Wikipedia

Taras Romanczuk

polski piłkarz ukraińskiego pochodzenia

Taras Wiktorowycz Romanczuk (ukr. Тарас Вікторович Романчук; ur. 14 listopada 1991 w Kowlu) – polski piłkarz ukraińskiego pochodzenia występujący na pozycji pomocnika w Jagiellonii Białystok. Dwukrotny reprezentant Polski. Wychowanek Kowlu-Wołyń Kowel, w swojej karierze grał także w Legionovii Legionowo. Do 12 lutego 2018 posiadał obywatelstwo ukraińskie.

Taras Romanczuk
Тарас Романчук
Pełne imię i nazwisko

Taras Wiktorowycz Romanczuk

Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1991
Kowel

Wzrost

186 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Jagiellonia Białystok

Numer w klubie

6

Kariera juniorska
Lata Klub
2004–2005 MFK Kowel
2005–2006 BRW-WIK Włodzimierz Wołyński
2006–2008 MFK Kowel
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2008–2013 Kowel-Wołyń Kowel
2013–2014 Legionovia Legionowo 45 (3)
2014– Jagiellonia Białystok 300 (27)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2018–  Polska 2 (0)
  1. ↑ Aktualne na: 31 marca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 26 marca 2024.

Kariera klubowa edytuj

Początki kariery edytuj

Romanczuk rozpoczął swoją karierę w klubie MFK Kowel, gdzie w 2008 na życzenie ówczesnego trenera, Romana Łysa, włączono go do kadry pierwszego zespołu[1]. Grę w piłkę łączył wówczas z pracą oraz studiami – w tym czasie dwukrotnie wyleciał do Stanów Zjednoczonych w ramach wymiany studenckiej[1]. W pewnym okresie występował też w futsalowej drużynie Szans-Awto Kowel[2]. W trakcie swojego pobytu w Kowlu był testowany przez trzy ukraińskie kluby[1], w tym m.in. przez Arsenał-Kyjiwszczyna Biała Cerkiew[2] oraz Wołyń Łuck[3], nigdzie jednak nie otrzymał angażu.

Legionovia Legionowo edytuj

Na początku lutego 2013 Romanczuk przeniósł się do Polski, gdzie został zawodnikiem Legionovii Legionowo. Wcześniej wypatrzył go ówczesny wiceprezes tego klubu, Michał Kusiński[4], który przybył do Kowla na obchody dni miasta[2]. W nowych barwach Romanczuk zadebiutował 13 kwietnia 2013 podczas ligowego meczu z Zawiszą Rzgów, gdy w 46. minucie zastąpił na boisku Łukasza Prusika[5]. Pierwszą bramkę na polskich boiskach zdobył 5 czerwca 2013 w wygranym 3:0 spotkaniu ligowym z GKP Targówek[6]. Ostatecznie Legionovia zakończyła tamten sezon III ligi na pozycji lidera, zapewniając sobie tym samym awans do II ligi.

W kolejnym sezonie, już na drugoligowych boiskach, Romanczuk zdobył dwie bramki – pierwszą 3 sierpnia 2013 w przegranym 1:2 meczu ze Stalą Mielec[7], drugą zaś 21 maja 2014 podczas wygranego 4:0 spotkania ze Świtem Nowy Dwór Mazowiecki[8]. Z kolei 19 października 2013 zanotował trafienie samobójcze podczas zremisowanego 1:1 meczu ze Stalą Rzeszów[9]. Tamten sezon Legionovia zakończyła na 4. miejscu, zaś Romanczuk zwrócił na siebie uwagę kilku klubów z wyższych lig, które wyraziły nim zainteresowanie[10].

Romanczuk pracował dodatkowo jako asystent trenera w dziecięcej drużynie Legionovii[11].

Jagiellonia Białystok edytuj

21 lipca 2014 prezes Jagiellonii Białystok, Cezary Kulesza, poinformował, że osiągnął porozumienie w sprawie transferu Romanczuka[12]. Dzień później zawodnik związał się z klubem rocznym kontraktem z opcją przedłużenia o kolejne dwa lata[13]. W barwach Jagielloni Romanczuk zadebiutował 15 sierpnia 2014, zastępując Jonatana Strausa w 46. minucie przegranego 0:3 ligowego meczu z Legią Warszawa[14]. Premierowe trafienie dla Jagiellonii zanotował 9 listopada 2014 podczas przegranego 2:5 spotkania z Ruchem Chorzów[15].

