Wikipedia

Yoshihiro Takayama

Yoshihiro Takayama (jap. 高山 善廣 Takayama Yoshihiro; ur. 19 września 1966 w tokijskiej dzielnicy Sumida) – japoński wrestler i zawodnik mieszanych sztuk walk, okazjonalnie aktor. Jest jednym z trzech zawodników (obok Kensuke Sasaki i Keiji Muto), którzy byli posiadaczami trzech głównych mistrzostw w japońskim puroresu: IWGP Heavyweight Championship (New Japan Pro Wrestling), Triple Crown Heavyweight Championship (All Japan Pro Wrestling) i GHC Heavyweight Championship (Pro Wrestling Noah)[1]. W 2003 utrzymywał równocześnie dwa mistrzostwa w tej samej federacji: IWGP Heavyweight Championship i NWF Heavyweight Championship. Jest również uważany za jednego z najtwardszych zawodowych zapaśników i zawodników mieszanych sztuk walk. Międzynarodową sławę zyskał po walce w formule mieszanych sztuk walk z amerykańskim zawodnikiem Donem Frye’m na gali PRIDE 21[2].

Yoshihiro Takayama
ilustracja
Imię i nazwisko

高山善廣 Takayama Yoshihiro

Data i miejsce urodzenia

19 września 1966
Sumida, Tokio

Kariera wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Takan Hansen
Takayama
Yoshihiro Takayama

Wzrost

196 cm

Masa ciała

125 kg

Trenerzy

Giant Baba
Nobuhiko Takada

Debiut

28 czerwca 1992

Emerytura

4 maja 2017

Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera edytuj

Początki kariery oraz All Japan Pro Wrestling (1992–2000) edytuj

W przeszłości był rugbystą, kendoką i ratownikiem wodnym[3]. Na początku lat 90. zadebiutował w shoot-wrestlingu (walki nieskryptowane scenariuszem, oparte o zasady wolnoamerykanki) w federacji Union of Wrestling Forces International (UWFI). Od 1995 walczył dla New Japan Pro Wrestling (NJPW) i WAR, gdzie wraz z Yoji Anjo i Kenichi Yamamoto uformowali stajnię Golden Cups. Stajnia ta prowadziła rywalizację z drużyną Ookami Gundan, często parodiując Junji Hiratę jako drużyna 200% Machines. Później stajnia odgrywała rolę popowego boysbandu wydając album muzyczny w 1996 roku (patrz: Yoshihiro Takayama#Inne media).

Do All Japan Pro Wrestling trafił w 1997. Prowadził tam rywalizację z Toshiaki Kawadą oraz występował w stajni Triangle of Power u boku Masahito Kahikary i Gary’ego Albrighta. W 1999 został stałym zawodnikiem All Japan Pro Wrestling, tam też zdobył swój pierwszy tytuł mistrzowski (All Asia Tag Team Championship).

Różne federacje wrestlingu i uraz rdzenia kręgowego (2000–2017) edytuj

W 2000 przeszedł do federacji Pro Wrestling Noah (NOAH), gdzie zdobył kilka tytułów i wygrywał turnieje puroresu. W 2003 i 2004 wystąpił w ważnym turnieju G1 Climax, jednak nie osiągnął dużego wyniku. Później od 2004 występował w tag teamie z Minoru Suzuki, z którym sięgnął po tytuł IWGP Tag Team Championship, a w marcu 2009 pokonał Great Mutę zdobywając Triple Crown Heavyweight Championship. Od 2010 występował w New Japan Pro Wrestling i Pro-Wrestling Noah. W 2016 przeszedł do DDT Pro-Wrestling, w której występował aż do wypadku w maju 2017.

W dniu 4 maja 2017 uległ poważnemu wypadkowi wykonując manewr sunset flip na Yasu Urano[4]. Takayama został przewieziony do szpitala, gdzie zdiagnozowano u niego „uraz rdzenia kręgowego szyjnego spowodowany zwyrodnieniową spondylozą szyjną”. Na początku sierpnia doniesiono, że kontuzja spowodowała paraliż Takayamy od szyi w dół, kończąc tym samym jego karierę we wrestlingu[5]. Sytuacja Takayamy została podana do wiadomości publicznej na początku września, kiedy ogłoszono, że zawodnik może samodzielnie oddychać, przy czym nadal pozostaje sparaliżowany od ramion w dół i nic nie wskazuje na to, że wyzdrowieje. Federacja DDT i bliski przyjaciel Takayamy – Minoru Suzuki, ogłosili utworzenie fundacji o nazwie „Takayamania”, mającej pomóc zawodnikowi i jego rodzinie w pokryciu kosztów leczenia. Różne promocje wrestlingu w Japonii uruchomiły zbiórki darowizn dla fundacji podczas własnych gal i wydarzeń związanych z wrestlingiem[6].

