Wyspy Izu
Wyspy Izu (jap. 伊豆諸島 Izu-shotō) – należący do Japonii archipelag wulkanicznych wysp, ciągnących się na południe od półwyspu Izu. Razem z położonymi dalej na południe wyspami Ogasawara oraz Marianami stanowią one naturalną barierę oddzielającą Morze Filipińskie od Oceanu Spokojnego.
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
Położenie na mapie Japonii  | |
| 34°20′00″N 139°40′00″E/34,333333 139,666667 | |
Archipelag tworzy 13 większych wysp – z których największą jest Izu Ōshima – oraz kilka mniejszych wysp, a także Beyonēsu-retsugan (Bayonnaise Rocks), niewielka grupa skał wystających ponad poziom morza.
Administracyjnie wyspy należą do prefektury Tokio oraz wchodzących w jej skład podprefektur: Ōshima, Miyake i Hachijō.
Archipelag Izu liczył w 2020 r. 21 543 mieszkańców, którzy na stałe zamieszkują 9 wysp. Natomiast sieć osadnicza składa się zaledwie z dwóch miast oraz sześciu wsi.
- Podprefektura Ōshima (powierzchnia 141,01 km² i 11 729 mieszkańców w 2020 r.[1][2])
- Ōshima (Izu Ōshima) (大島, pow. 90,73 km²[3])
- Toshima (利島, pow. 4,12 km²[4])
- Nii-jima (新島, pow. 22,97 km²[4]) i położona nieopodal Shikine-jima (式根島, pow. 3,67 km²[4])
- Kōzu-shima (神津島, pow. 18,24 km²[4])
- Podprefektura Miyake (powierzchnia 75,80 km² i 2 597 mieszkańców w 2020 r.[1][2])
- Miyake-jima (三宅島, pow. 55,20 km²[3])
- Mikura-jima (御蔵島, pow. 20,52 km²[4])
- Podprefektura Hachijō (powierzchnia 83,01 km² i 7 217 mieszkańców w 2020 r.[1][2])
- Hachijō-jima (八丈島, pow. 69,11 km²[3]) i leżąca tuż obok Hachijō-kojima (八丈小島, pow. 3,07 km²[3])
- Aoga-shima (青ヶ島, pow. 5,96 km²[4])
- niezamieszkane Tori-shima (o pow. 4,79 km²), Sumisu-tō (o pow. 0,02 km²), Sōfu-gan i Beyonēsu-retsugan[5].
Wyspy w całości należą do Parku Narodowego Fudżi-Hakone-Izu. Mieszkańcy archipelagu utrzymują się z całorocznego rybołówstwa oraz obsługi turystów, przede wszystkim miłośników sportów wodnych, niemniej jednak większość łodzi jest zacumowana w portach na półwyspie Izu. Natomiast niezamieszkana obecnie Tori-shima stanowi ważne schronienie morskich ptaków.
Pod względem geologicznym, północnym przedłużeniem wysp są: półwysep Izu oraz najwyższy szczyt Japonii – Fudżi.
Archipelag charakteryzuje się wzmożoną aktywnością wulkaniczną. W 1953 roku erupcja podmorskiego wulkanu Myōjin-shō zniszczyła statek badawczy Kaiyō Maru no 5, w wyniku czego śmierć poniosło 31 osób. W 2000 roku w związku z gwałtowną emisją szkodliwych gazów wulkanicznych ewakuowano mieszkańców wyspy Miyake-jima, którym pozwolono wrócić dopiero w lutym 2005 roku.
W okresie Edo wyspy: Nii-jima, Miyake-jima i Hachijō-jima były miejscami zesłań przestępców.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Geospatial Information Authority of Japan 2021 ↓, s. 26.
- ↑ a b c Statistics Bureau of Japan 2021 ↓.
- ↑ a b c d Geospatial Information Authority of Japan 2021 ↓, s. 83.
- ↑ a b c d e f Geospatial Information Authority of Japan 2021 ↓, s. 84.
- ↑ Geospatial Information Authority of Japan 2021 ↓, s. 28-29.
Bibliografia edytuj
- Geospatial Information Authority of Japan: 令和3年 全国都道府県市区町村別面積調 (1月1日時点) (Reiwa 3rd year Area adjustment by prefecture, city, ward, town, and village (As of January 1)). gsi.go.jp, 2021. [dostęp 2021-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-05)]. (jap.).
- Statistics Bureau, Ministry of Internal Affairs and Communications: Preliminary Counts of the Population and Households. [w:] 2020 Population Census [on-line]. e-stat.go.jp Portal Site of Official Statistics of Japan, 2021. [dostęp 2021-10-31]. (ang.).
Zobacz też edytuj
Galeria edytuj
-
Wybrzeże Shikine-jimy -
Miyake-jima -
Port na Nii-jimie -
To-shima, góra Miyatsuka-yama od strony portu -
Port na Kōzu-shimie -
Mikura-jima -
Klifowy brzeg Mikura-jimy -
Hachijō-jima -
Hachijō-jima i Koshima -
Tori-shima -
Bayonnaise Rocks