2 lipca 2015 Romanczuk zadebiutował w europejskich pucharach, zastępując Konstantina Vassiljeva w 46. minucie wygranego 1:0 meczu z Kruoją Pokroje[16]. Latem 2016 po zawodnika zgłosił się turecki Konyaspor, ale sama Jagiellonia nie była zainteresowana jego sprzedażą[17]. W sezonie 2016/17 Romanczuk zdobył wraz z klubem wicemistrzostwo Polski[18], zaś na początku stycznia 2017 został uhonorowany tytułem najlepszego defensywnego pomocnika Ekstraklasy w 2016[19]. 29 maja 2019 roku przedłużył swój kontrakt z Jagiellonią do 30 czerwca 2023 roku.

Kariera reprezentacyjna edytuj

16 marca 2018 Romanczuk otrzymał pierwsze w karierze powołanie do reprezentacji Polski na towarzyskie mecze z Nigerią oraz Koreą Południową[20]. 27 marca 2018 zadebiutował w narodowych barwach, wychodząc w podstawowym składzie na wygrane 3:2 spotkanie z Koreą Południową. Jego występ trwał do 61. minuty, gdy to został zmieniony przez Arkadiusza Milika[21].

27 sierpnia 2018 znalazł się na liście piłkarzy powołanych przez nowego trenera kadry, Jerzego Brzęczka na wrześniowe mecze z Włochami w Lidze Narodów UEFA oraz towarzyski z Irlandią[22]. Opuścił jednak zgrupowanie z powodu kontuzji[23].

14 marca 2024 został powołany do kadry reprezentacji Polski na marcowe baraże o awans na Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2024[24]. 26 marca 2024 rozegrał swój drugi mecz w narodowych barwach, wchodząc na boisko za Jakuba Piotrowskiego w 105. minucie meczu Polska–Walia, wygranym przez Polaków 5:4 po konkursie rzutów karnych (podstawowy czas gry zakończył się wynikiem 0:0)[25].

Statystyki edytuj

Klubowe edytuj

(aktualne na koniec sezonu 2022/23)
Klub Sezon Liga Liga Puchar Polski Europa Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Legionovia Legionowo 2012/13 III liga 13 1 0 0 – 13 1
2013/14 II liga 32 2 0 0 – 32 2
Ogólnie 45 3 0 0 0 0 45 3
Jagiellonia Białystok 2014/15 Ekstraklasa 27 4 2 0 – 29 4
2015/16 Ekstraklasa 33 3 2 0 4 0 39 3
2016/17 Ekstraklasa 33 5 2 0 – 35 5
2017/18 Ekstraklasa 33 5 1 0 4 1 38 6
2018/19 Ekstraklasa 4 0 0 0 4 2 8 2
2019/20 Ekstraklasa 35 3 1 0 – 36 3
2020/21 Ekstraklasa 25 2 1 0 – 26 2
2021/22 Ekstraklasa 30 3 1 0 – 31 3
2022/23 Ekstraklasa 24 1 1 0 – 25 1
Ogólnie 273 27 11 0 12 3 296 30
Ogólnie w karierze 318 30 11 0 12 3 341 33

Reprezentacyjne edytuj

(aktualne na dzień 26 marca 2024)
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Polska
2018 1 0
2024 1 0
Ogólnie 2 0

Życie prywatne edytuj

Babcia Romanczuka ze strony matki urodziła się w 1939 we Włodawie, jednakże w wieku kilkunastu lat została wraz z rodziną wysiedlona do Sobiboru. Wówczas w jej dokumentach wpisano, iż jest ona Ukrainką[26]. 12 lutego 2018 Romanczuk otrzymał polskie obywatelstwo, zrzekając się jednocześnie obywatelstwa ukraińskiego[27].

