Wikipedia

The Next Day

album Davida Bowiego

The Next Day – dwudziesty siódmy[a] album studyjny Davida Bowiego wydany 8 marca 2013. Jest to pierwszy studyjny album tego artysty z nowym materiałem od wydanego w 2003 albumu Reality[25].

The Next Day
Wykonawca albumu studyjnego
David Bowie
Wydany

8 marca 2013[1]

Gatunek

rock

Długość

53:14

Wydawnictwo

ISO Records, Columbia[2]

Producent

David Bowie, Tony Visconti[2]

Oceny
Album po albumie
A Reality Tour
(2010) 		The Next Day
(2013) 		Nothing Has Changed
(2014)
Single z albumu The Next Day
  1. „Where Are We Now?”
    Wydany: 8 stycznia 2013
  2. „The Stars (Are Out Tonight)”
    Wydany: 26 lutego 2013
  3. „The Next Day”
    Wydany: 17 czerwca 2013
  4. „Valentine’s Day”
    Wydany: 19 sierpnia 2013
  5. „Love Is Lost”
    Wydany: 28 października 2013

Album został zapowiedziany 8 stycznia 2013 w sześćdziesiąte szóste urodziny Bowiego[26][25]. Pierwszym singlem albumu została piosenka Where Are We Now?[26][25], a drugim The Stars (Are Out Tonight). Kilka dni przed oficjalną premierą, album został udostępniony za darmo do odsłuchu na iTunes[27].

Album został zrealizowany przez Tony’ego Viscontiego, długoletniego współpracownika Bowiego, który opisał album jako „bardzo rockowy”, a zawarty na nim materiał jako „bardzo silny i piękny”[28]. Według Viscontiego na albumie można usłyszeć zarówno „klasycznego”, jak i „innowacyjnego Bowiego” i „słychać na nim nowe kierunki”[28].

Bowie nie zamierza promować albumu poprzez koncerty. Visconti potwierdził, że muzyk jest nieugięty w swoim postanowieniu i już nigdy nie wystąpi przed publicznością na żywo[29]. Później Visconti poprawił swoją wypowiedź, mówiąc, że Bowie nie zamierza jedynie promować najnowszego albumu trasą koncertową[30], aczkolwiek istnieje szansa, że materiał z nowej płyty zostanie jednak zaprezentowany w formie koncertu[31].

Produkcja albumu edytuj

W 2010 roku David Bowie zwrócił się do Tony’ego Viscontiego – producenta wielu jego płyt oraz przyjaciela – z prośbą o pomoc przy opracowaniu kilku dem nowych utworów. Mimo iż Visconti utrzymywał z Bowiem stały kontakt, było dla niego kompletnym zaskoczeniem, że Bowie, wbrew wcześniejszym zapewnieniom, znów zajmuje się twórczością muzyczną. Wkrótce, w składzie: Dawid Bowie (instrumenty klawiszowe), Tony Visconti (gitara basowa), Gerry Leonard (gitary), Sterling Campbell (perkusja), zarejestrowano wstępne wersje kilkunastu nagrań, potencjalnie przeznaczonych na nowy album. Bowie poświęcił kolejne cztery miesiące ocenie nagranego materiału, chcąc mieć pewność, że produkcja podąża w odpowiednim kierunku[31].

Właściwe sesje nagraniowe rozpoczęto w zlokalizowanym niedaleko miejsca zamieszkania Bowiego studiu Magic Shop. Tym razem do realizacji nagrań zaproszono perkusistę Zachary’ego Alforda oraz basistkę Gail Ann Dorsey, do których potem dołączył gitarzysta Earl Slick. Pojedyncza sesja trwała najwyżej dwa tygodnie, po których Bowie zarządzał około dwumiesięczną przerwę, którą poświęcał analizie nagranego materiału[31].

