Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1920 roku

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1920 roku – trzydzieste czwarte wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Warrena Hardinga, a wiceprezydentem został Calvin Coolidge.

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1920 roku
Państwo

 Stany Zjednoczone

Rodzaj

wybory prezydenckie

Data przeprowadzenia

2 listopada 1920 (głosowanie powszechne)

Podstawa prawna

Konstytucja Stanów Zjednoczonych

Głosowanie
poprzednie:
1916
następne:
1924
Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1920 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów

Kampania wyborcza edytuj

Krótko po zakończeniu I wojny światowej, w Stanach Zjednoczonych miały miejsce liczne strajki i protesty[1]. Nastroje społeczne były negatywne ze względu na powojenną recesję gospodarczą i rosnące koszty utrzymania[2]. Były one podsycane także przez anarchistów, którzy organizowali zamachy[3]. Z tych powodów, Partia Republikańska starała się wyłonić konserwatywnego i dającego się sterować kandydata na prezydenta[2]. Na konwencji, odbywającej się w dniach 8-12 czerwca 1920 w Chicago początkowo było dwóch liczących się kandydatów: Leonard Wood i Frank Lowden[4]. Żaden z nich nie mógł zdobyć wymaganej większości, dlatego w dziesiątym głosowaniu kompromisowo nominowano Warrena Hardinga[5]. Kandydatem na wiceprezydenta został Calvin Coolidge, który rok wcześniej stłumił strajki w Bostonie[2]. Delegaci podzielonej Partii Demokratycznej wybrali swoim kandydatem progresywistę Jamesa Coxa, a na wiceprezydenta – Franklina Delano Roosevelta[2]. Nominację Partii Prohibicji uzyskał Aaron Watkins, a Socjalistycznej Partii AmerykiEugene Debs[6]. Farmer–Labor Party wysunęła kandydaturę Parleya Christensena[6]. Kampania Coxa była oparta na kontynuacji polityki Woodrowa Wilsona w sprawie przynależności Stanów Zjednoczonych do Ligi Narodów[5]. Republikanie byli w większości przeciwni Lidze, jednak sam Harding składał sprzeczne deklaracje w tej sprawie[5]. Nie uczestniczył jednak aktywnie w kampanii, ograniczając się do czytanych wystąpień w swoim domu[5].

Kandydaci edytuj

Partia Demokratyczna edytuj

Partia Prohibicji edytuj

Partia Republikańska edytuj

Socjalistyczna Partia Ameryki edytuj

Wyniki głosowania edytuj

Głosowanie powszechne odbyło się 2 listopada 1920[6]. Harding uzyskał 60,3% poparcia, wobec 34,1% dla Coxa, 3,4% dla Eugene’a Debsa, 1% dla Parleya Christensena i 0,7% dla Aarona Watkinsa[6]. Ponadto, około 110 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[6]. Frekwencja wyniosła 49,2%[7]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Harding uzyskał 404 głosy, przy wymaganej większości 266 głosów[8]. Na Coxa zagłosowało 127 elektorów[8]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Coolidge, uzyskując 404 głosy, wobec 127 dla Roosevelta[8].

Warren Harding został zaprzysiężony 4 marca 1921 roku[9].

Kandydat na prezydenta Partia Głosowanie powszechne Kolegium Elektorów
Głosy Procent
Warren Harding Republikanie 16 153 115 60,3% 404
James Cox Partia Demokratyczna 9 133 092 34,1% 127
Eugene Debs Socjalistyczna Partia Ameryki 919 490 3,4% 0
Parley Christensen Farmer–Labor Party 265 411 1% 0
Aaron Watkins Partia Prohibicji 189 339 0,7% 0
Łącznie 531
Kandydat na wiceprezydenta Partia Kolegium Elektorów
Calvin Coolidge Partia Republikańska 404
F.D. Roosevelt Partia Demokratyczna 127
Łącznie 531

Przypisy edytuj

  1. A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 62.
  2. a b c d M. Jones: Historia USA. s. 491.
  3. A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 63.
  4. L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 608.
  5. a b c d L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 609.
  6. a b c d e US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-10-15]. (ang.).
  7. Election of 1920. CountingTheVotes. [dostęp 2017-10-15]. (ang.).
  8. a b c Electoral College Box – 1920. NARA. [dostęp 2017-10-15]. (ang.).
  9. L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 610.

Bibliografia edytuj