Tarczonos kusy[4] (Astrapia brevicauda) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny cudowronek (Paradisaeidae). Występuje w lasach Gór Centralnych na Nowej Gwinei. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Tarczonos kusy
Astrapia brevicauda
(Rothschild & E. Hartert, 1911)
Ilustracja
Ilustracja z czasopisma „Ibis” (1912)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

cudowronki

Rodzaj

Astrapia

Gatunek

tarczonos kusy

Synonimy
  • Paradigalla brevicauda Rothschild & E. Hartert, 1911[1][2]
  • Paradigalla carunculata brevicauda Rothschild & E. Hartert, 1911[1]
  • Paradigalla intermedia Ogilvie-Grant, 1913[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Systematyka edytuj

Gatunek ten opisali w 1911 roku Walter Rothschild i Ernst Hartert, nadając mu nazwę Paradigalla brevicauda[1][5]. Nazwa ta jest obecnie podtrzymywana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC)[6], ale autorzy Kompletnej listy ptaków świata zaliczają gatunek do rodzaju Astrapia[4]. Nie wyróżnia się podgatunków[6].

Morfologia edytuj

Wygląd
Upierzenie aksamitnie czarne, ptak z żółtym grzebieniem na czole, cienkim, prostym dziobem i krótkim, szczątkowym ogonem[7].
Rozmiary
  • Długość ciała wynosi 23 cm.

Zasięg występowania edytuj

Tarczonosy kuse występują w Gór Centralnych Nowej Gwinei na wysokościach 1600–2600 m n.p.m.[7]

Status zagrożenia edytuj

IUCN uznaje tarczonosa kusego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako zazwyczaj rzadki. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny[3].

Przypisy edytuj

  1. a b c d D. Lepage: Short-tailed Paradigalla Paradigalla brevicauda. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-05-21]. (ang.).
  2. Paradigalla brevicauda, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2023-05-21] (ang.).
  3. a b Astrapia brevicauda, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paradisaeidae Vigors, 1825 - cudowronki - Birds of paradise (wersja: 2022-09-03). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-05-21].
  5. LW Rothschild, EJO Hartert, Preliminary descriptions of some new birds from Central New Guinea, „Novitates zoologicae : a journal of zoology in connection with the Tring Museum”, 18, 1911, s. 159–160 (ang.).
  6. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-05-21]. (ang.).
  7. a b Birds of New Guinea 1986 ↓, s. 226.

Bibliografia edytuj

  • Bruce M. Beehler, Thane K. Pratt, Dale A. Zimmerman: Birds of New Guinea. Princeton: Princeton University Press, 1986. ISBN 0-691-02394-8. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj