Wikipedia

Artti Aigro

estoński skoczek narciarski

Artti Aigro (ur. 29 sierpnia 1999 w Otepää[2]) – estoński skoczek narciarski. Olimpijczyk (2018 oraz 2022). Uczestnik mistrzostw świata seniorów (2017, 2019, 2021 i 2023), mistrzostw świata w lotach narciarskich (2020, 2022 i 2024) oraz mistrzostw świata juniorów (2018 i 2019), a także zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016) i zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2015). Rekordzista Estonii w długości skoku narciarskiego mężczyzn i wielokrotny medalista mistrzostw kraju.

Artti Aigro
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1999
Otepää

Klub

Otepää SK

Wzrost

168 cm[1]

Reprezentacja

 Estonia

Debiut w PŚ

10 grudnia 2017 w Titisee-Neustadt (50. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

25 listopada 2018 w Ruce (19. miejsce)

Rekord życiowy

228,0 m na Letalnicy w Planicy (22 marca 2019)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Przebieg kariery edytuj

Początki edytuj

Skoki narciarskie zaczął trenować w wieku 4 lat za namową swojego ojca, Kaleva, który również uprawiał tę dyscyplinę sportu[3]. Początkowo trenował również kombinację norweską – w dyscyplinie tej zdobywał medale mistrzostw Estonii w kategoriach juniorskich[4].

W sierpniu 2013 zadebiutował w cyklu FIS Cup, zajmując 36. i 40. pozycję w konkursach w Kuopio[5]. Pierwsze punkty tego cyklu zdobył w tym samym miejscu rok później, zajmując 19. i 26. pozycję. W zawodach rangi Pucharu Kontynentalnego pierwsze punkty zdobył w swoim debiucie – 16 sierpnia 2014 w Kuopio, w ramach Letniego Pucharu Kontynentalnego, zajął 30. pozycję. Na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015 wystąpił zarówno w konkursach skoków narciarskich, w których zajął 34. miejsce indywidualnie[6], jak i w zawodach w kombinacji norweskiej, w których był 36. indywidualnie (Gundersen HS108/5 km) i 10. w drużynie[7].

W lutym 2016 zajął 16. pozycję w konkursie indywidualnym skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016[8].

Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 w Lahti, na których odpadł w kwalifikacjach do obu konkursów indywidualnych (na skoczni normalnej do awansu do konkursu głównego zabrakło mu 2,2 punktu, a na obiekcie dużym 4,6 punktu)[9].

Sezon 2017/2018 edytuj

9 września 2017, w swoim debiutanckim starcie w Letnim Grand Prix zajął 29. pozycję w pierwszym konkursie w Czajkowskim, zdobywając 2 punkty do klasyfikacji generalnej tego cyklu. 1 października 2017 po raz pierwszy uplasował się w czołowej dziesiątce zawodów Pucharu Kontynentalnego – w ramach letniej edycji tego cyklu zajął 6. lokatę w Klingenthal[10].

17 listopada 2017 w Wiśle po raz pierwszy przystąpił do zmagań w Pucharze Świata, odpadając w kwalifikacjach. 10 grudnia 2017 zadebiutował w konkursie głównym cyklu, zajmując 50. miejsce w Titisee-Neustadt. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2018 zajął 26. lokatę indywidualnie. Wziął udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 – na skoczni normalnej odpadł w kwalifikacjach, a na większym obiekcie zajął 48. pozycję[10].

Sezon 2018/2019 edytuj

25 listopada 2018 zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata, zajmując 19. miejsce w zawodach w Ruce[11]. W kolejnych tygodniach, przygotowując się do ostatnich w karierze mistrzostw świata juniorów, zdecydował się jednak brać udział w rywalizacji w Pucharze Kontynentalnym[12] – na przełomie 2018 i 2019 w sumie czterokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce zawodów tej rangi, najlepszy rezultat uzyskując w Ruce, gdzie 15 grudnia 2018 był piąty. W rozgrywanym 24 stycznia konkursie indywidualnym Mistrzostw Świata Juniorów 2019 zajął 9. pozycję[11]. Kilka dni po tej imprezie doznał kontuzji podczas treningu na sali gimnastycznej[13].

Do rywalizacji międzynarodowej powrócił po blisko miesięcznej przerwie podczas seniorskich Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, gdzie odpadł w kwalifikacjach na skoczni dużej i zajął 49. lokatę na obiekcie normalnym. W kolejnych tygodniach kilkukrotnie odpadał w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata[11]. 22 marca 2019, występując jako przedskoczek w zawodach w Planicy, skokiem na odległość 228 metrów ustanowił nowy rekord Estonii w długości skoku narciarskiego mężczyzn, o 15 metrów poprawiając rezultat Kaarela Nurmsalu[14].

