Szwedzki lapphund
Szwedzki lapphund – rasa północnych psów pasterskich, zaliczana do V grupy FCI. Nie podlega próbom pracy[1].
| |
| Inne nazwy |
Svensk lapphund, swedish lapphund, lapplandska spets |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
41–43 cm |
| Masa |
20 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa V, sekcja 3, nr wzorca 135 |
Rys historyczny edytuj
Przodkowie lapphunda byli używani przez Lapończyków do zaganiania reniferów, później pies ten zaganiał także owce. Rasa oficjalnie uznana w Szwecji w 1944 roku. Pies ten, jako nielicza z ras, posiada gen d1, który występuje jedynie w Skandynawii.
Wygląd edytuj
Ten średniej wielkości pies jest typowym szpicem, z charakterystyczną lisią mordką i silnie zakręconym ogonem. Przed zimnem chroni go gęsta, wełnista sierść. Umaszczenie lapphunda jest zwykle jednolicie czarne, choć czasami występują także białe znaczenia i brązowe refleksy.
Zachowanie i charakter edytuj
Jest to rasa życzliwa i czujna.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 185.
Bibliografia edytuj
- David Alderton „Psy”, Wiedza i Życie Warszawa 2006
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.