Wyspa Robertsona[1] (ang. Robertson Island, hiszp. Isla Robertson, niem. Robertsoninsel)[1] – wyspa na Morzu Weddella u wschodniego wybrzeża Półwyspu Antarktycznego.

Wyspa Robertsona
Kontynent

Antarktyda

Państwo

Antarktyka

Akwen

Morze Weddella

Populacja 
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Półwyspu Antarktycznego
Mapa konturowa Półwyspu Antarktycznego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Wyspa Robertsona”
Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Wyspa Robertsona”
Ziemia65°10′S 59°37′W/-65,166667 -59,616667

Geografia edytuj

Pokryta lodem wyspa na Morzu Weddella[2] u wschodniego wybrzeża Półwyspu Antarktycznego[3]Nordenskjöld Coast[a][4]. Leży na wschodnim krańcu Seal Nunataks i jest ograniczona przez Lodowiec Szelfowy Larsena[4].

Ma ok. 8 km długości i prawie 4 km szerokości[4]. Skały odsłonięte są w dwóch miejscach – na południowo-wschodnim krańcu wyspy w Cape Marsh oraz na Oceana Nunatak[2]. W Cape Marsh znaleziono osady z okresu późnej kredy zawierające skamieniałości wieloszczetów i małży[2].

Historia edytuj

Wyspa została odkryta 9 grudnia 1893 roku przez kapitana statku „JasonCarla Antona Larsena (1860–1924) podczas wyprawy w poszukiwaniu wielorybów na wodach Oceanu Południowego[3][5]. Larsen pobieżnie zmapował wyspę[4].

Wyspa została nazwana na cześć Williama Robertsona, szkockiego armatora i współwłaściciela firmy Woltereck and Robertson w Hamburgu, która była głównym udziałowcem norweskiej przedsiębiorstwa Christena Christensena (1845–1923) – A/S Oceana – które wysłało Larsena na wody Antarktyki (1892–1894)[4].

W październiku 1902 roku wyspa i Christensen Nunatak zostały zbadane przez Szwedzką Wyprawę Antarktyczną, która naniosła je na mapę jako jedną wyspę[4]. W sierpniu 1947 roku północna część wyspy została zbadana przez Falkland Islands Dependencies Survey (FIDS), która stwierdziła, że Christensen Nunatak po północno-wschodniej stronie jest częścią wyspy[4]. Kolejne badania przeprowadzone przez FIDS w 1953 i 1955 roku wykazały, że Wyspa Robertsona i Christensen Nunatak to dwie osobne wyspy[4].

W 1956 roku na południowo-wschodnim krańcu wyspy personel armii argentyńskiej zbudował chatę „San Roque”[4].

Uwagi edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj