Wysoczyzna Bełchatowska
Wysoczyzna Bełchatowska (318.81) – kraina geograficzna w południowej części Niziny Mazowieckiej, na obszarze Wzniesień Południowomazowieckich. Na północy graniczy z Wzniesieniami Łódzkimi, na zachodzie z Wysoczyzną Łaską, oraz Kotliną Szczercowską, a na wschodzie z Równiną Piotrkowską. Przez Wysoczyznę Bełchatowską przebiega 
Szlak Okrężny Wokół Łodzi.
| |
| Prowincja | |
|---|---|
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion |
Wysoczyzna Bełchatowska |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
|
Ukształtowanie Powierzchni edytuj
Krajobraz wysoczyzny stanowi falista równina z ciągiem ostańcowych wzgórz morenowych, powstałych w czasie Stadiału Warty. Najwyższe wzniesienie znajduje się w okolicach Tuszyna i osiąga wysokość 289 m n.p.m.
Wody edytuj
Zachodnia część wysoczyzny jest odwadniana przez rzekę Widawkę, na jej terenie mają swoje źródła rzeki Rakówka i Ścichawka. Przez teren wysoczyzny przebiega dział wodny pomiędzy dorzeczami Wisły i Odry.