Kampania wyborcza
edytuj
Krótko po zakończeniu I wojny światowej, w Stanach Zjednoczonych miały miejsce liczne strajki i protesty[1]. Nastroje społeczne były negatywne ze względu na powojenną recesję gospodarczą i rosnące koszty utrzymania[2]. Były one podsycane także przez anarchistów, którzy organizowali zamachy[3]. Z tych powodów, Partia Republikańska starała się wyłonić konserwatywnego i dającego się sterować kandydata na prezydenta[2]. Na konwencji, odbywającej się w dniach 8-12 czerwca 1920 w Chicago początkowo było dwóch liczących się kandydatów: Leonard Wood i Frank Lowden[4]. Żaden z nich nie mógł zdobyć wymaganej większości, dlatego w dziesiątym głosowaniu kompromisowo nominowano Warrena Hardinga[5]. Kandydatem na wiceprezydenta został Calvin Coolidge, który rok wcześniej stłumił strajki w Bostonie[2]. Delegaci podzielonej Partii Demokratycznej wybrali swoim kandydatem progresywistę Jamesa Coxa, a na wiceprezydenta – Franklina Delano Roosevelta[2]. Nominację Partii Prohibicji uzyskał Aaron Watkins, a Socjalistycznej Partii Ameryki – Eugene Debs[6]. Farmer–Labor Party wysunęła kandydaturę Parleya Christensena[6]. Kampania Coxa była oparta na kontynuacji polityki Woodrowa Wilsona w sprawie przynależności Stanów Zjednoczonych do Ligi Narodów[5]. Republikanie byli w większości przeciwni Lidze, jednak sam Harding składał sprzeczne deklaracje w tej sprawie[5]. Nie uczestniczył jednak aktywnie w kampanii, ograniczając się do czytanych wystąpień w swoim domu[5].
Partia Demokratyczna
edytuj
Partia Prohibicji
edytuj
Partia Republikańska
edytuj
-
Warren Harding
-
Calvin Coolidge
Socjalistyczna Partia Ameryki
edytuj
Wyniki głosowania
edytuj
Głosowanie powszechne odbyło się 2 listopada 1920[6]. Harding uzyskał 60,3% poparcia, wobec 34,1% dla Coxa, 3,4% dla Eugene’a Debsa, 1% dla Parleya Christensena i 0,7% dla Aarona Watkinsa[6]. Ponadto, około 110 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[6]. Frekwencja wyniosła 49,2%[7]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Harding uzyskał 404 głosy, przy wymaganej większości 266 głosów[8]. Na Coxa zagłosowało 127 elektorów[8]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Coolidge, uzyskując 404 głosy, wobec 127 dla Roosevelta[8].
Warren Harding został zaprzysiężony 4 marca 1921 roku[9].
- ↑ A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 62.
- ↑ a b c d M. Jones: Historia USA. s. 491.
- ↑ A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 63.
- ↑ L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 608.
- ↑ a b c d L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 609.
- ↑ a b c d e US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-10-15]. (ang.).
- ↑ Election of 1920. CountingTheVotes. [dostęp 2017-10-15]. (ang.).
- ↑ a b c Electoral College Box – 1920. NARA. [dostęp 2017-10-15]. (ang.).
- ↑ L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 610.
Bibliografia
edytuj