Wikipedia

Szczelina w Wietrzniku

Szczelina w Wietrzniku – jaskinia w skale Wietrznik w dolnej części Doliny Będkowskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Znajduje się w Łączkach Kobylańskich będących częścią wsi Kobylany w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów[2].

Szczelina w Wietrzniku
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Dolina Będkowska

Właściciel

Lasy Państwowe

Długość

20 m

Deniwelacja

2 m

Wysokość otworów

330 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

35 m

Ekspozycja otworów

ku N,SW

Kod

J.Olk.I-07.46

Położenie na mapie gminy Zabierzów
Mapa konturowa gminy Zabierzów, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Szczelina w Wietrzniku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Szczelina w Wietrzniku”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Szczelina w Wietrzniku”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Szczelina w Wietrzniku”
Ziemia50°09′08″N 19°44′16″E/50,152139 19,737806
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Opis jaskini

edytuj

Znajduje się w lewej (patrząc od dołu), większej skale Wietrznika. Ma dwa otwory o północnej ekspozycji na pionowej szczelinie pod wysokim okapem. Od każdego z otworów biegnie krótki korytarzyk. Lewy, dolny, jest szeroki na początku, potem staje się niższy, wąski i równocześnie wznosi się. Skrajnie trudnym zaciskiem łączy się z drugim korytarzykiem od otworu górnego, oraz z otworem po przeciwległej (południowej) stronie skały. Otwór prawy znajduje się nad progiem o wysokości 1,5 m. Ciągnie się za nim wysoka, ale wąska i niedostępna szczelina oraz obniżający się korytarzyk, który łączy się z otworem lewym[1].

Jest to jaskinia krasowa powstała na grawitacyjnym pęknięciu skały, które z czasem powiększyło się wskutek rozmycia. Wytworzona została w późnojurajskich wapieniach skalistych. Jej spąg pokrywa wapienny gruz, gleba i liście. Jest sucha, przewiewna i widna prawie do końca. Występują nacieki grzybkowe. Na lepiej oświetlonych ścianach rozwijają się glony, mchy i porosty. Ze zwierząt obserwowano muchówki, wije, chrząszcze i pająki (m.in. z rodzaju Meta). Na spągu są odchody i kości zwierząt, co świadczy o tym, że jest odwiedzana przez gryzonie i drobne drapieżniki[1].

Jaskinia zapewne znana była od dawna, ale prawdopodobnie penetrowano tylko jej obszerniejsze części przyotworowe, głębiej brak śladów zwiedzania. Jej otwory zaznaczane były w przewodnikach wspinaczkowych. Dokumentację sporządzili J. Nowak i M. Urban w czerwcu 2011 r. Plan jaskini opracował J. Nowak[1].

  •  
    Otwory północne
  •  
    Korytarz północny lewy
  •  
    Widok z korytarza północnego
  •  
    Korytarz południowy

W skale Wietrznik znajduje się jeszcze Górny Okap w Wietrzniku[1].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e Jakub Nowak, Jerzy Grodzicki, Szczelina w Wietrzniku, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-05-06].
  2. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2021-05-13].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szczelina_w_Wietrzniku&oldid=69830874”