Witów (Gorce)
Witów (720 m[1], 723 m[2]) – pokryte polami wzniesienie znajdujące się w Gorcach. Wznosi się nad miejscowościami Mszana Górna, Niedźwiedź i Podobin. Znajduje się w grzbiecie oddzielającym dolinę Mszanki od doliny Porębianki i jej dopływu Koniny. Prócz Witowa w grzbiecie tym wyróżnia się wzniesienia: Kocia Górka (602 m), Góra Spyrkowa (711 m), Kobylica (648 m), Pieronka (738 m) i Markowy Groń (638 m)[2].
 Widok ze Spyrkowej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
720 m n.p.m. |
| Wybitność |
ok. 120 m |
Położenie na mapie Gorców  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°37′58,5″N 20°06′36,4″E/49,632917 20,110111
| |
Najstarsza wzmianka o tym szczycie pochodzi z kodeksu małopolskiego napisanego w 1254 roku w języku starogermańskim. Nazwa szczytu w tym zapisie figuruje jako: Witowizal (Witowy Dział)[3]. W okresie wielkiego przeludnienia Podhala (od połowy XIX w. do II wojny światowej) na całym wzniesieniu, podobnie, jak i innych w całych okolicach, znajdowały się pola orne i łąki[4]. Po 1980 r. wskutek nieopłacalności ekonomicznej coraz bardziej zaprzestawano użytkowania tych pól i obecnie już tylko nieliczne poletka są zaorywane lub koszone. Większość wzniesienia pokrywają niekoszone trawy. O tym, że były tutaj pola orne świadczą już tylko miedze i zagony.
Wskutek braku zalesienia z grzbietu Witowa rozciągają się widoki obejmujące cały horyzont. Nie prowadzi tędy żaden szlak turystyczny, jednak z miejscowości u podnóża Witowa istnieją polne drogi, którymi można wyjść na grzbiet[2].
U podnóża szczytu znajduje się przysiółek wsi Niedźwiedź o tej samej nazwie[5]. Przez pewien czas lokalizacja ta była odrębną wsią.
Przypisy edytuj
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-01-06].
- ↑ a b c Gorce. Mapa turystyczna 1: 40 000, wyd. 16, Kraków: Compass, ISBN 978-83-8184-217-4.
- ↑ Zagórzanie [online] [dostęp 2014-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-30].
- ↑ M. Cieszkowski, P. Lubieński, Gorce – przewodnik dla prawdziwego turysty, P. Lubieński (red.), Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2004, ISBN 83-89188-19-8.
- ↑ TERYT. [dostęp 2012-01-10].
