Wrona lśniąca
Wrona lśniąca[4] (Corvus sinaloae) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Ptak osiadły, występujący w północno-zachodnim Meksyku. Gatunek niezagrożony wyginięciem.
| Corvus sinaloae[1] | |
| L. I. Davis, 1958[2] | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
wrona lśniąca |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Występowanie edytuj
Wrona lśniąca występuje w północno-zachodnim Meksyku od Pacyfiku przez północną Sonorę i na południe do południowo-zachodniego Nayarit[5][6][7].
Systematyka edytuj
Taksonomia edytuj
Gatunek po raz pierwszy opisany przez L. I. Davisa w 1958 roku na łamach czasopisma „The Wilson Bulletin”[2]. Jako miejsce typowe autor wskazał Escuinapa w Sinaloa w Meksyku[2]. Tworzy nadgatunek z wroną meksykańską (C. imparatus) lub ewentualnie tworzy z nią jeden gatunek[5][8]. Wstępna analiza genetyczna sugeruje, że mogą występować dwie grupy siostrzane (2% rozbieżności) w obrębie kladu taksonów azjatyckich/pacyficznych, które obejmują również wronę rybożerną (C. ossifragus)[9]. Takson monotypowy, nie wyróżniono podgatunków[5][6][10].
Etymologia edytuj
Nazwa rodzajowa pochodzi od łacińskiego słowa corvus – „kruk”[11]. Epitet gatunkowy pochodzi od słowa Sinaloa, nazwy stanu w zachodnim Meksyku[12].
Morfologia edytuj
Długość ciała 34–38 cm, masa ciała dwóch ptaków 229 g i 258 g[5]. Mała, szczupła wrona o błyszczącym upierzeniu oraz stosunkowo niewielkim dziobie. Upierzenie koloru czarnego z intensywnym fioletowym, niebieskim i zielonym połyskiem. Tęczówki ciemnobrązowe, dziób i nogi czarne. Różni się od niemal identycznej wrony meksykańskiej posiadaniem nieco dłuższego ogona. Płci podobne, samce większe od samic[5]. Osobniki młodociane są ciemniejsze niż dorosłe, z nie tak intensywnym połyskiem, dziób i nogi koloru matowo szarego[5].
Głos edytuj
Głos słabo poznany. Wyraźne, delikatne i harmonijnie skonstruowane „keow”, najbardziej podobny do głosu wrony amerykańskiej (C. brachyrhynchos). Odnotowano również wysokie, puste „kaow” lub „kwaa”[5].
Ekologia edytuj
Siedlisko i pokarm edytuj
Gatunek osiadły. Wrona lśniąca zamieszkuje nadbrzeżne niziny, otwarte i półotwarte lasy, lasy cierniste, obszary krzewiaste z kaktusami z gatunku Pachycereus pecten-aboriginum, plaże pływowe, pola, łąki, zakola rzek, gospodarstwa rolne, rancza, miasta i wsie, do 400 m n.p.m., sporadycznie do 1000 m n.p.m.[5] Była obserwowana w parach lub w dużych stadach, ale prawdopodobnie jest mniej towarzyska od wrony meksykańskiej[5].
Ptak ten jest gatunkiem wszystkożernym. W strefie pływów morskich odżywia się bezkręgowcami, włącznie z dziesięcionogami (Decapoda) i innymi skorupiakami[5]. W innych miejscach żeruje na ziemi i na drzewach, polując na owady oraz zjadając owoce i orzechy[5]. W Sonorze wrona lśniąca spotykana jest na śmietnikach, obserwowano ją także zjadającą pisklęta innych ptaków, w tym srokala czarnogardłego (Cyanocorax colliei)[5]. Ma w zwyczaju odwracać małe kamienie, poszukując pod nimi roślinności i różnych pozostałości[5]. Może korzystać również z zasobów morskich, w ten sam sposób, jak robi to lepiej poznana wrona alaskańska (C. caurinus).
Rozród edytuj
Rozród słabo poznany. W luźnej kolonii obserwowanej w Sonorze, gniazdo budowane od końca maja do początku czerwca, pisklęta zwykle wykluwały się na początku lipca (po rozpoczęciu czerwcowych, letnich deszczy), pierzenie następowało od początku sierpnia do początku września[5]. Gniazdo, zbudowane na zewnątrz z szorstkiej roślinności, wewnątrz wyłożone drobnym materiałem roślinnym, umieszczone było na ciernistych mimozach (Mimosa), na wysokim kokosie właściwym (Cocos nucifera) lub na wysokości 3 m, w rozwidleniu utworzonym w pionowym ramieniu kaktusa z gatunku Pachycereus pecten-aboriginum[5]. Samica składa 4–5 jaj. Brak informacji na temat inkubacji i okresów wychowania młodych[5].
Status i ochrona edytuj
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski)[3]. Globalna populacja nie jest zagrożona wyginięciem[7]. Partners in Flight szacuje (2019) całość populacji na 50 000 – 499 999 dorosłych osobników[3]. Gatunek tolerancyjny na działalność człowieka, pomimo niewielkiego zasięgu występowania. Wykorzystuje śmieci wyrzucane przez człowieka i jest ściśle związany z pastwiskami, gospodarstwami, ranczami, wsiami i miastami[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Corvus sinaloae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c L. I. Davis. Acoustic Evidence of Relationship in North American Crows. „The Wilson Bulletin”. 70 (2), s. 163, 1958. (ang.).
- ↑ a b c BirdLife International, Corvus sinaloae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-3 [dostęp 2021-01-16] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Corvidae Leach, 1820 - krukowate - Crows and Jays (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-16].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q J. Marzluff: Sinaloa Crow (Corvus sinaloae). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2009. [dostęp 2015-10-24]. (ang.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-16]. (ang.).
- ↑ a b Species factsheet: Corvus sinaloae. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-12-28]. (ang.).
- ↑ M. R. Blake, Ch. Vaurie: Family Corvidae, Crows and Jays. W: E. Mayr, J. C. Greenway, Jr: Check-list of birds of the world. Cz. 15. Cambridge, Massachusetts: Museum of Comparative Zoology, 1962, s. 269. (ang.).
- ↑ E. Haring, B. Daubl, W. Pinsker, A. Kryukov, A. Gamauf. Genetic divergences and intraspecific variation in corvids of the genus Corvus (Aves: Passeriformes: Corvidae) – a first survey based on museum specimens. „Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research”. 50 (3), s. 230–246, 2012. DOI: 10.1111/j.1439-0469.2012.00664.x. (ang.).
- ↑ D. Lepage: Wrona lśniąca Corvus sinaloae Davis, LI, 1958. Avibase. [dostęp 2015-10-24]. (pol.).
- ↑ Corvus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-28] (ang.).
- ↑ sinaloae, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-28] (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia i nagrania głosów. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).