Włodzimierz Eborowicz
Włodzimierz Adam Eborowicz[1] (ur. 25 grudnia 1883 w Tomaszowie Mazowieckim[2], zm. 6 lipca 1945[3][4] w Łodzi[4]) – polski przemysłowiec, inżynier chemik, działacz społeczny, więzień KL Mauthusen[3].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 grudnia 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 lipca 1945 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Ukończył naukę w Szkole Realnej w Warszawie, a następnie studia na Politechnice Warszawskiej (1903) oraz w Wyższej Szkole Chemicznej w Miluzie[5].
W 1906 był współzałożycielem Narodowego Związku Robotniczego. Od 1908 pracował w Hard nad Jeziorem Bodeńskim, następnie w Iwanowo-Wozniesieńsku, Włodzimierzu i Kostromie. W trakcie I wojny światowej był działaczem Polskiego Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny. Po rewolucji październikowej podjął współpracę z polskimi formacjami wojskowymi i był więziony przez władze sowieckie. Od 1920 działał w Obywatelskim Komitetem Obrony Państwa i w stronnictwie obywatelskim na terenie województwa łódzkiego. Działał na rzecz plebiscytu na Górnym Śląsku i został mianowany kierownikiem referatu włókienniczego Biura Surowców Ministerstwa Przemysłu i Handlu[5].
Jako przedsiębiorca był udziałowcem Towarzystwa Przemysłowo Handlowego – „Kotonia” w Ozorkowie[6], członkiem zarządu firmy „Trykot” – Łódzkiego Towarzystwa Wyrobów Dzianych i Pończoszniczych Spółka Akcyjna w Łodzi (1926)[7], dyrektorem fabryki Towarzystwa Schlosserowskiej Przędzy, Bawełny i Tkalni Spółka Akcyjna w Ozorkowie[8].
Eborowicz działał również społecznie – był Prezesem Wojewódzkiego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży, wiceprezesem Domu Matki i Dziecka, wiceprezesem Obozu Zjednoczenia Narodowego oddział Łódź – miasto. Publikował artykuły nt. przemysłu włókienniczego, na łamach „Gazety Handlowej”, „Kuriera Polskiego”, „Kuriera Porannego”, „Republiki” i „Przeglądu Lniarskiego”[5]. Ponadto był członkiem Społecznego Komitetu Radiofonizacji Kraju[9], sędzią komisarzem Sądu Okręgowego w Łodzi[10], przewodniczącym Zarząd Okręgu Łódzkiego Ligi Morskiej i Kolonialnej (1936)[11], członkiem Zrzeszenia Producentów Przędzy Bawełnianej w Łodzi (1934)[12], sekretarzem generalnym Towarzystwa Polsko-Szwedzkiego[13].
Od marca do października 1944 był więziony w KL Mauthausen[2].
Życie prywatne edytuj
Był synem Juliana Eborowicza i Joanny z domu Bieske[5]. Jego żoną była Jadwiga z domu Rosicka[14][2]. Mieli 3 dzieci[2].
Mieszkał w Łodzi przy ul. Przejazd 36 (późn. ul. J. Tuwima 36)[5].
Odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Niezwyciężeni 1918-2018, EBOROWICZ WŁODZIMIERZ ADAM [online], Niezwyciężeni 1918-2018 [dostęp 2023-11-20] (pol.).
- ↑ a b c d Personal file of EBOROWICZ, WLODZIMIERZ, born on 25-Dec-1883, [w:] Arsolen Archives [online].
- ↑ a b c d wspomnienie, „Dziennik Łódzki” (183), bc.wbp.lodz.pl, 5 lipca 1946, s. 2 [dostęp 2023-11-20].
- ↑ a b Archiwum Diecezjalne Parafii podwyższenia św. Krzyża w Łodzi. Akta zgonów, 1945, 273 (503).
- ↑ a b c d e Czy wiesz kto to jest?, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1983 [dostęp 2023-11-20] (pol.).
- ↑ Ogłoszenie o sporządzeniu protokołów zdawczo-odbiorczych, „Łódzki Dziennik Wojewódzki” (21), bc.wbp.lodz.pl, 2 października 1950, s. 4 [dostęp 2023-12-03].
- ↑ Podręczny Rejestr Handlowy, t. 2, bc.wbp.lodz.pl, 1926, s. 184 [dostęp 2023-12-03].
- ↑ Nowi Sędziowie Handlowi, „Ilustrowana Republika” (281), bc.wbp.lodz.pl, 14 października 1931 [dostęp 2023-12-03].
- ↑ Akcja Radiofonizacjl Kraju, „Ilustrowana Republika” (130), bc.wbp.lodz.pl, 13 maja 1937 [dostęp 2023-12-03].
- ↑ Włodzimierz Eborowicz, Ogłoszenie, „Głos Poranny” (158), bc.wbp.lodz.pl, 9 czerwca 1932, s. 10 [dostęp 2023-12-03].
- ↑ F.O.M. – to wielka rzecz!, „Echo” (144), bc.wbp.lodz.pl, 24 maja 1936 [dostęp 2023-12-03].
- ↑ Komisja porozumiewawcza opracowuje nową umowę kartelową, „Ilustrowana Republik” (322), bc.wbp.lodz.pl, 22 listopada 1934 [dostęp 2023-12-03].
- ↑ Nowy zarząd Towarzystwa Polsko-Szwedzkiego, „Ilustrowana Republika” (88), bc.wbp.lodz.pl, 30 marca 1935 [dostęp 2023-12-03].
- ↑ Klemens Orchulski (red.), Dnia 8-go b.m. (...), „Łódź w Ilustracji. Dodatek niedzielny do „Kurjera Łódzkiego”” (2), Łódź: Kurjer Łódzki, 13 stycznia 1935, s. 12 [dostęp 2023-11-20].