmach na świecie.

  • Sex and the City. „Don’t Ask, Don’t Tell” (2000): Miranda, prawniczka, dochodzi do wniosku, że mężczyźni boją się silnych, odnoszących sukcesy zawodowe kobiet. Postanawia kłamać na temat swojej pracy i przedstawia się jako stewardesa[5].
  • Providence (TV series). „The Mating Dance” (2001): Syd idzie na sesję „speed dating”[6].
  • Kath and Kim. „Gay” (2002): Kim, w separacji z mężem od 2 miesięcy, idzie z przyjaciółką Sharon na sesję speed dating[7].
  • Reba (TV series). „Switch” (2002): Córka Reby, Cheyenne, przekonuje matkę do spróbowania speed-datingu[8].
  • Monk (TV Series). „Mr. Monk Goes to the Theater” (2003): Adrian Monk próbuje rozmawiać z podejrzaną w sprawie podczas sesji speed datingu[9].
  • Yes, Dear. „Speed Dating”. Jimmy trafnie opisuje podczas sesji speed datingu.
  • Dead Like Me. „Hurry” (2004): Daisy idzie na sesję speed dating żeby posiąść duszę jednego z uczestników[10].
  • Gilmore Girls. „But Not as Cute as Pushkin” (2004): Przyjaciółka Roryego Paris uczęszcza na sesje speed dating po śmierci swojego chłopaka profesora[11].
  • Queer Eye for the Straight Guy. „Queer Eye For The Shy Guy” (2004): Prosty mężczyzna jest zmuszony do wzięcia udziału w przyjęciu speed dating[12].
  • 60 Minutes II. „60 Minutes II” (2004): Speed dating pojawia się we fragmencie nazwanym „Love in the 21st Century”[13]
  • The Vicar of Dibley. „Happy New Year” (2005): Geraldine Granger otrzymuje bilet na sesję speed dating na swoje 40. urodziny[14].
  • Beauty and the Geek. „Episode 204” (2006): Speed dating jest tu ukazany jako wyzwanie przeciwko geekom[15].
  • The Bill. „Episode 405” (2006): Yvonne Hemmingway przekonuje Honey Harman do pójścia z nią na sesję speed-dating[16].
  • The L Word. „Lifeline” (2006): Alice i Kit idą na sesję speed dating[17].
  • The Simpsons. „Regarding Margie” (2006): Marge Simpson, w chwili amnezji, poszła na sesję speed-dating.
  • Różne programy randkowe takie jak The 5th Wheel
  • Klip do „You” (2006): wykonanie – artyści R&B Lloyd i gościnnie Lil Wayne
  • Psych. „He Loves Me, He Loves Me Not, He Loves Me, Oops He’s Dead” (2007): Shawn i Gus łączą przypuszczalne „porwania przez obcych” z sesjami speed-dating w lokalnym barze i próbują pod przykrywką rozwiązać sprawę porwań.
  • The Friday Night Project. „Series 5, Episode 8 – Guest Host: Rupert Everett” (2007): Justin Lee Collins and Alan Carr biorą Ruperta Everetta na sesję speed-dating w londyńskim barze[18].
  • NCIS (TV series). „Season 4, Singled Out”: Oficer Ziva David idzie pod przykrywką uczestnika na sesję speed dating żeby zdekonspirować potencjalnego porywacza oficerów Navy.
  • Law & Order: Special Victims Unit. „Starved” (2005): Kiedy serwis speed dating zostaje połączony z trzema gwałtami, Detektyw Benson idzie pod przykrywką, żeby złapać sprawcę.

Filmy edytuj

Przypisy edytuj