Wikipedia

Stanisław Homme

Stanisław Homme[a] (ur. 21 sierpnia 1878 w Złoczowie, zm. 7 lutego 1912 we Lwowie) – polski filolog klasyczny, specjalista stenografii, c. k. profesor gimnazjalny.

Stanisław Homme
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 sierpnia 1878
Złoczów

Data i miejsce śmierci

7 lutego 1912
Lwów

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor

Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Odznaczenia
Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Życiorys edytuj

Urodził się 21 sierpnia 1878 w Złoczowie[1][2][3][4][5]. Był synem lekarza dr. Tomasza Hommego[6][3].

Początkowo uczył się w C. K. Gimnazjum w Złoczowie, a po śmierci ojca przeniósł się do Lwowa[5]. Nauk kontynuował w C. K. III Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, gdzie w 1896 zdał egzamin dojrzałości[4][5]. Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego[3]. Podczas studiów był prezesem Kółka Filologicznego[2][3].

Na macierzystym uniwersytecie 13 czerwca 1901 złożył egzamin nauczycielski z filologii klasycznej[1][4]. Jako kandydat nauczycielski 28 lipca 1901 został mianowany zastępcą nauczyciela w macierzystym C. K. III Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, a stamtąd 28 sierpnia 1901 został przeniesiony do C. K. V Gimnazjum we Lwowie[7][8]. Został nauczycielem filologii klasycznej i 30 sierpnia 1901 podjął pracę w szkolnictwie[1][4]. Od tego czasu uczył języków łacińskiego, greckiego i polskiego oraz stenografii w filii C. K. Gimnazjum[9]. 21 grudnia 1901 zdał egzamin ze stenografii[1][4]. Od marca 1902 do końca życia był lektorem stenografii w Szkole Politechnicznej we Lwowie[1][10]. 9 czerwca 1902 mianowany nauczycielem rzeczywistym w C. K. I Gimnazjum w Tarnowie[11][1]. Tam uczył łaciny i greki oraz stenografii, był zawiadowcą zbiorów archeologicznych[11][12][13][14]. 10 września 1905 został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i otrzymał tytuł c. k. profesora[15].

21 czerwca 1906 został przeniesiony z powrotem do C. K. V Gimnazjum we Lwowie[16][2][3][4]. Tam przez 1,5 roku uczył stenografii i był zawiadowcą biblioteki nauczycielskiej[17][4]. 7 lutego 1907 został przydzielony do C. K. III Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, gdzie uczył stenografii jako przedmiotu nadobowiązkowego[18], a przydzielony ponownie 24 października 1907 na rok 1907/1908[19] wykładał także język łaciński i język grecki[20]. Po powrocie do V Gimnazjum od 1 sierpnia 1908 w całym roku szkolnym 1908/1909 przebywał na urlopie[1][21][1]. W zakładzie wspierał gabinet archeologiczny[22]. W roku szkolnym 1909/1910 został przeniesiony do C. K. VIII Gimnazjum we Lwowie[23][24][5]. Od września 1909 uczył tam języka łacińskiego i języka greckiego, był zawiadowcą biblioteki książek szkolnych uczniów[25][26][4]. 29 lipca 1911 jako profesor gimnazjalny otrzymał ósmą rangę służbową[27].

Uchodził za wszechstronnie wykształconego[5]. Pora pracą nauczycielską poświęcał się działalności naukowej bezustannie pogłębiając swoją wiedzę i studiując[2][3][4]. Jego recenzje i artykuły były publikowane w czasopismach „Eos” i „Muzeum”[2][3]. W 1911 uzyskał stopień naukowy doktora[4]. W roku 1908/1909 odbył podróże naukowe do Grecji, Włoch, a przed śmiercią w roku 1909/1910 także był w Afryce Północnej[2][3][4]. Efektem tego była rozprawa pt. Z dziejów Afryki rzymskiej[5]. W sposób szczególny z zamiłowaniem zgłębiał stenografię[3][5]. Był założycielem Związku Stenografów Polskich i członkiem redakcji „Przeglądu Stenograficznego”, na łamach którego publikował[2][3][5][28]. Zasiadał w komisji egzaminacyjnej dla kandydatów na nauczycieli stenografii[4][5][29]. Poza gimnazjum krzewił wiedzę też na powszechnych wykładach uniwersyteckich[4]. Należał do Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych, był członkiem zarządu głównego TNSW, członkiem wydziału, członkiem komisji administracyjnej, sekcji filologii klasycznej[30]. Był sekretarzem Towarzystwa Filologicznego[3][4]. W ostatnim okresie życia Senat Akademicki zaproponował jego osobę na stanowisko lektora stenografii na Uniwersytecie Lwowskim[2][3][28] (według innej wersji otrzymał wtedy lektorat na tej uczelni[5]). Był uważany za wybitnego i pryncypialnego pedagoga[3][4]. Został odznaczony Krzyżem Jubileuszowym dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych[31].

