Streptococcus canis
Streptococcus canis – paciorkowiec występujący głównie u psów i kotów. Należy do grupy G paciorkowców.
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Streptococcus canis |
| Nazwa systematyczna | |
| Streptococcus canis | |
U zwierząt wywołuje choroby skóry oraz choroby układu rozrodczego, narządów rodnych, dróg moczowych, zapalenie gruczołu mlekowego (mastitis) oraz poronienia.
Znane są nieliczne zakażenia człowieka, które wywołały zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie otrzewnej, sepsę (posocznicę).
Występowanie S. canis u człowieka jest niedoszacowane z uwagi na fakt, że w większości badań wykonuje się jedynie określenia grupy G, do której należy S. canis oraz S. dysgalactiae.
Leczenie edytuj
In vivo paciorkowiec ten wrażliwy jest na penicylinę benzylową, metycylinę, ampicylinę, wankomycynę oraz większość cefalosporyn, a także zwykle wrażliwy na makrolidy, fluorochinolony i linkozamidy. Występuje natomiast naturalna oporność na sulfonamidy, w tym także sulfametoksazol i trimetoprim. Czas leczenia jest zależny od klinicznej postaci infekcji i zwykle wynosi od 7 do 14 dni. W przypadku zapalenia gardła i migdałków zalecany czas leczenia to 10-14 dni[1].
Linki zewnętrzne edytuj
- Sepsa u człowieka wywołana przez S. canis
- Opis przypadku. Artretyzm wywołany przez S. z grupy G. link.springer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-29)].
Przypisy edytuj
- ↑ Ernest Kuchar, Jak często występują zakażenia gardła i migdałków wywołane paciorkowcami grupy G? [online], Medycyna Praktyczna, 24 marca 2020 [dostęp 2020-03-25] (pol.).