Mieszane sztuki walki i ich bilans edytuj

W mieszanych sztukach walki (MMA) zadebiutował podczas gali Pride 14: Clash of the Titans, która odbyła się 27 maja 2001 w Yokohamie. Sławę w MMA przyniosła mu natomiast walka z Donem Frye’m podczas gali Pride 21: Demolition. Walka ta uchodzi wśród fanów za klasyczną i jedną z najbrutalniejszych, ze względu na jej oryginalny przebieg. Po gongu rozpoczynającym starcie, obaj zawodnicy przyjęli identyczną, agresywną strategię, podobną do walk hokeistów, zamieniając starcie w brutalną bijatykę – okładając się jedną ręką po twarzach, a drugą zaś ręką przytrzymując się wzajemnie za głowę[4]. Ostatnią walkę w MMA stoczył w 2013 roku, choć starcie z Hikaru Sato dyskutowane jest jako walka na zasadach wrestlingu.

Wynik[7] Rekord Przeciwnik Metoda Gala Data Runda Czas Miejsce Uwagi
Wygrana 1-4   Hikaru Sato KO (slam) U-Spirits Again 9 marca 2013 1 4:26   Tokio, Japonia Określana walką na zasadach wrestlingu
Przegrana 0-4   Bob Sapp Submission (dźwignia na staw łokciowy) Inoki Bom-Ba-Ye 2002 – K-1 vs. Inoki 31 grudnia 2002 1 2:16   Saitama, Japonia
Przegrana 0-3   Don Frye TKO (ciosy pięśćmi) PRIDE 21: Demolition 23 czerwca 2002 1 6:10   Saitama, Japonia
Przegrana 0-2   Semmy Schilt KO (ciosy pięśćmi) PRIDE 18: Cold Fury 2 23 grudnia 2001 1 3:09   Fukuoka, Japonia
Przegrana 0-1   Kazuyuki Fujita Poddanie (duszenie trójkątne) PRIDE 14: Clash of the Titans 27 maja 2001 2 3:10   Yokohama, Japonia

Inne media edytuj

Oprócz sportów walki, Takayama sporadycznie zajmował się muzyką i aktorstwem. W 1996 jako część wrestlingowej stajni Golden Cups brał udział w nagraniach albumu muzycznego pt. Golden Cups Present… Oh Taco, zawierającym motywy wejściowe trzech wrestlerów wraz z kilkoma coverami i oryginalnymi piosenkami[8]. W 2009 roku Takayama pojawił się z Rikim Choshu w teledysku do wersji „Love Machine” King RIKI’ego z okazji dziesiątej rocznicy od wydania tego utworu, odgrywając jednego z wrestlerów federacji HUSTLE otaczających King RIKI’ego[9]. Oprócz tego występował w japońskich filmach akcji, a w 2016 pojawił się w roli cameo w amerykańskim filmie historycznym pt. Milczenie.

Filmografia edytuj

Rok[10] Tytuł Rola Uwagi
2002 Muscle Heat Zapaśnik w Muscle Dome
2002 Saint Seiya: The Hades Chapter Canis Major Sirius głos
2004 The Calamari Wrestler / Ika resuraa On sam cameo
2005 Nagurimono Tetsufu
2005 Cromartie High – The Movie Yutaka Takenouchi
2005 Crusher Kazuyoshi On sam/Takayama
2014 Tokyo Tribe Ochroniarz
2016 Milczenie Olbrzymi mężczyzna

Tytuły i osiągnięcia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Yoshihiro Takayama, Storied Japanese Wrestler And Part Of The Craziest MMA Fight Ever, Is Paralyzed After A Freak Injury, uproxx.com, [dostęp: 2020-02-14].
  2. ↑ Najbardziej szalona wymiana ciosów w MMA – legendarna walka PRIDE z 2002 roku, mmarocks.pl, [dostęp: 2020-02-14].
  3. ↑ Jeden na wózku, drugi w „Godzilli”. Rocznica jednej z brutalniejszych walk w historii MMA, sport.tvp.pl, [dostęp: 2020-02-14].
  4. ↑ a b B. Stachura, Od kultowej walki do dramatu – Yoshihiro Takayama nie składa broni, lowking.pl, [dostęp: 2020-02-14].
  5. ↑ DAILY UPDATE: TAKAYAMA, G1 STANDINGS, ONITA WORKS CZW, f4wonline.com, [dostęp: 2020-02-14].
  6. ↑ FOUNDATION LAUNCHED TO ASSIST YOSHIHIRO TAKAYAMA, pwinsider.com, [dostęp: 2020-02-14].
  7. ↑ Bilans walk na podstawie profilu w bazie sherdog.com, sherdog.com, [dostęp: 2020-02-14].
  8. ↑ Golden Cups Presents... Oh Taco, wrestlingmedia.ws, [dostęp: 2020-02-14].
  9. ↑ 竹内力の双子の弟!? RIKI / LOVEマシーン～RIKIバージョン～, youtube.com, [dostęp: 2020-02-14].
  10. ↑ Yoshihiro Takayama - Filmography w bazie IMDb (ang.), [dostęp: 2020-02-14].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yoshihiro_Takayama&oldid=71827567”