Stenygrocercus
Stenygrocercus – rodzaj pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Euagridae. Obejmuje 6 opisanych gatunków. Zamieszkują Nową Kaledonię.
| Stenygrocercus | |
| Simon, 1892 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj |
Stenygrocercus |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Macrothele silvicola Simon, 1889 | |
Morfologia edytuj
Pająki te mają karapaks o niskiej części głowowej i poprzecznej jamce z jedną, a rzadziej dwoma parami szczecinek fowealnych. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest na planie prostokąta. Nadustek jest niski. Szczękoczułki mają w nasadowej części bruzdy jeden lub dwa małe ząbki, natomiast brak tam ziarnistości. Serrula jest szeroka. Odnóża pozbawione są obrączkowania. Zwykle grzbienie przędne występują na wszystkich nadstopiach, a po dwie ich pary na nadstopiach pierwszej, drugiej i czasem trzeciej pary odnóży. Wszystkie pary stóp wyposażone są w kolce. U samców golenie pierwszej pary odnóży mają pośrodkowo opatrzone kolcami i głębokimi rowkami wykrojenia oraz haczyki do przytrzymywania samicy. Golenie drugiej pary samców również mają haczyki, a ponadto odsiebnie położoną stożkowatą ostrogę. Nogogłaszczki samca cechują się gruszkowatym bulbusem. Genitalia samicy charakteryzują się dwiema parami spermatek o prostych nasadowo szypułkach, skręconych odcinkach środkowych i nabrzmiałych dystalnie zbiornikach[1].
Zachowanie i występowanie edytuj
Pająki te zasiedlają górskie i nadbrzeżne równikowe lasy deszczowe oraz wrzosowiska. Występują endemicznie na Nowej Kaledonii, będąc ograniczonymi do południowej części wyspy. Na zboczach konstruują kurtynowate sieci łowne z białej przędzy. Do budowy wyściełanych przędzą norek wykorzystują szczeliny w glebie, pomiędzy skałami oraz wnętrza wypróchniałych korzeni i kłód[1].
Taksonomia edytuj
Takson ten wprowadził w 1892 roku Eugène Simon, gatunkiem typowym wyznaczając Macrothele silvicola[2], opisanego przez siebie trzy lata wcześniej[3]. Rewizji rodzaju dokonał w 1991 roku Robert Raven[1]. W 2020 roku na podstawie wyników analiz filogenetycznych przeniesiony został przez Verę Opatovą i współpracowników z Dipluridae do podrodziny Australothelinae w obrębie rodziny Euagridae[4].
Do rodzaju zalicza się sześć opisanych gatunków[1][5]:
- Stenygrocercus alphoreus Raven, 1991
- Stenygrocercus franzi Raven, 1991
- Stenygrocercus kresta Raven, 1991
- Stenygrocercus recineus Raven, 1991
- Stenygrocercus silvicola (Simon, 1889)
- Stenygrocercus simoni Raven, 1991
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d R.J. Raven, A revision of the mygalomorph spider family Dipluridae in New Caledonia (Araneae), [w:] J. Chazeau, S. Tillier (red.), Zoologia Neocaledonica, Vol. 2, „Mémoires du Muséum National d'Histoire Naturelle de Paris (A)”, 149, 1991, s. 87-117.
- ↑ E. Simon: Histoire naturelle des araignées. Deuxième édition, tome premier. Paris: Roret, 1892, s. 1-256.
- ↑ E. Simon. Etudes arachnologiques. 21e Mémoire. XXXII. Descriptions d'espèces et de genres nouveaux de Nouvelle Calédonie. „Annales de la Société Entomologique de France”. 8 (6), s. 237-247, 1889.
- ↑ Vera Opatova, Chris A. Hamilton, Marshal Hedin, Laura Montes de Oca, Jiří Král, Jason Bond. Phylogenetic systematics and evolution of the spider infraorder Mygalomorphae using genomic scale data. „Systematic Biology”. 69 (4), s. 671-707, 2020. DOI: 10.1093/sysbio/syz064.
- ↑ Family: Euagridae Raven,1979. [w:] World Spider Catalog Version 24.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2023-09-21].