Sezon 2019/2020 edytuj

Latem 2019 punktował jedynie w FIS Cupie. Lepsze wyniki uzyskiwał w sezonie zimowym 2019/2020, gdy w zawodach Pucharu Świata punkty zdobył dwukrotnie – w pierwszym konkursie w Sapporo był 25., a w pierwszym konkursie w Bad Mitterndorf 26. Ponadto jeszcze pięć razy wystąpił w konkursie głównym[15].

Sezon 2020/2021 edytuj

Latem 2020 rozpoczął współpracę z reprezentacją Finlandii[16]. Sezon zimowy 2020/2021 rozpoczął od trzech kolejnych konkursów Pucharu Świata, w których zdobywał punkty. Podczas pierwszych zawodów w Ruce poprawił swój najlepszy wynik w zawodach tej rangi, zajmując 14. lokatę, a dzień później po pierwszej serii zmagań był 5., jednak słabszy drugi skok sprawił, że ostatecznie zajął 30. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 25. pozycję w konkursie indywidualnym. W dalszej części sezonu w Pucharze Świata najwyżej sklasyfikowany był na 20. lokacie, w rozgrywanych w styczniu 2021 zawodach w Willingen. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Zawody indywidualne na skoczni normalnej ukończył na 41. miejscu, a na skoczni dużej na 25. pozycji[17].

Sezon 2021/2022 edytuj

We wrześniu 2021 zajął 3. miejsce w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Bischofshofen, po raz pierwszy w karierze stając na podium zawodów tej rangi. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata regularnie startował w zawodach, a punkty cyklu zdobył czterokrotnie. Najwyżej klasyfikowany był na 18. pozycji, w rozgrywanych w listopadzie 2021 zawodach w Ruce. Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zajął 34. miejsce na skoczni normalnej oraz 30. na dużej. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, gdzie zajął 19. lokatę indywidualnie[18].

Sezon 2022/2023 edytuj

Trzykrotnie zdobywał punkty w zawodach Letniego Grand Prix 2022. Najwyżej klasyfikowany był na 13. miejscu, które zajął w lipcowych zawodach w Wiśle. W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata siedem razy kończył zawody indywidualne w pierwszej trzydziestce. W najlepszym występie, w marcu 2023 w Lahti, zajął 22. lokatę. W lutym w ramach PŚ wystąpił w konkursie duetów w Lake Placid, w którym wraz z Kevinem Maltsevem zajął 10. miejsce. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 był 31. na skoczni normalnej, a na dużej zajął 25. pozycję[19].

Mistrzostwa Estonii edytuj

Jest wielokrotnym medalistą mistrzostw Estonii. W kategorii seniorskiej po raz pierwszy na podium stanął jako dwunastolatek, zdobywając złoty medal w konkursie drużynowym Letnich Mistrzostw Estonii 2011. Pierwszy indywidualny medal zdobył rok później dzięki zajęciu 2. pozycji, a pierwsze zwycięstwo w tej konkurencji odniósł zimą 2017. Według stanu po zakończeniu sezonu 2022/2023 indywidualnie zdobył 5 złotych, 2 srebrne i 1 brązowy medal, a w drużynie – 8 złotych, 2 srebrne i 2 brązowe[4].

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Pjongczang – nie zakwalifikował się (K-98)[20], 48. miejsce (K-125)
2022   Pekin/Zhangjiakou – 34. miejsce (K-95), 30. miejsce (K-125)

Starty A. Aigro na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
– 10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 81,5 m 80,0 pkt Nie zakwalifikował się.
48. 17 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 107,0 m – 79,4 pkt 206,3 pkt Kamil Stoch
34. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 97,0 m – 116,7 pkt 158,3 pkt Ryōyū Kobayashi
30. 12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 130,0 m 127,5 m 239,3 pkt 56,8 pkt Marius Lindvik

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2017   Lahti – nie zakwalifikował się (K-90)[21], nie zakwalifikował się (K-116)[22]
2019   Seefeld/Innsbruck – nie zakwalifikował się (K-120), 49. miejsce (K-99)
2021   Oberstdorf – 41. miejsce (K-95), 25. miejsce (K-120)
2023   Planica – 31. miejsce (K-95), 25. miejsce (K-125)

Starty A. Aigro na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
NQ 25 lutego 2017   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 83,0 m 97,2 pkt Nie zakwalifikował się.
NQ 2 marca 2017   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 102,0 m 78,2 pkt Nie zakwalifikował się.
NQ 22 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 107,5 m 88,1 pkt Nie zakwalifikował się.
49. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 83,0 m – 66,5 pkt 151,8 pkt Dawid Kubacki
41. 27 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 92,5 m – 104,9 pkt 163,9 pkt Piotr Żyła
25. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 131,0 m 120,0 m 211,2 pkt 65,3 pkt Stefan Kraft
31. 25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 93,0 m – 116,1 pkt 145,7 pkt Piotr Żyła
25. 3 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 125,5 m 126,5 m 238,5 pkt 49,0 pkt Timi Zajc