Cała produkcja trzymana była w zupełnej tajemnicy. Muzycy oraz inżynierowie w nią zaangażowani musieli podpisać zobowiązanie o zachowaniu poufności. Przedsięwzięcie omal nie wyszło na jaw, kiedy w studiu Magic Shop niezapowiedzianie pojawili się muzycy kanadyjskiego zespołu Metric. Także samego Bowiego kilkukrotnie fotografowano w pobliżu studia, w dodatku z kartą papieru zawierającą teksty nowych piosenek. Wiara, że przeszedł on na muzyczną emeryturę okazała się być jednak silniejsza i do momentu premiery pierwszego singla informacja o nowej płycie Davida Bowiego nie przedostała się do mediów[31].

Według Tony’ego Viscontiego sesje nagraniowe nie były częste, nie wykraczały poza ośmiogodzinny dzień pracy, aczkolwiek były dość intensywne. Szacuje on, że sumaryczny czas spędzony w studiu nie przekroczył trzy i pół miesiąca[31].

Okładka edytuj

Okładka albumu to zmodyfikowana okładka wydanej w 1977 płyty „Heroes”, część twarzy Bowiego zasłonięta jest białym kwadratem z tytułem płyty[32]. Według Jonathana Barnbrooka, który zaprojektował także okładkę wcześniejszego albumu Bowiego Heathen zasłonięta twarz artysty ma oznaczać „ducha dobrej muzyki popowej lub rockowej, który mówi o danej chwili, zapominając czy zacierając przeszłość”[32].

Listy przebojów edytuj

W przedsprzedaży na iTunes już w dniu w którym został zapowiedziany album dotarł do pierwszych miejsc list przebojów w 17 krajach (Austria, Belgia, Kanada, Dania, Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Islandia, Włochy, Luksemburg, Holandia, Portugalia, Hiszpania, Szwecja, Szwajcaria i Wielka Brytania), a w pięciu innych państwach dotarł do pierwszej dziesiątki najlepiej sprzedawanych płyt (Australia, Japonia, Nowa Zelandia, Norwegia, Stany Zjednoczone)[33].

Album w Polsce uzyskał certyfikat złotej płyty[34].

Opinie krytyków edytuj

Album został ogólnie przyjęty bardzo pozytywnie przez krytyków w wielu krajach. Według strony Metacritic zbierającej recenzje z wielu źródeł, album otrzymał ogólną ocenę 84 punktów ze 100[35]. Według magazynu „Rolling Stone” album „zawiera wiele odniesień do wcześniejszych osiągnięć Bowiego i przywołuje na myśl płytę Johnna Lennona «In My Life»”[36], a recenzent „The New York Times” opisał płytę jako „arcydzieło zmierzchu Bowiego”[37]. W polskich mediach muzycznych album został także ogólnie oceniony pozytywnie. Robert Sankowski w „Gazecie Wyborczej” napisał „David znów jest wielki”[38], bardzo pozytywnie o płycie napisał Grzegorz Kszczotek na onet.pl[39], ale bardziej ostrożny w ocenie był Bartek Chaciński z „Polityki” określając go jako „pół świetnej płyty”[40].

Lista utworów edytuj

  1. The Next Day – 3:51
  2. Dirty Boys – 2:58
  3. The Stars (Are Out Tonight) – 3:56
  4. Love Is Lost – 3:57
  5. Where Are We Now? – 4:08
  6. Valentine’s Day – 3:01
  7. If You Can See Me – 3:15
  8. I'd Rather Be High – 3:53
  9. Boss of Me – 4:09
  10. Dancing Out in Space – 3:24
  11. How Does the Grass Grow? – 4:33
  12. (You Will) Set the World on Fire – 3:30
  13. You Feel So Lonely You Could Die – 4:41
  14. Heat – 4:25
Deluxe Edition
  1. So She – 2:31
  2. I'll Take You There – 2:44
  3. Plan – 2:34

