Wikipedia

Marina Kiehl

niemiecka narciarka alpejska

Marina Kiehl (ur. 12 stycznia 1965 w Monachium) – niemiecka narciarka alpejska, mistrzyni olimpijska oraz mistrzyni świata juniorów, a także zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w klasyfikacjach giganta i supergiganta.

Marina Kiehl
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1965
Monachium

Klub

TSV 1860 München

Wzrost

164 cm

Debiut w PŚ

Sezon 1981/1982

Pierwsze punkty w PŚ

18.12 1981, Piancavallo (15. miejsce – kombinacja)

Pierwsze podium w PŚ

8.01 1984, Puy-St-Vincent
(3. miejsce – kombinacja)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Igrzyska olimpijskie
złoto Calgary 1988 Zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Sestriere 1983 Zjazd
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
1984/1985
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1985/1986
3. miejsce
1986/1987
Zakończenie kariery: 1988 r.

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Marina Kiehl pojawiła się w sezonie 1981/1982, debiutując w zawodach Pucharu Świata. Pierwsze punkty wywalczyła 18 grudnia 1981 roku w Piancavallo, gdzie zajęła piętnaste miejsce w kombinacji. Były to jej jedyne punkty w tym sezonie, co dało jej 81. miejsce w klasyfikacji generalnej. W lutym 1982 roku wystąpiła w biegu zjazdowym podczas mistrzostw świata w Schladming, kończąc zawody na 27. pozycji. Miesiąc później wzięła także udział w mistrzostwach świata juniorów w Auron, gdzie w tej samej konkurencji była czternasta. Pierwszy sukces w karierze osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Sestriere w 1983 roku, gdzie zdobyła złoty medal w zjeździe. Wyprzedziła tam między innymi swą rodaczkę, Michaelę Gerg oraz Austriaczkę Katharinę Gutensohn. W zawodach pucharowych punkty wywalczyła tylko 21 stycznia 1983 roku w Schruns, gdzie była jedenasta w kombinacji. Sezon 1982/1983 ukończyła na 66. pozycji.

Pierwsze podium w cyklu Pucharu Świata wywalczyła 8 stycznia 1984 roku w Puy-Saint-Vincent, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Kanadyjka Gerry Sorensen oraz inna reprezentantka RFN, Irene Epple. W sezonie 1983/1984 na podium znalazła się jeszcze dwukrotnie: 4 marca w Mont-Sainte-Anne odniosła pierwsze pucharowe zwycięstwo wygrywając supergiganta, a trzy dni później w Lake Placid była druga w gigancie. Dało jej to dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej i klasyfikacji kombinacji oraz czwarte w gigancie. W lutym 1984 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie była piąta w gigancie, a zjazd ukończyła na szóstej pozycji. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Bormio jej najlepszym wynikiem było piąte miejsce w slalomie gigancie. W zawodach pucharowych osiem razy stawała na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 15 grudnia w Madonna di Campiglio wygrała giganta, a 26 stycznia w Arosa i 10 marca 1985 roku w Sunshine była najlepsza w supergigancie. W klasyfikacji generalnej była czwarta, a w klasyfikacji giganta wywalczyła Małą Kryształową Kulę.

Kolejne dwa zwycięstwa odniosła w sezonie 1985/1986: 7 grudnia 1985 roku w Sestriere oraz 16 marca 1986 roku w Vail triumfowała w supergigancie. Na podium stawała także 6 stycznia w Mariborze, gdzie jednego dnia zajęła trzecie miejsce w gigancie i kombinacji. W klasyfikacji generalnej zajęła ósme miejsce, natomiast w nowo wprowadzonej klasyfikacji supergiganta była najlepsza. Rok później tylko dwukrotnie znalazła się w najlepszej trójce: 17 stycznia w Pfronten była trzecia, a 15 marca 1987 roku w Vail zwyciężyła w supergigancie. Wystarczyło to do zajęcia dziesiątej pozycji w klasyfikacji generalnej oraz trzeciej w supergigancie, za Marią Walliser ze Szwajcarii oraz Francuzką Catherine Quittet. Na przełomie stycznia i lutego 1987 roku brała udział w mistrzostwach świata w Crans-Montana, jednak ponownie nie zdobyła medalu. Najlepszy wynik osiągnęła w biegu zjazdowym, w którym zajęła czwarte miejsce, przegrywając walkę o podium 0,20 sekundy ze swą rodaczką, Regine Mösenlechner.