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Indywidualnie edytuj

2020   Planica – 25. miejsce
2022   Vikersund – 19. miejsce
2024   Tauplitz – 25. miejsce

Starty A. Aigro na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
25. 11–12 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 200,5 m 196,5 m 197,5 m 207,0 m 687,3 pkt 189,9 pkt Karl Geiger
19. 11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 207,0 m 208,0 m 208,5 m 201,5 m 709,9 pkt 144,3 pkt Marius Lindvik
25. 26–27 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 216,5 m 193,5 m 179,5 m –[a] 527,8 pkt 119,6 pkt Stefan Kraft

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Kandersteg – 26. miejsce
2019   Lahti – 9. miejsce

Starty A. Aigro na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
26. 1 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 indywid. 93,0 m 93,5 m 229,1 pkt 62,3 pkt Marius Lindvik
9. 24 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 92,5 m 93,0 m 231,6 pkt 20,5 pkt Thomas Aasen Markeng

Igrzyska europejskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2023   Kraków/Zakopane[b] – 25. miejsce (K-95), 27. miejsce (K-125)

Starty A. Aigro na igrzyskach europejskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
25. 29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 93,5 m 96,0 m 219,1 pkt 51,2 pkt Daniel Tschofenig
27. 1 lipca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 125,5 m 122,0 m 228,7 pkt 50,4 pkt Dawid Kubacki

Igrzyska olimpijskie młodzieży edytuj

Indywidualnie edytuj

2016   Lillehammer – 16. miejsce

Starty A. Aigro na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
16. 16 lutego 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 indywid. 83,0 m 79,0 m 170,4 pkt 92,4 pkt Bor Pavlovčič

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy edytuj

Indywidualnie edytuj

2015   Tschagguns – 34. miejsce

Starty A. Aigro na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
34. 27 stycznia 2015   Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-97 HS-108 indywid. 84,5 m – 94,3 pkt 177,0 pkt Niko Kytösaho

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[23]
2018/2019 57.
2019/2020 57.
2020/2021 43.
2021/2022 55.
2022/2023 49.
2023/2024 43.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2017/2018
                                            punkty
q - - - 50 - - q q q q - q - - - - - - - q - 0
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- 39 19 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - q q q q q - 12
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
- 38 - - - - - q q q q - - - - q 25 38 q 26 33 - - q 53 q 35 11
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
26 14 30 - - 41 28 40 38 40 45 24 38 42 38 dq 20 33 45 - - - 21 23 - 63
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
37 46 q 18 34 47 37 q q 42 50 44 41 43 - 34 39 - - 30 45 31 39 32 q 23 23 - 30
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
26 42 45 q 31 46 - - 42 37 29 48 - 46 24 50 q 31 29 37 27 37 - 49 44 dq - - q 22 27 - 33
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
48 25 38 39 33 30 29 32 45 40 21 dq 27 35 18 29 - - 18 30 28 28 39 26 q 45 41 42 32 - 28 - 66
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon
2022/2023 		             
- - - 10 - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[23]
2020/2021 43.
2021/2022 46.
2022/2023 37.
2023/2024 38.

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[23]
2019 67.
2020 53.
2022 40.
2023 49.
2024 43.

Willingen Six edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2021 50. [24]

Planica 7 edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2018 67. [25]
2021 47. [26]
2022 38. [27]
2023 44. [28]
2024 34. [29]

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[23]
2019/2020 31.
2020/2021 24.
2021/2022 29.
2022/2023 42.
2023/2024 37.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[30]
2017 87.
2022 39.
2023 64.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2017
                  punkty
- - - - - 29 33 - dq 2
2018
                  punkty
- q - q - - - - - 0
2019
                punkty
q - - 50 - - - q 0
2021
                punkty
38 41 40 - - - 38 32 0
2022
            punkty
28 13 - - 16 q 38
2023
                  punkty
- - - - - - 40 20 24 18
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[31]
2016/2017 88.
2017/2018 111.
2018/2019 37.
2022/2023 74.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 45 50 - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
63 47 49 32 35 - - - - 51 49 - - - - - 13 13 - - - - - - - - 41 38 - - 40
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
- - 40 24 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 7
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
28 57 5 7 36 42 38 7 37 9 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 149
Sezon 2019/2020
                                          punkty
- - 42 35 - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2022/2023
                                                  punkty
- - - - - - - - 16 18 36 - - - - - - - - - - - - - - 28
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[31]
2014 116.
2017 45.
2018 91.
2020 25.
2021 41.
2022 21.
2023 24.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 12 września 2021   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 139,5 m 130,5 m 239,5 pkt 3. 12,0 pkt Daniel Tschofenig
2. 10 września 2023   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 104,5 m 104,5 m 238,0 pkt 3. 5,9 pkt Robert Johansson