Twórcy edytuj

Wykonawcy edytuj

  1. The Next Day – (Bowie)
    • David Bowie – śpiew, gitara
    • Gerry Leonard – gitara
    • David Torn – gitara
    • Gail Ann Dorsey – gitara basowa
    • Zachary Alford – perkusja
    • Antoine Silverman, Maxim Moston, Hiroko Taguchi, Anja Wood – instrumenty smyczkowe
    • David Bowie i Tony Visconti – aranżacja sekcji smyczkowej
  2. Dirty Boys – (Bowie)
    • David Bowie – śpiew
    • Gerry Leonard – gitara
    • Earl Slick – gitara
    • Tony Visconti – gitara
    • Tony Levin – gitara basowa
    • Zachary Alford – perkusja
    • Steve Elson – saksofon barytonowy
  3. The Stars (Are Out Tonight) – (Bowie)
    • David Bowie – śpiew i gitara akustyczna
    • Gerry Leonard – gitara
    • David Torn – gitara
    • Gail Ann Dorsey – gitara basowa
    • Zachary Alford – perkusja
    • Steve Elson – saksofon barytonowy i klarnet kontrabasowy
    • Tony Visconti – flet prosty
    • Antoine Silverman, Maxim Moston, Hiroko Taguchi, Anja Wood – instrumenty smyczkowe
    • David Bowie i Tony Visconti – aranżacja sekcji smyczkowej
    • Gail Ann Dorsey i Janice Pendarvis – wokal wspierający
  4. Love Is Lost – (Bowie)
    • David Bowie – śpiew i instrumenty klawiszowe
    • Gerry Leonard – gitary
    • Gail Ann Dorsey – gitara basowa
    • Zachary Alford – perkusja
  5. Where Are We Now? – (Bowie)
    • David Bowie – śpiew i instrumenty klawiszowe
    • Gerry Leonard – gitara
    • Tony Levin – gitara basowa
    • Zachary Alford – perkusja
    • Henry Hey – fortepian
    • Tony Visconti – instrumenty smyczkowe
  6. Valentine’s Day – (Bowie)
    • David Bowie – śpiew
    • Earl Slick – gitary
    • Tony Visconti – gitara basowa
    • Sterling Campbell – perkusja
  7. If You Can See Me – (Bowie)
    • David Bowie – śpiew i instrumenty klawiszowe
    • Gerry Leonard – gitara
    • David Torn – gitara
    • Tony Levin – gitara basowa
    • Zachary Alford – bębny i instrumenty perkusyjne
    • Gail Ann Dorsey – wokal wspierający
  8. I'd Rather Be High – (Bowie)
    • David Bowie – śpiew
    • Gerry Leonard – gitary
    • Tony Levin – gitara basowa
    • Zachary Alford – perkusja
  9. Boss of Me – (Bowie/Leonard)
    • David Bowie – śpiew
    • Gerry Leonard – gitary
    • Tony Levin – Chapman stick
    • Zachary Alford – perkusja
    • Steve Elson – saksofon barytonowy
    • Tony Visconti – flet prosty
    • Gail Ann Dorsey i Janice Pendarvis – wokal wspierający
  10. Dancing Out in Space – (Bowie)
    • David Bowie – śpiew i instrumenty klawiszowe
    • Gerry Leonard – gitara
    • David Torn – gitara
    • Gail Ann Dorsey – gitara basowa
    • Zachary Alford – perkusja
  11. How Does the Grass Grow? – (Bowie/Jerry Lordan)
    • David Bowie – śpiew i instrumenty klawiszowe
    • Gerry Leonard – gitara
    • David Torn – gitara
    • Gail Ann Dorsey – gitara basowa
    • Zachary Alford – perkusja
    • Gail Ann Dorsey – wokal wspierający
    • zawiera interpretację utworu Apache autorstwa Jerry’ego Lordana opublikowanego przez Regent Music Corp. and Francis, Day and Hunter
  12. (You Will) Set the World on Fire – (Bowie)
    • David Bowie – śpiew
    • Earl Slick – gitara
    • Gerry Leonard – gitara
    • Tony Visconti – gitara basowa
    • Sterling Campbell – perkusja i tamburyn
    • Gail Ann Dorsey i Janice Pendarvis – wokal wspierający
  13. You Feel So Lonely You Could Die – (Bowie)
    • David Bowie – śpiew i gitara akustyczna
    • Gerry Leonard – gitara
    • David Torn – gitara
    • Tony Visconti – gitara
    • Gail Ann Dorsey – gitara basowa
    • Zachary Alford – perkusja
    • Henry Hey – fortepian
    • Antoine Silverman, Maxim Moston, Hiroko Taguchi, Anja Wood – instrumenty smyczkowe
    • Tony Visconti – aranżacja sekcji smyczkowej
    • Gail Ann Dorsey i Janice Pendarvis – wokal wspierający
  14. Heat – (Bowie)
    • David Bowie – śpiew i gitara akustyczna
    • Gerry Leonard – gitara
    • David Torn – gitara
    • Gail Ann Dorsey – gitara basowa
    • Zachary Alford – perkusja
    • Antoine Silverman, Maxim Moston, Hiroko Taguchi, Anja Wood – instrumenty smyczkowe
    • Tony Visconti – aranżacja sekcji smyczkowej