Dotknięty w styczniu 1912 śmiertelną chorobą pod koniec życia zaniemówił[4]. Zmarł 7 lutego 1912 we Lwowie[3][4][5][28]. 10 lutego 1912 jego ciało przewieziono ze Lwowa do rodzinnego Złoczowa, gdzie nazajutrz został pochowany[2][3][4][5]. Był żonaty[32].

Uwagi edytuj

  1. ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Stanislaus Homme”.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 21.
  2. ↑ a b c d e f g h i Osobiste. Zmarli. „Gazeta Lwowska”. Nr 63, s. 5–6, 9 lutego 1912. 
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o † Dr. Stanisław Homme. „Kurjer Lwowski”. Nr 32, s. 3, 10 lutego 1912. 
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VIII we Lwowie za rok szkolny 1912. Lwów: 1912, s. 78–79.
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l Nekrologia. Stanisław Homme. „Muzeum”. Z. 3, s. 261–262, 1912. 
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 85, 455.
  7. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1902. Lwów: 1901, s. 80.
  8. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. V Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1902. Lwów: 1902, s. 46.
  9. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. V Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1902. Lwów: 1902, s. 41, 44.
  10. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1912. Wiedeń: 1912, s. 931.
  11. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Tarnowie za rok szkolny 1902/03. Tarnów: 1903, s. 30, 32.
  12. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Tarnowie za rok szkolny 1903/04. Tarnów: 1904, s. 44, 46.
  13. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Tarnowie za rok szkolny 1904/05. Tarnów: 1905, s. 35, 36.
  14. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Tarnowie za rok szkolny 1905/06. Tarnów: 1905, s. 53, 55.
  15. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Tarnowie za rok szkolny 1905/06. Tarnów: 1906, s. 56.
  16. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Tarnowie za rok szkolny 1906/07. Tarnów: 1907, s. 3–4.
  17. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. V Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1907. Lwów: 1907, s. 45, 48, 50.
  18. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1907. Lwów: 1907, s. 58.
  19. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. V Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1908. Lwów: 1908, s. 54, 58, 59.
  20. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1908. Lwów: 1908, s. 24, 25, 27.
  21. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. V Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1909. Lwów: 1909, s. 132, 136.
  22. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. V Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1910. Lwów: 1910, s. 35.
  23. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. V Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1910. Lwów: 1910, s. 25.
  24. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VIII we Lwowie za rok szkolny 1910. Lwów: 1910, s. 45.
  25. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VIII we Lwowie za rok szkolny 1910. Lwów: 1910, s. 44.
  26. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VIII we Lwowie za rok szkolny 1911. Lwów: 1911, s. 43.
  27. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VIII we Lwowie za rok szkolny 1912. Lwów: 1912, s. 61.
  28. ↑ a b c Zgon pedagoga. „Nowości Illustrowane”. Nr 7, s. 4, 17 lutego 1912. 
  29. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1912. Wiedeń: 1912, s. 932.
  30. ↑ Z posiedzeń zarządu głównego. „Muzeum”. Z. 4, s. 129, 217, 218, 219, 225, 1912. 
  31. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1912. Wiedeń: 1912, s. 933.
  32. ↑ Fundusz pośmiertny T. N. S. W.. „Muzeum”. Z. 3, s. 124, 1912. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Homme&oldid=71800955”