Vickers Vildebeest
Vickers Vildebeest/Vickers Vincent – 2 lub 3-miejscowe dwupłatowe samoloty wojskowe, produkowane w Wielkiej Brytanii, używane w okresie dwudziestolecia międzywojennego i w pierwszej fazie II wojny światowej.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Załoga |
3 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik gwiazdowy Bristol Pegasus IIM3 |
| Moc |
473,5 kW (635 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
14,94 m |
| Długość |
11,75 m |
| Wysokość |
5,41 m |
| Powierzchnia nośna |
68 m² |
| Masa | |
| Własna |
1918 kg |
| Uzbrojenia |
3674 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
228,5 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
233 m/min |
| Pułap |
5180 m |
| Zasięg |
2012 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe kal. 7,7 mm do 454 kg bomb (lub 1 torpeda 457 mm) | |
Historia edytuj
Początki samolotu Vildebeest sięgają roku 1926, gdy wytwórnia Vickers otrzymała zamówienie na nowy samolot bombowo-torpedowy, operujący z baz lądowych, mający zastąpić w linii samolot Hawker Horsley. Pierwszy prototyp, pod fabrycznym oznaczeniem Typ 132 został oblatany w kwietniu 1928 roku. Do napędu prototypu użyto silnika Bristol Jupiter VIII o mocy 460 KM, jednak w trakcie prób wystąpiły problemy z chłodzeniem i ostatecznie do napędu samolotów seryjnych zastosowano silnik gwiazdowy Bristol Pegasus o mocy 660 KM.
Samolot Vickers Vildebeest był produkowany od 1931 roku w czterech wersjach, od Mk I do Mk IV, różniących się montowanymi silnikami i szczegółami wyposażenia. Ostatnie wersje miały zastąpić w linii samoloty Westland Wapiti i Fairey IIIF. Ogółem do listopada 1937 roku zbudowano około 200 egzemplarzy[1] Vildebeesta.
W roku 1932 Vickers podpisał umowę licencyjną z hiszpańską wytwórnią CASA, na mocy której Hiszpanie mieli wyprodukować 25 samolotów z silnikiem Hispano Suiza 12Lbr o mocy 600 KM.
Vickers Vincent edytuj
Konieczność znalezienia następcy dla maszyn Westland Wapiti i Fairey IIIF przeznaczonego głównie do służby na Bliskim Wschodzie spowodowała zamówienie przez brytyjskie Ministerstwo Lotnictwa prototypu zmodyfikowanej wersji Vildebeesta. Główną zmianą było usunięcie wyrzutnika dla torped i instalacja dodatkowego zbiornika paliwa. Tak zmodyfikowany samolot zakończył pomyślnie próby w 1933 roku. Pierwsze egzemplarze seryjne, pod nazwą Vickers Vincent, przebudowane z Vildebeestów, dotarły do dywizjonów RAF w końcu 1934 r. Ogółem, łącznie z samolotami przebudowanymi, powstało niemal 200 maszyn[2].
Służba edytuj
Pierwsze samoloty Vickers Vildebeest trafiły na wyposażenie dywizjonów RAF w 1933 roku. Większość służyła na Dalekim Wschodzie, w Singapurze i na Malajach oraz w Indiach. Od końca 1934 r. rozpoczęto dostawy Vincentów do jednostek stacjonujących w tych samych regionach. W chwili wybuchu II wojny światowej w linii pozostawało ponad sto maszyn obydwu typów. Bojowo użyły ich: dywizjon 244 (Vickers Vincent) bazujący w Iraku, w 1941 roku i dywizjony 36 i 100 (Vildebeest) z Singapuru, operujące przeciw wojskom japońskim w 1942. Potem definitywnie zastąpiono je nowszymi konstrukcjami, jak Bristol Blenheim i Beaufort.
Oba typy samolotów służyły także w Royal New Zealand Air Force. Kilka egzemplarzy dotrwało w pierwszej linii do wybuchu wojny, operując jako samoloty patrolowe. Pozostałe używane były jako samoloty szkolne i kartograficzne.
Hiszpańskie Vildebeesty wzięły udział w wojnie domowej w Hiszpanii, ich załogi walczyły głównie po stronie republikańskiej. Kilka zostało przebudowanych na wodnosamoloty.
Konstrukcja edytuj
Vickers Vildebeest i Vickers Vincent były dużymi, jednosilnikowymi dwupłatami o stałym podwoziu i metalowej konstrukcji, krytej płótnem. Załoga zajmowała miejsce w odkrytych kabinach. Od wersji Vildebeest Mk III tylny kokpit był dwuosobowy. Uzbrojenie strzeleckie obejmowało stały karabin maszynowy kal. 7,7 mm pilota i ruchomy obserwatora. Vildebeest mógł przenosić torpedę 457 mm pod kadłubem lub 454 kg bomb, Vincent wyłącznie bomby na zaczepach podskrzydłowych, pod kadłubem mocowano natomiast dodatkowy zbiornik paliwa.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- David Mondey, The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II, London: Bounty Books, 2006, ISBN 978-0-7537-1462-1, OCLC 298398092.
- Virtual Aircraft Museum [dostęp 10 kwietnia 2009].
- RCAF.com. rcaf.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-21)]. [dostęp 10 kwietnia 2009].