Studnia w Giewoncie
Studnia w Giewoncie – jaskinia w Dolinie Kondratowej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone w zachodniej części Długiego Giewontu, w pobliżu Szczerby[1]. Górny otwór znajduje się w grani na wysokości 1855 metrów n.p.m., dolny w ścianie opadającej do Doliny Kondratowej, w pobliżu jaskini Ruda Nyża, na wysokości 1848 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 7 metrów, a jej deniwelacja 6,5 metrów[2].
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
7 m |
| Głębokość |
6,5 m |
| Deniwelacja |
6,5 m |
| Wysokość otworów |
1855 i 1848 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
470 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze, ku SE |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-14.07 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°15′05″N 19°56′21″E/49,251483 19,939069
| |
Opis jaskini edytuj
Jaskinię tworzy prawie pionowa, szczelinowa studnia zaczynająca się w grani, w górnym, dużym otworze, a jej dnem jest skalna półka w ścianie (dolny otwór) opadającej do Doliny Kondratowej[3].
Przyroda edytuj
W jaskini brak jest nacieków. Na ścianach rosną mchy i porosty[3].
Historia odkryć edytuj
Jaskinia była znana od dawna. Pierwszą wzmiankę o niej opublikował Mariusz Zaruski w 1914 roku. Plan i opis sporządził W.W. Wiśniewski w 1989 roku[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Władysław Cywiński: Giewont. Tatry przewodnik szczegółowy tom 1. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1994
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 31 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-01-13].