Zbigniew Komarnicki
Zbigniew Komarnicki (ur. 28 października 1930 w Kałuszu, zm. 11 maja 2001 w Białej) – polski pedagog, historyk, działacz harcerski, kulturalny i społeczny.
| Data i miejsce urodzenia |
28 października 1930 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 maja 2001 |
| Miejsce spoczynku |
cmentarz komunalny w Białej |
| Zawód, zajęcie |
pedagog, historyk, działacz społeczny |
| Alma Mater | |
| Krewni i powinowaci |
Emilia Komarnicka-Klynstra (wnuczka) |
Życiorys edytuj
Urodził się w 28 października 1930 w Kałuszu na Kresach Wschodnich. Po II wojnie światowej wraz z rodziną osiadł na ziemi prudnickiej[1]. Zamieszkał w Prudniku. Uczęszczał do Liceum Pedagogicznego w Głogówku, a następnie ukończył Akademię Wychowania Fizycznego w Poznaniu[2]. Został nauczycielem wychowania fizycznego w szkołach w Białej[1]. Od 1966 do 1972 był kierownikiem Szkoły Podstawowej w Białej, a następnie dyrektorem Gminnej Szkoły Zbiorczej[2].
Organizował Związek Harcerstwa Polskiego w powiecie prudnickim. Otrzymał tytuł Harcmistrza Polski Ludowej[3]. Był działaczem Bractwa Krzyżowców[4] oraz Prudnickiego Towarzystwa Kultury[5], w latach 1976–2001 stał na czele założonego przez niego Bialskiego Towarzystwa Kulturalno-Oświatowego[1]. Był współzałożycielem Koła Miłośników Kresów Wschodnich[5]. Wszedł w skład kolegium redakcyjnego gminnej gazety „Panorama Bialska”[6]. Jego teksty publikowano m.in. w roczniku „Ziemia Prudnicka” i w kwartalniku „Wczoraj Dzisiaj Jutro”[1]. Organizował konkursy, przeglądy, prelekcje i pokazy związane z historią Śląska. Był autorem „Informatora miasta Gminy Biała”[2].
Zajmował się badaniem krzyży pokutnych na Opolszczyźnie[7]. Dzięki jego staraniom wyremontowano wieżę ciśnień, ocalono fragment murów miejskich i odrestaurowano wieżę kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białej[2], a w 1988 rozpoczęto remont Wieży Bramy Prudnickiej[8]. Udzielał pomocy kościołom na Kresach Wschodnich[3].
Zmarł 11 maja 2001 w swoim domu w Białej[1]. 15 maja 2001 został pochowany na miejscowym cmentarzu komunalnym[3].
Życie prywatne edytuj
Miał żonę Marię[9]. Jego wnuczką jest aktorka Emilia Komarnicka-Klynstra[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Damian Wicher, Moje dzieciństwo pachnie Białą, „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 51–52 (1095–1096), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 21 grudnia 2011, s. 10–11, ISSN 1231-904X.
- ↑ a b c d Zbigniew Tadeusz Komarnicki – nauczyciel i człowiek z pasją [online], biala.gmina.pl [dostęp 2024-05-05].
- ↑ a b c Jan Tomaszewski, Wspomnienie o Zbigniewie Komarnickim z Białej Prudnickiej, „Tygodnik Prudnicki”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 20 (598), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 15 maja 2002, s. 12, ISSN 1231-904X.
- ↑ Andrzej Dereń, Spod znaku pokutnego krzyża, „Tygodnik Prudnicki”, 41 (619), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 9 października 2002, s. 8, ISSN 1231-904X.
- ↑ a b Komu przypadnie nagroda doroczna „Wieża Woka”?, „Tygodnik Prudnicki”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 9 (484), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 2 marca 2000, s. 4, ISSN 1231-904X.
- ↑ 25 lat Panoramy Bialskiej, „Panorama Bialska”, Rafał Magosz – redaktor naczelny, 5 (234), Biała: Gminne Centrum Kultury, maj 2014, s. 1, ISSN 1232-7352.
- ↑ Krzyże pokutne w Białej – niezwykłe „relikty średniowiecznego prawa”, „Panorama Bialska”, Patryk Bania – redaktor naczelny, 2 (319), Biała: Gminne Centrum Kultury, luty 2022, s. 4, ISSN 1232-7352.
- ↑ Andrzej Dereń, Pomyłka o kilka wieków, „Tygodnik Prudnicki”, 8 (842), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 21 lutego 2007, s. 11, ISSN 1231-904X.
- ↑ Eugenia Pilawa-Prażanowska, Zachować dorobek, tworzyć nowe wartości, „Panorama Bialska”, Rafał Magosz – redaktor naczelny, 9 (114), Biała: Urząd Miejski, listopad 2002, s. 7, ISSN 1232-7352.