Zygmunt Skuza
Zygmunt Skuza (ur. 29 marca 1943 w Staszowie) – generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
• 1 pz, ASG |
| Stanowiska |
• d-ca plutonu, d-ca kompanii |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Zygmunt Skuza urodził się 29 marca 1943 r. w Staszowie na Kielecczyźnie. Jego ojciec, Józef Skuza, prowadził w miasteczku zakład wędliniarski[1].
We wrześniu 1962 r. rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu, którą ukończył w sierpniu 1965 r. Był promowany na podporucznika przez gen. broni Jerzego Bordziłowskiego. Służbę zawodową rozpoczął jako dowódca plutonu, a następnie dowódca kompanii zmotoryzowanej w 1 pułku zmechanizowanym w Wesołej z 1 Dywizji Zmechanizowanej. Od października 1969 r. do sierpnia 1972 r. studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie na kierunku ogólnowojskowym, po ukończeniu których został pomocnikiem szefa wydziału w oddziale operacyjnym w sztabie 1 Dywizji Zmechanizowanej w Legionowie. W 1974 r. objął stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 3 pułku zmechanizowanego w Ciechanowie z 1 Dywizji Zmechanizowanej[2].
W latach 1976 – 1980 był dowódcą 45 pułku zmechanizowanego w Siedlcach z 3 Dywizji Zmechanizowanej, następnie został dowódcą 2 pułku zmechanizowanego w Skierniewicach z 1 Dywizji Zmechanizowanej[2]. W 1980 r. wyznaczono go na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 1 Dywizji Zmechanizowanej. W tym samym roku został skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR, po ukończeniu których w 1982 r. powierzono mu stanowisko zastępcy szefa Oddziału Gotowości Bojowej i Dowodzenia, a następnie szefa Oddziału Gotowości Bojowej i Dowodzenia – zastępca szefa Zarządu I Operacyjnego SG WP. W 1983 r. awansowany na stopień pułkownika. Od 1988 r. pełnił służbę w Warszawskim Okręgu Wojskowym na stanowisku szefa Oddziału Operacyjnego. W czerwcu 1990 r. zastępca dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego – szef Obrony Terytorialnej[2].
9 listopada 1992 r. awansowany na stopień generała brygady. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Wałęsy[3]. Współautor i główny organizator Światowego Zlotu Polskich Kombatantów w 1992 r. Jednocześnie pełnił społecznie funkcję do 1997 r. prezesa CWKS Legia Warszawa[4]. Od 1998 r. kierował Warszawskim Okręgiem Wojskowym do momentu jego rozwiązania. W sierpniu 1999 r. przeniesiony do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej. W 2000 r. wyznaczony na stanowisko generała w etacie zbiorczym przy Departamencie Kadr MON. W latach 2000 – 2001 kierował specjalnym zespołem MON ds. analizy infrastruktury wojskowej w Warszawie. Jest współautorem uroczystości związanych z uświęceniem miejsc mordu i pochówku polskich oficerów w Katyniu i Miednoje[5].
W kwietniu 2002 r. zakończył zawodową służbę wojskową. 15 sierpnia 2002 r. podczas uroczystości z okazji Święta Wojska Polskiego na dziedzińcu Belwederu został uhonorowany listem przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej[6][7].
Awanse[5] edytuj
- podporucznik – 1965
- porucznik – 1968
- kapitan – 1972
- major – 1976
- podpułkownik – 1979
- pułkownik – 1983
- generał brygady – 1992
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[6]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[6]
- Medal Za zasługi dla Warszawskiego Okręgu Wojskowego
- uhonorowany listem od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na zakończenie zawodowej służby wojskowej[7]
- inne odznaczenia
Przypisy edytuj
- ↑ [brak autora]. Józef Skuza - mistrz rzemiosła wędliniarskiego. „Goniec Staszowski”. 4/2023. s. 15. ISSN 2545-2991.
- ↑ a b c Jędrzejko, Krogulski, Paszkowski 2002 ↓, s. 276.
- ↑ Tomasz Honkisz. Kronika. „WPH”. 2/93. s. 279-285.
- ↑ Jak to z Legią było do momentu przejęcia przez Mioduskiego. Rzeczpospolita, 2014-01-10. [dostęp 2021-01-10].
- ↑ a b Jędrzejko, Krogulski, Paszkowski 2002 ↓, s. 276-277.
- ↑ a b c Jędrzejko, Krogulski, Paszkowski 2002 ↓, s. 277.
- ↑ a b Obchody Święta Wojska Polskiego z udziałem Prezydenta RP. bbn.gov.pl, 2002-08-15. [dostęp 2021-01-10].
Bibliografia edytuj
- Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.