XIII Puchar Gordona Bennetta (balonowy)

XIII Puchar Gordona Bennetta (balonowy) – zawody balonów wolnych o Puchar Gordona Bennetta zorganizowane 15 czerwca 1924 roku w Brukseli.

XIII Balonowy Puchar Gordona Bennetta
Bruksela (1923) Bruksela (1925)
Ilustracja
Start balonów w Brukseli
Data

15 czerwca 1924

Miejscowość

Bruksela

Organizator

FAI

Liczba zawodników

17 załóg

Liczba reprezentacji

7

Zwycięzcy
 Belgia

Ernest Demuyter
Leon Coeckelbergh

Historia edytuj

Zawody zorganizowano na terenie Solbosch Plain pod Brukselą. Start zawodników oglądało 200 000 widzów na miejscach dla nich przygotowanych[1] i około 100 000, którym nie udało się wejść[2]. Ernest Demuyter już dwukrotnie wygrał zawody. W razie trzeciej z kolei wygranej puchar ufundowany przez Gordona Bennetta mógł przejść na własność Aeroklubu belgijskiego. Oprócz Belga za faworytów uważani byli: Harry E. Honeywell i Maurice Bienaimé[3]. Francja pierwsza zgłosiła udział 3 zespołów w zawodach. Wśród zawodników znalazł się Maurice Bienaime, zwycięzca zawodów w 1912 roku i Georges Cormier, zwycięzca Grand Prix Francji w 1923 roku[4]. Udział w zawodach zgłosiło 7 krajów: Belgia, Francja, Stany Zjednoczone, Hiszpania, Szwajcaria, Włochy i Wielka Brytania[3].

Uczestnicy edytuj

Zajęte

miejsce

Balon[5] Pojemność Załoga

pilot

pomocnik pilota[6]

Kraj Czas

lotu

[h]

Odległość

[w km][6]

Miejsce lądowania

Państwo

miejsce

(najbliższe duże miasto)[6]

1. Belgica Ernest Demuyter

Leon Coeckelbergh

  Belgia 43:16 714,00 Wielka Brytania

St Abb's Head

2. Ville de Bordeaux Fernand Laporte

E. Jacqmotte

  Francja 33:18 330,00 Wielka Brytania

Shoreham

3. Ciampino V Giuseppe di Valle

Eraldo Ilari

  Włochy 21:34 301,00 Francja

Thiergeville-les-Fecamp

4. Aerostiere III cap. Giovanni Grassi

Ugo Medori

  Włochy 26:55 295,00 Francja

Ecullez, Moret

5. Espero R. Casas

Mr. J. Jaurequy

  Hiszpania 24:45 286,00 Francja

Rhodon

6. Uncle Sam Harry E. Honeywell[7]C.W. Timmons   Stany Zjednoczone 21:20 284,00 Francja

Gouy par Boos

7. Margaret[8] kpt. Percival Green Spencer

John Berry

  Wielka Brytania 21:45 256,00 Francja

Dieppe

8. Hellvetia Paul Armbruster

dr Otto Bachmann

  Szwajcaria 29:40 222,00 Francja

Saint-Martin-au-Bosc

9. Capitan Penaranda V. Balbas

E. Maldonado

  Hiszpania 31:10 222,00 Francja

Gamaches

10. La Piccardie Maurice Bienaimé

lt. Rene Latu

  Francja 28:00 213,00 Francja

Bray Rully (Oise)

11. Banshee III[8] Frederick Walker Baldwin

Lord. Grosvenor

  Wielka Brytania 23:20 212,00 Francja

Moineville

12. Ville de Bruxelles Mathieu Labrousse

com. M. Dewandre

  Belgia 24:45 207,00 Francja

Saint Gengoulph

13. Fernandez Duro J. La Llave

E. Magdalena

  Hiszpania 35:53 173,00 Francja

Bergneuilles (Lottinghen)

