Zasłonak łzawy

Zasłonak łzawy
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	gołąbkowce
Rodzina	zasłonakowate
Rodzaj	zasłonak
Gatunek	zasłonak łzawy
	Nazwa systematyczna
	Cortinarius stillatitius (Fr.; Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 277 (1838) [1836-1838]
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zasłonak łzawy (Cortinarius stillatitius (Fr.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Synonimy^[2]:

Cortinarius stillatitius f. maximus Moënne-Locc. 2000
Cortinarius stillatitius Fr. 1838 f. stillatitius
Cortinarius stillatitius var. emunctus Quél. 1884
Cortinarius stillatitius Fr. 1838 var. stillatitius

Nazwę polską nadał Andrzej Nespiak w 1975 r. Opisywał ten gatunek także jako zasłonak zwodniczy (C. pseudosalor J.E. Lange)^[3].

Morfologia edytuj

Kapelusz

Średnica 3–8 cm, za młodu dzwonkowaty, potem płaski z tępym garbem. W stanie suchym gładki, błyszczący i kleisty, w stanie wilgotnym bardzo śliski. Powierzchnia oliwkowa lub szara do ochrowobrązowej, przy brzegu u młodych okazów jaśniejsza – różowofioletowa. Brzeg pofałdowany i pomarszczony^[4]. U starszych okazów kapelusz robi się higrofaniczny^[5].

Blaszki

Szeroko przyrośnięte, brzuchate i pofałdowane, początkowo szare, potem rdzawobrązowe. Ostrza różowofioletowe^[4].

Trzon

Wysokość 5–9 cm, grubość około 1,5 cm, walcowaty, u podstawy nieco zwężający się. Powierzchnia śliska, czasami strefowana, powyżej strefy pierścieniowej biaława, poniżej o barwie białawej, jasnofioletowej lub niebieskofioletowej^[4],.

Miąższ

Białawy, kremowy, lub jasnobrązowy, wodnisty. Zapach lekko miodowy^[4].

Zarodniki

Z trzoneczkami, umiarkowanie brodawkowane, o rozmiarach 13–16 × 7–9 μm. Wysyp zarodników rdzawobrązowy^[5].

Występowanie i siedlisko edytuj

Znany jest tylko w Europie i Ameryce Północnej^[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 4 stanowiska^[3]. Aktualne stanowiska tego gatunku w Polsce podaje internetowy atlas grzybów^[6].

Rośnie na ziemi w różnego typu lasach. Owocniki wytwarza od sierpnia do października^[3].

Grzyb niejadalny^[4].

Gatunki podobne edytuj

Zasłonak wyniosły (Cortinarius livido-ochraceus) również ma śliski kapelusz z pomarszczonym brzegiem, odróżnia się długim i ukorzeniającym się trzonem. Zasłonaka śluzowatego (Cortinarius collinitus) można odróżnić tylko na podstawie cech mikroskopowych^[4]. Kleisty i śluzowaty jest także zasłonak śluzakowaty. Odróżnia się jaśniejszym kapeluszem i białawą osłoną^[5].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Mycoquebec. Cortinarius stillatitius / Cortinaire ruisselant. [dostęp 2018-01-21]. (ang.).
↑ Species Fungorum. [dostęp 2018-01-21]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
↑ ^a ^b ^c ^d Discover Life Maps. [dostęp 2018-01-19].
↑ Aktualne stanowiska Cortinarius stillatitius w Polsce. [dostęp 2018-01-21].

[if-1] Mycoquebec. Cortinarius stillatitius / Cortinaire ruisselant. [dostęp 2018-01-21]. (ang.).

[sf-2] Species Fungorum. [dostęp 2018-01-21]. (ang.).

[checklist-3] Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.

[wag-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.

[discover-5] Discover Life Maps. [dostęp 2018-01-19].

[atlas-6] Aktualne stanowiska Cortinarius stillatitius w Polsce. [dostęp 2018-01-21].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]