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[41].

Personel edytuj

  • Barnbrook – projekt okładki
  • David Bowie – producent
  • Kabir Hermon – asystent inżyniera dźwięku
  • Jimmy King – fotograf (portret Davida Bowiego na wewnętrznej stronie okładki),
  • Dave McNair – mastering
  • Mario McNulty – inżynier dźwięku
  • Sukita – fotograf (portret Davida Bowiego z okładki płyty „Heroes”)
  • Brian Thorn – asystent inżyniera dźwięku
  • Tony Visconti – producent, inżynier dźwięku, miks

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[41].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Według oficjalnej strony artysty, wliczając w to dwa albumy nagrane z zespołem Tin Machine zaliczane teraz do oficjalnej dyskografii Bowiego[24].

Przypisy edytuj

  1. ↑ The Next Day release dates round-up - David Bowie Latest News. davidbowie.com (oficjalna strona Davida Bowie). [dostęp 2013-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-12)].
  2. ↑ a b David-Bowie – The Next Day. Discogs. [dostęp 2020-11-29]. (ang.).
  3. ↑ David Bowie – The Next Day. Album of the Year. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  4. ↑ AnyDecentMusic?: David Bowie: The Next Day. AnyDecentMusic?. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  5. ↑ Metacritic: The Next Day by David Bowie. Metacritic. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  6. ↑ Stephen Thomas Erlewine: The Next Day – David Bowie. AllMusic. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  7. ↑ Jason Heller: David Bowie: The Next Day. The A.V. Club. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  8. ↑ Kieron Tyler: David Bowie: The Next Day reviewed. The Arts Desk. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  9. ↑ Phil Gallo: David Bowie, ‘The Next Day’: Track-By-Track Review. Billboard.com. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  10. ↑ Greg Kot: Album review: David Bowie, 'The Next Day'. Chicago Tribune. [dostęp 2023-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-25)]. (ang.).
  11. ↑ Simone Scott Warren: Carly Rae Jepsen – David Bowie - The Next Day. DIY. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  12. ↑ Ben P Scott: David Bowie – The Next Day (Iso Records). God Is in the TV. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  13. ↑ Alexis Petridis: David Bowie: The Next Day – review. The Guardian. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  14. ↑ Andy Gill: David Bowie album review - track by track: The Starman pulls off the greatest comeback album in rock'n'roll history with The Next Day. The Independent. [dostęp 2023-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-27)]. (ang.).
  15. ↑ Sven Kabelitz: David Bowie – The Next Day. laut.de. [dostęp 2023-12-03]. (niem.).
  16. ↑ John Murphy: David Bowie – The Next Day. musicOMH. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  17. ↑ Douglas Heselgrave: David Bowie: The Next Day. Paste. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  18. ↑ Ryan Dombal: The Next Day: David Bowie. Pitchfork. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  19. ↑ Jason Draper: The Next Day | David Bowie. Record Collector. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  20. ↑ Rob Sheffield: The Next Day. Rolling Stone. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  21. ↑ Raul Stanciu: David Bowie – The Next Day. Sputnikmusic. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  22. ↑ Neil McCormick: David Bowie, The Next Day, album review. The Telegraph. [dostęp 2023-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-25)]. (ang.).
