Wikipedia

Wieża widokowa na Baraniej Górze

Wieża widokowa na Baraniej Górze – turystyczna wieża widokowa na Baraniej Górze (1215 m) w Beskidzie Śląskim.

Wieża widokowa na Baraniej Górze
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Typ budynku

wieża widokowa

Wysokość całkowita

15,2 m

Ukończenie budowy

1991

Położenie na mapie Beskidu Śląskiego
Mapa konturowa Beskidu Śląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Barania Góra, wieża widokowa”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Barania Góra, wieża widokowa”
Ziemia49°36′41,4″N 19°00′37,9″E/49,611500 19,010528
Multimedia w Wikimedia Commons

Szczyt Baraniej Góry jest bezleśny, jednak jest tak dużym płaskowyżem, że widoki z niego są ograniczone, ponadto drzewa podrastające na zachodnim stoku przesłaniają widok. W 1991 r. z inicjatywy Koła Przewodników Beskidzkich w Katowicach wybudowano wieżę widokowa według projektu Jerzego Jakscha i Czesława Koniecznego. Jest konstrukcji stalowej, ma wysokość 15,2 m i masę 11 ton. Z jej platformy widokowej rozpościera się dookólna panorama na góry Polski, Słowacji i Czech. Widoczne są: Beskid Mały, Makowski, Żywiecki, Śląski, Morawsko-Śląski, Tatry, Mała Fatra, Jaworniki, Góry Strażowskie. Przy szczególnie dobrej widoczności widoczne są nawet Jesioniki w Sudetach[1]. Na wieży zamontowano cztery wygrawerowane tablice z opisem panoram widokowych na wszystkie cztery strony świata.

Wewnątrz konstrukcji wieży widokowej znajduje się betonowy słup. Jest to punkt triangulacyjny, Barania Góra jest bowiem węzłowym miejscem dla pomiarów geodezyjnych. Dawniej stała nad nim drewniana wieża triangulacyjna, obecnie na jej miejscu jest wieża stalowa[1].

Z czasem stan techniczny wieży, której właścicielem jest Górnośląski Oddział Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Katowicach, zaczął się pogarszać. Wiosną 2024 r. podano, że wymaga ona remontu, którego koszty wyceniono na ok. 50 tys. złotych.[2] Oddział nie ma jednak takich pieniędzy i z dniem 26 kwietnia 2024 r. został zmuszony do zamknięcia obiektu. Pojawiły się odpowiednie tabliczki z zakazem wstępu. Do czasu przeprowadzenia prac remontowych turyści nie będą mogli z niej korzystać. Jednocześnie PTTK podjął rozmowy z władzami miasta Wisły i Nadleśnictwa Wisła na temat dalszych losów obiektu.[3]

Szlaki piesze

edytuj
  Ze schroniska na Przysłopie – 1 h, z powrotem 45 min,
    z Kamesznicy – 3 h, z powrotem 2:45 h,
  z Przełęczy Kubalonka przez Stecówkę – 3 h, z powrotem 2:45 h,
  z Węgierskiej Górki – 4:30 h, z powrotem 3:45 h,
  ze Skrzycznego – 3:30 h, z powrotem 3:30 h,
  z Wisły Czarne doliną Białej Wisełki – 2:30 h, z powrotem 2 h,
    ze Zwardonia – 6 h (szlak niebieski do schroniska, później czerwony),
    z Wisły Czarne doliną Czarnej Wisełki 2:30 h, z powrotem 2 h (szlak czarny do schroniska, później czerwony)[4].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Mirosław Barański, Beskid Śląski, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, ISBN 978-83-89188-71-7.
  2. ↑ Ryszard M. Remiszewski. Wieża widokowa na Baraniej Górze nikomu niepotrzebna?. „Na Szlaku. Magazyn turystyczno-krajoznawczy”. XXXVIII (e-212 (408)), s. 57, czerwiec 2024. Oddział Wrocławski PTTK. ISSN 1230-9931. 
  3. ↑ Grzegorz Lisiecki: Symbol Beskidów został zamknięty. Co dalej z wieżą widokową na Baraniej Górze? „Musimy w tej sprawie wszyscy dojść do porozumienia”. ŚLĄZAG, 27 kwietnia 2024. [dostęp 2024-06-02].
  4. ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, ISBN 978-83-7605-084-3.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wieża_widokowa_na_Baraniej_Górze&oldid=73905366”