Szlak Jury Wieluńskiej
Szlak Jury Wieluńskiej – czerwony szlak turystyczny z Częstochowy do Wielunia. Stanowi przedłużenie Szlaku Orlich Gniazd. W większości znajduje się na Wyżynie Wieluńskiej, długimi fragmentami biegnie wzdłuż Warty.
 Oznaczenie szlaku w okolicach Latosówki | |
| Dane szlaku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Początek | |
| Przez | |
| Koniec | |
| Numer |
ŁD-1, SL-1[1] |
| Kolor znakowania |
czerwony |
| Długość |
113 km |
| Typ |
szlak pieszy |
Opis szlaku edytuj
Najczęściej podawana długość szlaku wynosi 113 km[2][3][4], choć w niektórych źródłach można znaleźć inne wartości (112 km[5], 106,5 km[1]). Stanowi przedłużenie Szlaku Orlich Gniazd – oba szlaki są znakowane kolorem czerwonym i mają wspólny początek na Starym Rynku w Częstochowie[2][5][6]. Szlak Jury Wieluńskiej ma jednak inną specyfikę. Nie ma przy nim „Orlich Gniazd”[2], a przebieg szlaku jest łagodniejszy[5]. W większości znajduje się na Wyżynie Wieluńskiej. W rejonie tym występują rozmaite formy krasowe[5]. Przebiega głównie przez lasy, pola, łąki oraz niewielkie miejscowości[3]. Suma podejść na całym szlaku, idąc od Częstochowy, wynosi około 700 m[5].
Od Częstochowy do Mstowa szlak przebiega przez rejon Mirowskiego Przełomu Warty[3][7]. Następnie opuszcza dolinę Warty, przechodząc między innymi przez Kruszynę i Prusicko. Od Ważnych Młynów ponownie biegnie wzdłuż Warty[3][8]. Za Działoszynem rozpoczyna się szczególnie malowniczy odcinek szlaku, znajdujący się na obszarze Załęczańskiego Parku Krajobrazowego[9][10]. W okolicach Bieńca szlak ostatecznie opuszcza Wartę i prowadzi przez Rudę do Wielunia[3][11], gdzie kończy się obok przystanku kolejowego[12].
Projekt szlaku został opracowany w latach 1956–1957 przez Janusza Brandysa. Szlak wytyczono w latach 1959–1967[13].
Przebieg szlaku edytuj
Zmiany przebiegu edytuj
Na przestrzeni lat przebieg szlaku ulegał pewnym korektom:
- Częstochowski odcinek szlaku (między Starym Rynkiem a mostem w Mirowie) dawniej przebiegał ulicą Warszawską (mijając między innymi przystanek kolejowy w Aniołowie), ulicą Batalionów Chłopskich oraz przez las w Jaskrowie[1][21]. Po zmianie przebiegu prowadzi wzdłuż Warty, poza zwartą zabudową[7], w pobliżu wzgórz Rodzik i Sołek[16].
- Odcinek między Kępowizną a Bieńcem dawniej przebiegał ścieżką z dwiema kładkami, a nie asfaltową drogą[1].
- W Działoszynie szlak dawniej przebiegał przez centrum miasta[22], obecnie je omija[9].
Uwagi edytuj
- ↑ Podane odległości pochodzą z książki Orle gniazda i krajobrazy jurajskie i przedstawiają stan z 1981 roku. Ponadto zostały zaokrąglone do pełnych kilometrów. Należy traktować je orientacyjnie, ze względu na korekty szlaku aktualne odległości mogą się różnić.
- ↑ Położona po przeciwnej stronie rzeki, jednak dobrze widoczna ze szlaku.
- ↑ Przy drodze między Borownem a Kruszyną.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i Szlak Jury Wieluńskiej. [w:] It-jura.pl – informator turystyczny [on-line]. 3 lipca 2017. [dostęp 2023-02-17].
- ↑ a b c Zinkow 290 ↓, s. 305.
- ↑ a b c d e f Anna Piernikarczyk: Szlak Jury Wieluńskiej. [w:] PolskieSzlaki.pl [on-line]. 29 marca 2017. [dostęp 2021-07-31].
- ↑ a b c Szlaki turystyczne. [w:] Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Łódzkiego [on-line]. [dostęp 2023-02-17].
- ↑ a b c d e Supergan 2021 ↓, s. 179.
- ↑ a b Bakota 2014 ↓, s. 216.
- ↑ a b c Supergan 2021 ↓, s. 180.
- ↑ Supergan 2021 ↓, s. 182.
- ↑ a b c d Supergan 2021 ↓, s. 183.
- ↑ a b c Szlak Jury Wieluńskiej. [w:] Portal Turystyki Aktywnej Ziemi Wieluńskiej [on-line]. [dostęp 2021-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b c Supergan 2021 ↓, s. 184.
- ↑ Supergan 2021 ↓, s. 186.
- ↑ Zinkow 1983 ↓, s. 289.
- ↑ Zinkow 1983 ↓, s. 290.
- ↑ Zinkow 1983 ↓, s. 291.
- ↑ a b Bakota 2014 ↓, s. 221.
- ↑ Anna Piernikarczyk: Przeprośna Górka w Mstowie. [w:] PolskieSzlaki.pl [on-line]. 22 stycznia 2022. [dostęp 2023-02-11].
- ↑ a b c d Supergan 2021 ↓, s. 181.
- ↑ a b Zinkow 1983 ↓, s. 304.
- ↑ Zinkow 1983 ↓, s. 305.
- ↑ Zinkow 1983 ↓, s. 293–296.
- ↑ Zinkow 1983 ↓, s. 322.
Bibliografia edytuj
- Julian Zinkow: Orle gniazda i krajobrazy jurajskie. Wyd. III rozszerzone. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983. ISBN 83-217-2415-8.
- Łukasz Supergan: Szlaki Polski. 30 najpiękniejszych tras długodystansowych. Wyd. I. Gliwice: Helion, 2021. ISBN 978-83-283-7470-6.
- Daniel Bakota. Trasy turystyczno-rekreacyjne i dydaktyczne w obrębie Częstochowy na przełomie XX i XXI wieku. „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Kultura Fizyczna”. 13 (2), s. 215–226, 2014. DOI: 10.16926/kf.2014.13.14.