Wikipedia

Walerian Wiśniewski

Walerian Feliks Wiśniewski, ps. „Kuba” (ur. 18 sierpnia 1893 w Wadowie, zm. 19 października 1946) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Walerian Feliks Wiśniewski
Ilustracja
Walerian Wiśniewski (przed 1929)
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1893
Wadów

Data śmierci

19 października 1946

Przebieg służby
Lata służby

1914–1946

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Polska Siła Zbrojna
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 Pułk Piechoty
IV Brygada Piechoty Legionów
4 Pułk Piechoty Legionów
4 Pułk Piechoty Legionów
40 Pułk Piechoty Dzieci Lwowskich
53 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych
Komenda Placu Kraków
Centrum Wyszkolenia Piechoty
Komenda Miasta Poznania

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku piechoty
komendant placu
zastępca komendanta centrum
komendant miasta

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Walerian Feliks Wiśniewski urodził się 18 sierpnia 1893 roku w Wadowie, w rodzinie Stefana i Walerii de Lefftreu. Przed I wojną światową ukończył Państwową Szkołę Handlową we Lwowie i rozpoczął drugi rok studiów prawniczych na Uniwersytecie Franciszkańskim we Lwowie. Był członkiem „Promienia”, „Zarzewia” i Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Tarnopolu. W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, został przydzielony do 3 pułku piechoty i wyznaczony na stanowisko komendanta plutonu. W bitwie pod Pasieczną został ciężko ranny. Od 10 sierpnia 1915 roku był adiutantem pułku. W czasie służby w Legionach awansował kolejno na: chorążego (18 października 1914 roku), podporucznika (18 stycznia 1915 roku) i porucznika (1 kwietnia 1916 roku)[1]. W 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. 1 grudnia 1917 roku został awansowany na kapitana.

W 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, został przydzielony do Armii generała Hallera. Od 16 czerwca do 30 listopada 1919 roku był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. Po ukończeniu kursu otrzymał tytuł adiutanta sztabowego i przydział do Dowództwa IV Brygady Piechoty Legionów. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Był wówczas przydzielony do 4 pułku piechoty Legionów[2]. Następnie został kierownikiem Centrum Wyszkolenia 2 Armii. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 3 pułku piechoty Legionów[3].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 135. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. 22 lipca 1922 roku został przeniesiony z 3 pułku piechoty Legionów do 84 pułku piechoty w Pińsku na stanowisko pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy pułku[5][6]. 31 marca 1924 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 58. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W 1924 roku został przeniesiony do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie na stanowisko wykładowcy[8]. 31 października 1927 roku został przeniesiony do 40 pułku piechoty we Lwowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. 23 grudnia 1927 roku został przeniesiony do 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stryju na stanowisko dowódcy pułku[10][11]. 21 listopada 1929 roku otrzymał od inspektora armii, generała dywizji Juliusza Rómmla następującą opinię: „wybitny instruktor i wychowawca korpusu oficerskiego, a także organizator i administrator. Bardzo inteligentny. Oficer o zdolnościach wyżej niż przeciętne. Nadaje się na obecnym stanowisku” (powyższa opinia, jako jedyna „opinia inspektorska” była powtarzana w listach kwalifikacyjnych aż do 1938 roku włącznie)[12]. 18 czerwca 1930 roku został przeniesiony do Komendy Placu Kraków na stanowisko komendanta[13]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie na stanowisko zastępcy komendanta[14][15]. 28 czerwca 1933 roku został przeniesiony do dyspozycji szefa Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[16]. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony na stanowisko komendanta miasta Poznania[17]. Służbę na tym stanowisku pełnił do 1939 roku.

Zmarł 19 października 1946 roku. Został pochowany na cmentarzu Wellshill w Perth[18].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 9.
  2. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, poz. 671.
  3. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 28, 946.
  4. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 29.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 544.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 367, 400.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 319, 343, 1370.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 296.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 364.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 67, 163.
  12. ↑ Opinie podpułkowników piechoty stan z dnia 10 marca 1938 r., Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 117. Opinie podpułkowników piechoty za 1938 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 342.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 206.
  14. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 10.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 19, 802.
  16. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 131. Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 1 lipiec 1933 r. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1933, s. 8.
  17. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 154. Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1935, s. 8.
  18. ↑ Perth – Wellshill Cemetery, [1].
  19. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
  20. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  21. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  22. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych z 1928 r. Nr 15.
  23. ↑ Odznaczenia. „Echo Karpackie”, s. 2, Nr 61 z 1 grudnia 1928. 

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Walerian_Wiśniewski&oldid=72297267”