Wikipedia

St George’s Hall w Bradford

sala koncertowa

St George’s Hall w Bradford – wiktoriańska sala koncertowa(inne języki) z połowy XIX wieku zlokalizowana w angielskim mieście Bradford w hrabstwie West Yorkshire przy Bridge Street, w pobliżu dworca kolejowego Bradford Interchange. Stanowi zabytek stopnia II*[1].

St George’s Hall w Bradford
Symbol zabytku nr rej. II* stopnia
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Wielka Brytania

Miejscowość

Bradford

Adres

Bridge St, Bradford BD1 1JT, Wielka Brytania

Typ budynku

teatr

Architekt

Henry Francis Lockwood, William Mawson

Ukończenie budowy

1853

Ważniejsze przebudowy

2016–2019

Położenie na mapie West Yorkshire
Mapa konturowa West Yorkshire, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „St George’s Hall w Bradford”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „St George’s Hall w Bradford”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „St George’s Hall w Bradford”
Ziemia53°47′33,0810″N 1°45′03,5190″W/53,792522 -1,750978
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia edytuj

Sala została zbudowana w latach 1851–1853[1] z inicjatywy burmistrza Bradford, Samuela Smitha. Była pomyślana jako miejsce, w którym mieszkańcy miasta mogli mieć kontakt z najlepszej jakości muzyką i rozrywką[2]. Zaprojektowali ją Henry Francis Lockwood i William Mawson[3].

W historii obiektu wystąpili w nim m.in.: Fisk Jubilee Singers, Dizzie Gillespie, Paul Robeson, Rosetta Tharpe, Big Mama Thornton, Bronski Beat, Erasure, Sandi Toksvig, Alan Carr, David Bowie, Marc Bolan z T. Rex, Freddie Mercury z Queen (pierwsza światowa trasa koncertowa), Metallica, Bon Jovi, Take That, Bastille, The Courteeners[2], Mumford & Sons, Paul Weller, Jools Holland & Morrissey, Sarah Millican, Jimmy Carr, Billy Connolly i Jason Manford[4]. W latach 2016–2019 sala była remontowana[2]. Mieści obecnie 1500 osób[4]. Podczas gali ponownego otwarcia wystąpili m.in. Beverley Knight, Sarah Millican, Collabro i Escala[2]. Oprócz artystów muzycznych budynek gościł m.in. Charlesa Dickensa, Winstona Churchilla i Harrego Houdiniego[3].

Architektura edytuj

Budowa sali była pierwszym dużym zamówieniem publicznym spółki Lockwooda i Mawsona. Obiekt ma formę późnoklasycystycznej świątyni. Wykonano go z ciosów piaskowcowych pozyskanych z kamieniołomów w pobliżu Leeds. Parter, traktowany jako wysokie podium, jest boniowany, podkreślony profilowanym gzymsem, w które wkomponowane są imposty. Okna antresoli flankują duże, karbowane konsole z girlandami, które jednocześnie podtrzymują pełne belkowanie. Frontowy portyk reprezentuje porządek kompozytowy z pilastrami w narożach. Elewacja w granicach portyku jest dziewięcioosiowa. Silnie akcentowane jest naroże budynku[1].

Galeria edytuj

  •  
    Elewacja wejściowa
  •  
    Wnętrze sali
  •  
    Koncert w 1853 roku

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Historic England, ST George’s HALL, Non Civil Parish – 1338589 | Historic England [online], historicengland.org.uk [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  2. ↑ a b c d Bradford Theatres, St George’s Hall | Bradford Theatres [online], bradford-theatres.co.uk, 27 lutego 2024 [dostęp 2024-02-25] (ang.).
  3. ↑ a b Bradford Civic Society, St Georges Hall, tablica informacyjna in situ
  4. ↑ a b Visit Bradford, St George’s Hall – Theatre in Bradford, Bradford – Bradford [online], visitbradford.com [dostęp 2024-02-25].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=St_George’s_Hall_w_Bradford&oldid=73413885”