Stenygrocercus alphoreus

Stenygrocercus alphoreus – gatunek pająka z infrarzędu ptaszników i rodziny Euagridae.

Stenygrocercus alphoreus
Raven, 1991
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	Euagridae
Podrodzina	Australothelinae
Rodzaj	Stenygrocercus
Gatunek	Stenygrocercus alphoreus

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1991 roku przez Roberta Ravena. Jako lokalizację typową wskazano Port Boisé na Nowej Kaledonii.

Morfologia

U jedynej zmierzonej samicy ciało ma 10 mm długości przy prosomie długości 4,2 mm i szerokości 3,3 mm, a opistosmie (odwłoku) długości 4,3 mm i szerokości 2,7 mm. Karapaks jest żółtobrązowy z brązowymi brzegami i brązowymi łatkami, porośnięty delikatnymi, falistymi, czarnymi włoskami. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest na planie prostokąta. Oczy pary przednio-środkowej leżą na wzgórku, w widoku grzbietowym nieco bardziej z tyłu niż pary przednio-bocznej, natomiast oczy pary tylno-środkowej leżą bardziej z przodu niż pary tylno-bocznej. Jamka karapaksu jest krótka, prosta, opatrzona jedną parą szczecinek fowealnych. Nadustek jest niski. Żółtobrązowe szczękoczułki mają 6 ząbków na przedniej krawędzi bruzdy, 8 mniejszych ząbków na tylnej krawędzi bruzdy, a w nasadowo-środkowej części bruzdy dwa drobne ząbki i od 10 do 15 ziarnistości. Barwa wargi dolnej, szczęk i sternum jest żółtobrązowa. Odnóża są żółtawobrązowe, pozbawione obrączkowania, o trichobotriach rozmieszczonych w dwóch szeregach na goleniach, jednym, prostym, liczącym 9 sztuk szeregu na nadstopiach i jednym, prostym, liczącym 6 sztuk szeregu na stopach. Pazurki parzyste mają od 6 do 15 ząbków rozmieszczonych w S-kształtnym szeregu, a pazurek trzeci od jednego do trzech ząbków. Opistosoma jest z wierzchu ciemnobrązowa z nieregularną, bladą łatą na przedzie i czterema parami białym pasków, od spodu zaś ciemnobrązowa z pomarańczowymi wieczkami płuc. Kądziołki przędne są żółtobrązowe z wierzchu i brązowe od spodu. Genitalia samicy zawierają cztery spermateki o prostych nasadach, dwu lub trzykrotnie skręconych częściach środkowych i powiększonych zbiornikach szczytowych.

Ekologia i występowanie

Pająk ten endemicznie występuje w najdalej na południe wysuniętej części równikowych lasów deszczowych Nowej Kaledonii. Na zboczach konstruuje kurtynowate sieci łowne z białej przędzy. Do budowy wyściełanych przędzą norek wykorzystuje szczeliny w glebie, pomiędzy skałami oraz wnętrza wypróchniałych korzeni i kłód.