  23. ↑ Edna Gundersen: David Bowie leaps boldly, nimbly into 'The Next Day'. USA Today. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  24. ↑ Sound. davidbowie.com. [dostęp 2015-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-18)]. (ang.).
  25. ↑ a b c David Bowie to release new album, with surprise single out now. guardian.co.uk, 2013-01-08. [dostęp 2013-01-10]. (ang.).
  26. ↑ a b David Bowie readies 1st album in 10 years; releases new single on 66th birthday. music.yahoo.com, 2013-01-08. [dostęp 2013-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-10)]. (ang.).
  27. ↑ Facebook [online], facebook.com [dostęp 2017-12-03] (fr.).
  28. ↑ a b Bowie producer Tony Visconti promises 'rock' sound on new album. nme.com, 2013-01-09. [dostęp 2013-01-10]. Cytat: „Tony Visconti has said that the new David Bowie album is «a rock album» [..] I think the material on this album is extremely strong and beautiful, and if people are looking for classic Bowie they'll find it on this album, if they're looking for innovative Bowie, new directions, they're going to find that on this album too” (ang.).
  29. ↑ David Bowie producer rules out Bowie live shows. nme.com, 2013-01-11. [dostęp 2013-01-12]. (ang.).
  30. ↑ Tony Visconti sur Twitter : "I never said Bowie would never perform live again. Pitchfork made that up. He won't tour for this album - that's all I said." [online], twitter.com [dostęp 2017-11-15] (fr.).
  31. ↑ a b c d e Cole Morton: David Bowie bounces back. The Ottawa Citizen, 28 stycznia 2013. [dostęp 2013-03-24]. (ang.).
  32. ↑ a b David Bowie: The Next Day. That album cover design. virusfonts.com, 2013-01-09. [dostęp 2013-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-15)]. Cytat: „The “Heroes” cover obscured by the white square is about the spirit of great pop or rock music which is ‘of the moment’, forgetting or obliterating the past” (ang.).
  33. ↑ Brian Anthony Hernandez: David Bowie's Album Tops iTunes Charts in 17 Countries Before Release. mashable.com, 2013-01-09. [dostęp 2013-01-10]. (ang.).
  34. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2013 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-10-27].
  35. ↑ The Next Day - David Bowie. Metacritic. [dostęp 2013-03-25]. (ang.).
  36. ↑ Rob Sheffield: [http://www.rollingstone.com/music/albumreviews/the-next-day-20130228 David Bowie The Next Day]. rollingstone.com, 2013-02-28. [dostęp 2013-03-25]. Cytat: „The whole album evokes his old friend John Lennon's „In My Life"[..]. There are loads of musical and lyrical references to his past” (ang.).
  37. ↑ America unites in praise of The Next Day. davidbowie.com, 2013-02-28. [dostęp 2013-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-18)]. Cytat: „Mr. Bowie's twilight masterpiece” (ang.).
  38. ↑ David znów jest wielki - recenzja „The Next Day”. wyborcza.pl, 2013-03-07. [dostęp 2013-03-25]. (pol.).
  39. ↑ Grzegorz Kszczotek: DAVID BOWIE - „The Next Day”. onet.pl, 2013-03-04. [dostęp 2013-03-25]. (pol.).
  40. ↑ Bartek Chaciński: Pół świetnej płyty. polityka.pl, 2013-03-12. [dostęp 2013-03-25]. (pol.).
  41. ↑ a b Wkładka dostarczana wraz z albumem w wersji CD (88765 46186 2).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Next_Day&oldid=71999964”