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPK 2023

2014
                            punkty
- - - - 30 - - - - - - - - - 1
2015
                            punkty
- - - - 41 37 - - - - dq 57 - - 0
2017
                          punkty
- - 68 63 52 - - - - - - 17 6 54
2018
                          punkty
- - - - - - - - - 35 35 41 25 6
2019
                                punkty
35 36 - - 34 35 - - - - 47 38 - - 48 42 0
2020
    punkty
25 21 16
2021
                        punkty
- - - - - - 19 3 - - - - 72
2022
                  punkty
14 7 8 16 - - - - - 101
2023
                  punkty
25 3 - - - - - - - 66
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Beskidów edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2017 58.

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[32]
2014/2015 165.
2016/2017 134.
2019/2020 46.
2021/2022 38.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - 36 40 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - 19 26 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 17
Sezon 2015/2016
                                                punkty
- - 59 54 - - - - - - - - 52 68 - - - - - - - - 32 31 0
Sezon 2016/2017
                                        punkty
68 70 78 55 47 63 - - - - 16 37 - - 30 44 - - - - 16
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - 32 47 - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2019/2020
                                            punkty
- 9 - - 23 13 - - - - - - - - - - 25 6 - - - - 103
Sezon 2021/2022
                                              punkty
5 4 - - - - - - 9 30 - - - - - - - - - - - - - 125
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Kombinacja norweska edytuj

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
10. 28 stycznia 2015   Tschagguns Gundersen HS108/5 km drużynowo[c] 56:37,3 +8:28,7   Austria
36. 30 stycznia 2015   Tschagguns Gundersen HS108/5 km indywidualnie 13:40,9 +4:29,5   Willi Hengelhaupt

Uwagi edytuj

  1. ↑ Seria konkursowa została odwołana.
  2. ↑ Gospodarzem Igrzyskach Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
  3. ↑ Skład zespołu: Klaus Mark Kolpakov, Risto Raudberg, Ainar Pikk, Artti Aigro

Przypisy edytuj

  1. ↑ Extended Start List Qualification. berkutschi.com, 2020-12-18. [dostęp 2021-01-02]. (ang.).
  2. ↑ Artti AIGRO. skijumping.pl. [dostęp 2018-11-26].
  3. ↑ Paweł Borkowski: Artti Aigro: „Staram się dawać z siebie wszystko”. skijumping.pl, 2016-08-25. [dostęp 2018-11-26]. (pol.).
  4. ↑ a b Artti Aigro. sport24.ee. [dostęp 2023-07-22]. (est.).
  5. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  6. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  7. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-29]. (ang.).
  8. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  9. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  10. ↑ a b AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  11. ↑ a b c AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-08]. (ang.).
  12. ↑ Paweł Borkowski: Powrót Aigro do Pucharu Świata dopiero w lutym?. skijumping.pl, 2018-12-05. [dostęp 2019-03-11].
  13. ↑ Mart Treial: Õnnetu vigastus jätab Artti Aigro lennumäe MK-etapilt eemale, kuid hooaja põhieesmärk täitus. ohtuleht.ee, 2019-01-28. [dostęp 2019-03-11]. (est.).
  14. ↑ Andrzej Mysiak: Piątek w Planicy: Rekord Estonii, sześć nowych życiówek i... dwie cofnięte. skokinarciarskie.pl, 2019-03-22. [dostęp 2020-05-01].
  15. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  16. ↑ Dominik Formela: Pierwsze letnie zawody i zmiany w Estonii. skijumping.pl, 2020-05-28. [dostęp 2020-12-13].
  17. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-21]. (ang.).
  18. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  19. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-07-22]. (ang.).
  20. ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2018-02-08. [dostęp 2018-02-08]. (ang.).
  21. ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2017-02-24. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
  22. ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2017-03-01. [dostęp 2017-03-01]. (ang.).
  23. ↑ a b c d AIGRO Artti - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-24]. (ang.).
  24. ↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang.).
  25. ↑ Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2023-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  26. ↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  27. ↑ Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).
  28. ↑ Skoki narciarskie. Klasyfikacja [online], www.skijumping.pl [dostęp 2023-04-04].
  29. ↑ Season 2023/2024 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2024-03-24. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-24)]. (ang.).
  30. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  31. ↑ a b AIGRO Artti - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang.).
  32. ↑ AIGRO Artti - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Artti_Aigro&oldid=73802379”