Wyżnia Capia Przełączka

Wyżnia Capia Przełączka (słow. Vyšná capia štrbina[2]) – mało wybitna przełączka między północno-zachodnim i południowo-wschodnim wierzchołkiem Wielkiej Capiej Turni w Grani Baszt w słowackiej części Tatr Wysokich. Główny, nieco wyższy jest wierzchołek północno-zachodni. Na zachód, do Koziego Kotła w Dolinie Młynickiej opada z Wyżniej Capiej Przełączki rynna, niżej przechodząca w wielki, z daleka widoczny zachód. Prowadzi nim najłatwiejsza droga na szczyt Wielkiej Capiej Turni (nr 1). Na wschód, do Dolinki Szataniej opada ściana, będąca jedną z głównych ścian wspinaczkowych w Grani Baszt. Na Wyżnią Capią Przełączkę prowadzą nią dwie drogi (nr 2 i 3)[3].

Wyżnia Capia Przełączka
Ilustracja
Państwo

 Słowacja

Wysokość

2325[1] m n.p.m.

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Wielka Capia Turnia

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się punkt z opisem „Wyżnia Capia Przełączka”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wyżnia Capia Przełączka”
Ziemia49°10′11,0″N 20°02′55,9″E/49,169722 20,048861

Nazewnictwo Wyżniej Capiej Przełączki, podobnie jak w przypadku Capich Turni, pochodzi od Capiego Stawu leżącego w górnych partiach Doliny Młynickiej[4].

Pierwsze przejścia przełączką miało miejsce podczas pierwszego wejścia na Wielką Capią Turnię[3].

Drogi wspinaczkowe edytuj

  1. Z Basztowej Przełęczy; 0+, I lub III w skali tatrzańskiej (w zależności od wariantu), czas przejścia 30 min
  2. Droga braci Lukešów (wschodnia ściana); V+, A2-A3, 8 godz.
  3. Apollo II (środkiem wschodniej ściany); VI, A0, 7 godz[3].

Przypisy edytuj

  1. Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
  2. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  3. a b c Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2.
  4. Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.