Twierdzenie van Aubela

Twierdzenia van Aubela – twierdzenia geometrii płaskiej przypisywane H.H. van Aubelowi. W literaturze geometrycznej określenie twierdzenie van Aubela używane jest w odniesieniu do przynajmniej dwóch różnych wyników.

Twierdzenie van Aubela dla czworokąta edytuj

 
Twierdzenie Aubela można stosować do wszystkich czworokątów, zarówno wypukłych, jak i wklęsłych
Twierdzenie

Przypuśćmy, że jest dany czworokąt   Po zewnętrznej stronie każdego boku tego czworokąta zbudujmy kwadrat, otrzymując kwadraty       i   (takie, że odcinek   jest bokiem kwadratu  ). Wówczas punkty przecięcia przekątnych kwadratów zbudowanych na przeciwległych bokach wyjściowego czworokąta wyznaczają parę odcinków równych i prostopadłych. Inaczej mówiąc, jeśli   są środkami kwadratów         (odpowiednio), to odcinki   i   są prostopadłe i mają tę samą długość.

Dowód

Rozważmy obrót o   dookoła punktu   przy którym punkt   przechodzi na punkt   Niech   oznacza obraz punktu   przy tym przekształceniu. Wówczas, odcinki   i   są równe i prostopadłe. Z tego wynika, że odcinki   i   są równe i równoległe, czyli czworokąt   jest równoległobokiem. Niech   będzie środkiem odcinka   Ponieważ jest to środek odcinka   zatem jest to również środek kwadratu opartego na boku   czyli odcinki   i   są równe i prostopadłe. Analogicznie dowodzimy, że odcinki   i   są równe i prostopadłe. To oznacza, że przy takim obrocie o   dookoła punktu   że punkt   przechodzi na punkt   punkt   przechodzi na punkt   – zatem istotnie, odcinki   i   są równe i prostopadłe, co kończy dowód

Twierdzenie van Aubela dla trójkąta edytuj

Twierdzenie

Niech będzie dany trójkąt   i niech   będzie punktem przecięcia trzech prostych łączących wierzchołki trójkąta z przeciwległymi bokami (lub ich przedłużeniami). Niech proste te będą wyznaczone przez odcinki     i   gdzie       Wówczas[1]

 
Dowód

Niech   oznacza pole trójkąta   Trójkąty   i   mają wspólny bok, więc stosunek ich pól jest równy stosunkowi ich wysokości, a ten ostatni jest taki sam jak   Zachodzi więc

 

skąd wynika, że

 

Rozważając trójkąty   i   zauważamy, że mają one tę samą wysokość (opuszczoną ze wspólnego wierzchołka  ), a zatem stosunek ich pól jest taki sam jak stosunek długości ich podstaw:

 

W podobny sposób otrzymujemy też

 

Zatem

 

a z tych równości wynika, że

(i)    

Analogicznie uzasadniamy równość

(ii)   

Dodając stronami równości (i) oraz (ii), otrzymujemy

 

co należało wykazać.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. S. I. Zetel: Geometria trójkąta. PWSZ, 1964, s. 22.

Linki zewnętrzne edytuj