Wikipedia

Stanisław Wilkowski (kapelan)

polski ksiądz, kapelan, podpułkownik

Stanisław Wilkowski (ur. 17 grudnia 1914 w Kozarzach, zm. 19 grudnia 1968 w Warszawie)[1][2] – kapelan Wojska Polskiego, podpułkownik, magister inż.

Stanisław Wilkowski
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1914
Kozarze

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1968
Warszawa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1938

Stanisław Wilkowski
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1914
Kozarze

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1968
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa,
Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

I Brygada Zapasowa

Stanowiska

kapelan,
proboszcz garnizonu,
zastępca dziekana Okręgu Wojskowego III,
dziekan POW

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Partyzancki Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się 17 grudnia 1914 jako syn Stanisława. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Kozarzach, następnie do szkoły miejskiej w Ciechanowcu. Po maturze wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1938[2]. W tym samym roku wymieniony jako wikariusz w Parafii św. Klemensa Papieża i Męczennika w Klembowie[3]. W kwietniu 1941 r. pełnił zapewne posługę kapłańską w Otwocku[4].

W czasie II wojny światowej kapelan Armii Krajowej[2]. W 1943 r. wzmiankowany jako wikary w Parafii św. Walentego i św. Trójcy w Latowiczu[5].

Do Ludowego Wojska Polskiego wstąpił w 1944. Był kolejno: kapelanem I Brygady Zapasowej, proboszczem garnizonu w Częstochowie, zastępcą dziekana Okręgu Wojskowego III, dziekanem Okręgu Wojskowego II.

Pod koniec 1947 r. ukazał się, napisany przez księdza Wilkowskiego, modlitewnik żołnierski pt. W Służbie Chrystusa i Ojczyzny. Prawie cały nakład został skonfiskowany przez Główny Zarząd Polityczno-Wychowawczy Wojska Polskiego. Ocalały nieliczne egzemplarze[2]. Po przeniesieniu do stanu laickiego[6][7] zaczął pracować w redakcjach czasopism dla kapelanów wojskowych, później zajął się również pisaniem książek o tematyce popularno-historycznej. W połowie grudnia 1947 r. ks. mjr Stanisław Wilkowski, wymieniony jako redaktor czasopisma Kapelan Wojskowy[8]. W lutym 1950 został redaktorem naczelnym dwutygodnika Głos Kapłana, wychodzącego w nakładzie 8 tys. egzemplarzy. Pismo było wydawane i finansowane przez Zarząd Główny ZBoWiD[9]. W 1963 został redaktorem Ilustrowanego Tygodnika Katolików Zorza[6].

Zmarł 19 grudnia 1968[10]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 257-5-23)[1].

Ordery i odznaczenia edytuj

Publikacje edytuj

  • Modlitewnik: W Służbie Chrystusa i Ojczyzny, Generalny Dziekanat WP, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań, 1947.
  • Kościół katolicki w Polsce Ludowej, Główna Komisja Księży, Warszawa, 1953.
  • Przekład: Siedmiobarwna tęcza, Hilda Graef. Przełożył S. Wilkowski. Warszawa, PAX, 1966[13].
  • Farosz i jego pasja. Opowieść o Janie Dzierżone. Warszawa, 1966.
  • Stanisław Konarski. Opowieść historyczna. Fabularyzowana opowieść o życiu S. Konarskiego, adresowana do młodzieży. Warszawa, Nasza Księgarnia, 1969.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: PIOTR RADOMSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-07-12].
  2. ↑ a b c d J. Humeński, Modlitewniki żołnierskie, [w:] Przegląd Powszechny, Nr 4, 1991, s. 138.
  3. ↑ http://www.mazowieckietg.pl/genewiki/index.php/Klemensa_Papie%C5%BCa_i_M%C4%99czennika_Klemb%C3%B3w_ul.Gen.Franciszka_%C5%BBymirskiego_39 dostęp: 7 stycznia 2012 r.
  4. ↑ https://web.archive.org/web/20160304193340/http://mazowsze.hist.pl/files/Rocznik_Mazowiecki/Rocznik_Mazowiecki-r2002-t14/Rocznik_Mazowiecki-r2002-t14-s141-173/Rocznik_Mazowiecki-r2002-t14-s141-173-p0024_1200px.jpg dostęp: 7 stycznia 2012 r.
  5. ↑ http://edukacjaregionalna.republika.pl/8.htm dostęp: 7 stycznia 2012 r.
  6. ↑ a b A. Micewski, Współrządzić czy nie kłamać?: Pax i Znak w Polsce, 1945–1976, Kraków, 1981.
  7. ↑ J. Żaryn, Kościół a władza w Polsce, 1945–1950, Warszawa, 1997.
  8. ↑ Wyciąg z rozkazu personalnego nr 1381, Ministerstwo Obrony Narodowej, Departament Personalny, Warszawa, 22 grudnia 1947 r.
  9. ↑ http://www.polis2008.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=795 dostęp: 7 stycznia 2012 r.
  10. ↑ Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Wilcz-Wił » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2023-07-12] (pol.).
  11. ↑ M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 59 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.
  12. ↑ J. Humeński, Wspomnienia wojenne kapelanów wojskowych 1939–1945, Caritas, Warszawa, 1974.
  13. ↑ Siedmiobarwna tęcza - Hilda Graef [online], ANTYKWARIAT HUMANITAS [dostęp 2021-06-28] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Wilkowski_(kapelan)&oldid=70832649”