Największy sukces w karierze osiągnęła podczas igrzysk olimpijskich w Calgary w 1988 roku, gdzie wywalczyła złoty medal w zjeździe. W zawodach tych o 0,75 sekundy wyprzedziła Szwajcarkę Brigitte Oertli, a o 0,76 sekundy pokonała Karen Percy z Kanady. Na tej samej imprezie była także trzynasta w supergigancie, a rywalizacji w slalomie gigancie nie ukończyła. W rywalizacji pucharowej na podium stanęła jeden raz: 5 grudnia 1987 roku w Val d’Isère zajęła drugie miejsce w zjeździe. Było to jej ostatnie podium w zawodach tego cyklu. Sezon 1987/1988 zakończyła na osiemnastym miejscu w klasyfikacji generalnej i ósmym w klasyfikacji zjazdu. W marcu 1988 roku, w wieku 23 lat postanowiła zakończyć karierę. Pięciokrotnie zdobywała mistrzostwo kraju: w zjeździe w 1987 roku, supergigancie w latach 1986-1987 oraz gigancie w latach 1984-1985.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie   edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
5. 13 lutego 1984   Sarajewo Gigant 2:20,98 min +1,05 s   Debbie Armstrong
6. 16 lutego 1984   Sarajewo Zjazd 1:13,36 min +0,94 s   Michela Figini
1.  19 lutego 1988   Calgary Zjazd 1:25,86 min - -
13. 22 lutego 1988   Calgary Supergigant 1:19,03 min +2,08 s   Sigrid Wolf
DNF2 24 lutego 1988   Calgary Gigant 2:06,49 min -   Vreni Schneider

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
27. 4 lutego 1982   Schladming Zjazd 1:37,47 min +3,60 s   Gerry Sorensen
11. 3 lutego 1985   Bormio Zjazd 1:26,96 min +2,36 s   Michela Figini
10. 4 lutego 1985   Bormio Kombinacja 18,72 pkt +66,16 pkt   Erika Hess
5. 6 lutego 1985   Bormio Gigant 2:18,53 min +1,07 s   Diann Roffe
21. 9 lutego 1985   Bormio Slalom 1:29,58 min +7,01 s   Perrine Pelen
4. 1 lutego 1987   Crans-Montana Zjazd 1:43,80 min +1,26 s   Maria Walliser
DNF 3 lutego 1987   Crans-Montana Supergigant 1:19,17 min -   Maria Walliser
6. 5 lutego 1987   Crans-Montana Gigant 2:21,22 min +2,70 s   Vreni Schneider

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
14. 4 marca 1982   Auron Zjazd 1:40,53 min +3,05 s   Catherine Quittet
1.  3 marca 1983   Sestriere Zjazd 1:32,49 min - -
4. 4 marca 1983   Sestriere Gigant 2:16,79 min +2,12 s   Michaela Gerg
22. 5 marca 1983   Sestriere Slalom 1:38,46 min +7,43 s   Fulvia Stevenin

Puchar Świata edytuj

Miejsca w końcowej klasyfikacji edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Mont-Sainte-Anne – 4 marca 1984 (supergigant)
  2.   Madonna di Campiglio – 15 grudnia 1984 (gigant)
  3.   Arosa – 26 stycznia 1985 (supergigant)
  4.   Sunshine – 10 marca 1985 (supergigant)
  5.   Sestriere – 7 grudnia 1985 (supergigant)
  6.   Vail – 16 marca 1986 (supergigant)
  7.   Vail – 15 marca 1987 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium edytuj

  1.   Puy-Saint-Vincent – 8 stycznia 1984 (kombinacja) – 3. miejsce
  2.   Lake Placid – 7 marca 1984 (gigant) – 2. miejsce
  3.   Puy-Saint-Vincent – 6 grudnia 1984 (zjazd) – 2. miejsce
  4.   Davos – 8 grudnia 1984 (supergigant) – 3. miejsce
  5.   Santa Caterina – 9 stycznia 1985 (kombinacja) – 2. miejsce
  6.   Pfronten – 13 stycznia 1985 (supergigant) – 2. miejsce
  7.   Lake Placid – 13 marca 1985 (gigant) – 3. miejsce
  8.   Maribor – 6 stycznia 1986 (kombinacja) – 3. miejsce
  9.   Maribor – 6 stycznia 1986 (gigant) – 3. miejsce
  10.   Pfronten – 17 stycznia 1987 (supergigant) – 3. miejsce
  11.   Val d’Isère – 5 grudnia 1987 (zjazd) – 2. miejsce

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marina_Kiehl&oldid=70323529”