Taniec towarzyski

Taniec towarzyski (z łac. ballare, tłum. do tańca) – forma rozrywki wywodząca się z tańców salonowych i zabaw ludowych, uprawiana od początku XX wieku, a także dyscyplina sportowa.

Początkowo kierowany był dla klas uprzywilejowanych, a tańce ludowe pozostawiano klasom niższym. Dzięki muzyce jazzowej, która stała się popularna w latach 20., zaczęły masowo powstawać nowe style taneczne. Poszczególne tańce różnią się pochodzeniem, charakterem, schematem ruchów, ubiorem i muzyką.

Taniec towarzyski to także dyscyplina zajmująca się tańcami wykonywanymi kiedyś na salach balowych, następnie na zawodach organizowanych przez Międzynarodowe Związki Taneczne (IDSA, WDC, WDSF, WADF). W Polsce organizatorami turniejów tańca są: Polskie Towarzystwo Taneczne (PTT) i Federacja Tańca Sportowego (FTS).

Rodzaje tańca edytuj

Tancerze standardowi

Tancerze latynoamerykańscy

Tańce turniejowe edytuj

Tańce standardowe (ST)

walc angielski
tango (dawniej taniec latynoamerykański)
walc wiedeński
foxtrot
quickstep

Tańce latynoamerykańskie (LA)

samba
cha-cha
rumba
paso doble (dawniej taniec standardowy)
jive

Tańce użytkowe edytuj

Nie są to typowe tańce towarzyskie oceniane na turniejach tanecznych, lecz tańce użytkowe:

Taniec sportowy edytuj

Taniec towarzyski nie jest dyscypliną olimpijską. Na świecie istnieją dwie główne, konkurujące ze sobą organizacje, które zajmują się tańcem turniejowym: World DanceSport Federation (której przedstawicielem w Polsce jest Federacja Tańca Sportowego [FTS]) i World Dance Council (której przedstawicielami w Polsce są Polski Taniec SA i Polskie Towarzystwo Taneczne [PTT]).

Turnieje taneczne edytuj

Na turniejach organizowanych przez PTT, WDC, FTS tancerze mogą turniejowo rywalizować w grupach: rekreacyjnych, sportowych oraz hobby i seniorów. W grupach rywalizuje się w kategoriach wiekowych i klasach tanecznych (kolejno: E, D, C, B, A i S; w grupach rekreacyjnych dodatkowo klasy: H, G i F). W grupach sportowych panuje podział na kategorie wiekowe (w nawiasie możliwe do zdobycia klasy): maluchy do 7 lat (E); dzieci młodsze 8–9 lat (E, D), dzieci starsze 10–11 lat (E–C), juniorzy młodsi 12–13 lat (E–B), juniorzy starsi 14–15 lat (E–A), młodzież 16–18 lat (E–S), dorośli 16 lat i starsi (E–S), seniorzy 35 lat i starsi (E–S). Grupy rekreacyjne podzielone są na kategorie wiekowe: maluchy do 7 lat (H–F); dzieci młodsze 8–9 lat (H–F), dzieci starsze 10–11 lat (H–F), juniorzy młodsi 12–13 lat (G, F) i juniorzy starsi 14–15 lat (F). Od 2013 roku w grupach seniorów istnieje kategoria START z klasami E–S, a od 2014 roku obowiązuje podział na kategorie wiekowe: senior I (młodszy partner musi mieć ukończone rocznikowo 30 lat, a starszy – 35 lat), senior II (odpowiednio 40 i 45 lat), senior III (50 i 55 lat), senior IV (60 i 65 lat). Pozostawiono jeszcze grupy hobby dla przedziału wiekowego 16–34 lata, ale tam również wprowadzono system klas, jak w grupach seniorów.

Turniej tańca towarzyskiego

Aby zdobyć wyższą klasę taneczną, należy na turniejach tanecznych organizowanych przez PTT zdobyć odpowiednią liczbę punktów premium (oprócz grup rekreacyjnych, w których to trener decyduje, w której klasie startuje para). Każdej klasie tanecznej towarzyszą inne zasady, m.in. różnią się stroje taneczne poszczególnych klas, m.in. do klasy C tańce standardowe partner tańczy w czarnych spodniach, białej koszuli i kamizelce, a od klasy B zamiast kamizelki zakłada się frak, a partnerka może mieć sukienkę ozdobioną dżetami. Od klasy tanecznej C tańczy się wariacje taneczne. W kategoriach seniorów zasady te nieco się różnią: oprócz klasy E, także klasę D para może dostać na własne życzenie. Jest nieco inny system punktowy zdobywania wyższych klas, a wyższą klasę można dostać nie tylko za uzbieranie odpowiedniej liczby punktów, ale także na mocy decyzji komisji sędziowskiej na turnieju (podobnie, jak to było w grupach młodzieży i open jeszcze w latach 90.). W grupach seniorów ograniczenia strojów i repertuaru takie same, jak w młodzieżowych klasach E-C obowiązują tylko w kategorii START, ponadto każdą klasę zdobywa się niezależnie w stylu standardowym i latynoamerykańskim.

W klasie tanecznej H tańczy się dwa tańce standardowe (walc angielski, quickstep) i dwa latynoamerykańskie (cha-chę i jive’a lub polkę w kategoriach do lat 10.)^[1]. W klasie G dochodzi po jednym tańcu standardowym (walc wiedeński) i latynoamerykańskim (samba). Po awansie do klasy F tańce nie ulegają zmianie, w klasie E dochodzi kolejny taniec latynoamerykański (rumba) i standardowy (tango)^[2]. Od klasy D tańczy się po pięć tańców latynoamerykańskich (dochodzi paso doble) i pięć tańców standardowych (dochodzi foxtrot)^[2]. Od klasy D (a w kategoriach seniorów – w każdej klasie) tancerze mogą startować i uzyskiwać wyższe klasy w obu stylach niezależnie od siebie, natomiast w klasach niższych startują w kombinacji ośmiu, sześciu lub czterech tańców w zależności od klasy tanecznej.

Na turniejach tańca towarzyskiego organizowanych przez członków Polskiego Towarzystwa Tanecznego wszystkie kategorie oceniane są oddzielnie. Uczestnicy osobno tańczą tańce latynoamerykańskie i tańce standardowe – różni się także ubiór przy tańczeniu obu tych rodzajów tańców. Każdy z występów trwa od 1,5 do 2,5 minuty^[2].