W 2019 w rozmowie z „Gazetą Wyborczą” wyznał, że jego rodzina została zamordowana przez banderowców[28].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Na Ukrainie go nie chcieli, więc zagra u Nawałki. Fakt, 17 marca 2018. [dostęp 2018-03-18].
  2. ↑ a b c Krystian Juźwiak: aras Romanczuk – wypatrzony na dniach Kowla, teraz o krok od powołania do reprezentacji Polski. 2x45.info, 2 marca 2018. [dostęp 2018-03-18].
  3. ↑ Jakub Radomski: Taras Romanczuk: Na Ukrainie niektórzy uważają mnie za zdrajcę. Przegląd Sportowy, 22 marca 2018. [dostęp 2018-04-02].
  4. ↑ Marcin Bratkowski, Jakub Radomski: Taras Romanczuk – dyplomata, który nie rozumie wojny. Przegląd Sportowy, 2 listopada 2014. [dostęp 2018-03-18].
  5. ↑ Zawisza Rzgów 1 – 0 Legionovia Legionowo. 90minut.pl, 13 kwietnia 2013. [dostęp 2018-03-18].
  6. ↑ GKP Targówek 0 – 3 Legionovia Legionowo. 90minut.pl, 5 czerwca 2013. [dostęp 2018-03-18].
  7. ↑ Legionovia Legionowo 1 – 2 Stal Mielec. 90minut.pl, 3 sierpnia 2013. [dostęp 2018-03-18].
  8. ↑ Bartłomiej Bator: Derby nasze!. Legionovia Legionowo, 21 maja 2014. [dostęp 2018-03-18].
  9. ↑ Bartłomiej Bator: Stal – Legionovia 1:1. Legionovia Legionowo, 19 października 2013. [dostęp 2018-03-18].
  10. ↑ Bartłomiej Bator: Krótko i na temat: Dariusz Ziąbski. Legionovia Legionowo, 11 czerwca 2014. [dostęp 2018-03-18].
  11. ↑ Łukasz Olkowicz i Piotr Wołosik: ROMANCZUK W BIAŁYMSTOKU ZNALAZŁ DOM. SPORT WYRYSOWAŁ MU ŚCIEŻKĘ, O KTÓREJ ISTNIENIU ON SAM NIE MIAŁ POJĘCIA. przegladsportowy.pl, 2019-02-08. [dostęp 2019-02-09].
  12. ↑ Jakub Seweryn: Taras Romanczuk zostanie piłkarzem Jagiellonii Białystok. Gol24, 21 lipca 2014. [dostęp 2018-04-02].
  13. ↑ Taras Romanczuk podpisał kontrakt z Jagiellonią Białystok. Onet.pl, 22 lipca 2014. [dostęp 2018-04-02].
  14. ↑ Trzy w Białymstoku. Jeden wychowanka. Legia Warszawa, 15 sierpnia 2014. [dostęp 2018-03-18].
  15. ↑ T-Mobile Ekstraklasa: Ruch Chorzów – Jagiellonia Białystok 5:2. Dziennik.pl, 9 listopada 2014. [dostęp 2018-03-18].
  16. ↑ Jagiellonia zwycięża w końcówce. 90minut.pl, 2 lipca 2015. [dostęp 2018-04-02].
  17. ↑ Bartłomiej Bator: Ogromne pieniądze za Romanczuka. Legionovia Legionowo, 5 sierpnia 20164. [dostęp 2018-03-18].
  18. ↑ Jakub Laskowski: Feta w Białymstoku. Jagiellonia wicemistrzem Polski. Kurier Poranny, 4 czerwca 2017. [dostęp 2018-04-02].
  19. ↑ Jakub Radomski: Taras Romanczuk najlepszym defensywnym pomocnikiem 2016 roku. Przegląd Sportowy, 9 stycznia 2017. [dostęp 2018-04-02].
  20. ↑ Krajowe powołania na mecze z Nigerią i Koreą Południową. Polski Związek Piłki Nożnej, 16 marca 2018. [dostęp 2018-03-18].
  21. ↑ Passa przełamana, zwycięstwo wydarte na finiszu!. Polski Związek Piłki Nożnej, 27 marca 2018. [dostęp 2018-04-02].
  22. ↑ Jerzy Brzęczek ogłosił powołania na mecze z Włochami i Irlandią. sport.tvp.pl, 2018-08-27. [dostęp 2024-03-29].
  23. ↑ Taras Romanczuk opuścił zgrupowanie. przegladsportowy.onet.pl, 2018-09-08. [dostęp 2024-03-29].
  24. ↑ Maciej Piasecki: Jest gwiazdą w Ekstraklasie i wraca do reprezentacji Polski. W czym tkwi problem?. wprost.pl, 2024-03-15. [dostęp 2024-03-29].
  25. ↑ Mariusz Klimaszewski: Taras Romanczuk został odsunięty od karnych. Piłkarz Jagiellonii zagrał 15 minut w Cardiff. Polacy jadą na Euro 2024. poranny.pl, 2024-03-27. [dostęp 2024-03-29].
  26. ↑ Jakub Radomski: Piłkarz, który miał być naukowcem. Reportaż śladami Tarasa Romanczuka. Przegląd Sportowy, 16 marca 2018. [dostęp 2018-03-18].
  27. ↑ Rafał Badowski: Taras Romanczuk powołany do reprezentacji. Świeżo upieczony obywatel Polski ma zagrać z Nigerią i Koreą Południową. NaTemat.pl, 15 marca 2018. [dostęp 2018-03-18].
  28. ↑ Tomasz Piekarski: Furman zaprzecza, że nazwał Romanczuka „banderowcem i farbowanym lisem”. wyborcza.pl, 2019-02-17. [dostęp 2024-03-24].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Taras_Romanczuk&oldid=73559394”