14. Godyear III Ward Van Orman

Carl K. Wollan

  Stany Zjednoczone 35:17 170,00 Holandia

Amstelveen (Amsterdam)

15. Anjou IV Georges Cormier   Francja 23:35 144,00 Francja

Herpy (Chateau Porcien)

16. US Army Norman W. Peek[7]

William Gray

  Stany Zjednoczone 24:30 128,00 Belgia

Ligneuville (Malmedy)

17. Prince Leopold Alexander Veenstra

Philippe Quersin

  Belgia 33:20 112,00 Belgia

Leffinghe (Ostenda)

Przebieg zawodów edytuj

 
Mapa z zaznaczonym miejscem lądowania poszczególnych załóg podczas zawodów

Po 16 po południu jako pierwszy wystartował belgijski balon z Demuyterem jako pilotem. Kolejność startu pozostałych balonów: La Piccardie, Hellvetia, Godyear III, Aerostiere III, Margaret, Fernandez Duro, Ville de Bruxelles, Ville de Bordeaux, Uncle Sam, Ciampino V, Banshee III, Capitan Penaranda, Prince Leopold, Anjou, US Army, Espero[9].

Startujące balony miały problem z wiatrem, który zmieniał kierunek. Alexander Veenstra wpierw poleciał w kierunku Niemiec i po przelocie nad Zagłębiem Ruhry wróciła nad Brukselę. Po lądowaniu niedaleko Ostendy zajął ostatnie miejsce. Van Orman wylądował pod Amsterdamem po 35 godzinach lotu. Dwie francuskie załogi nie odniosły sukcesu, natomiast Laporte na balonie Ville de Bordeau pod koniec wyścigu przeleciał nad kanałem i wylądował w Sussex zdobywając 2 miejsce. W Szkocji wylądował zwycięzca wyścigu E. Demuyter[9].

Ernest Demyuter po powrocie do Brukseli 21 czerwca został powitany przez 50 000 rodaków, którzy czekali na niego pomimo padającego deszczu. Po powitaniu przez księcia Leopolda został zaproszony do ratusza[10].

Odznaczenia edytuj

21 czerwca belgijska zwycięska drużyna została przyjęta przez króla Alberta. Ten odznaczył Ernesta Demuytera Orderem Leopolda[11].

Przypisy edytuj

  1. 200,000 see flyers start Bennett Race, „Evening Star”, 16 czerwca 1924, s. 2, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-29].
  2. R.E. O'Neil, Gordon Bennett Balloon Race, [w:] U.S. Air Services, t. T. 9, Air Service Publishing Company, 1924, s. 39-40 [dostęp 2020-01-29] (ang.).
  3. a b Storms may delay Bennett Cup Race, „Evening Star”, 14 czerwca 1924, s. 22, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-29].
  4. Names Balloon team, „New Britain Herald”, 28 maja 1924, s. 14, ISSN 2643-4954 [dostęp 2020-01-29].
  5. Bruksela, Belgia 1924 - Zawody o Puchar Gordona Bennetta - Balony - Medale na skrzydłach [online], medalenaskrzydlach.pl [dostęp 2020-01-19].
  6. a b c 13th Coupe Aéronautique Gordon Bennett – Gordon Bennett Legend & History [online] [dostęp 2020-01-19] (ang.).
  7. a b Balloon Race Puts 3 in World Event, „Evening Star”, 26 kwietnia 1924, s. 2, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-19].
  8. a b John Dunville Dunville. [online] [dostęp 2020-01-17].
  9. a b La CouGordon-Bennet 1924, „L'Aérophile” (nr 13-14), Gallica, 15 lipca 1924, s. 227-230 [dostęp 2020-01-29] (fr.).
  10. Belgian balloonist honored in Brusseles, „Evening Star”, 21 czerwca 1924, s. 12, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-29].
  11. National Endowment for the Humanities, De Muyter Dines With King, „Evening Star”, 22 czerwca 1924, s. 21, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-19].