Nagmaszot
Nagmaszot (hebr. נגמשו"ט) – izraelski ciężki transporter opancerzony na podwoziu czołgu Szot Kal powstały na początku lat 80. XX wieku.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
2 osoby + 8 żołnierzy desantu |
| Historia | |
| Produkcja |
1984 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik wysokoprężny Continental AVDS-1790-2A o mocy 750 KM |
| Transmisja |
Allison CD850-6 |
| Długość |
7,55 m |
| Szerokość |
3,39 m |
| Wysokość |
~ 3 m |
| Masa |
51 t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
45 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1x karabin maszynowy kalibru 7,62 mm 1x karabin Browning M2 kalibru 12,7 mm | |
| Użytkownicy | |
| Izrael | |
Historia edytuj
Izraelskie zaangażowanie wojskowe na południu Libanu zwiększyło zapotrzebowanie Sił Obronnych Izraela na transportery i pojazdy o opancerzeniu dającym większe bezpieczeństwo załodze i transportowanej piechocie niż użytkowane dotychczas transportery M-113 Zelda. W 1995 roku doszło do 700 ataków na izraelskie pojazdy. Większość z nich dokonywana była granatnikami przeciwpancernymi lub przeciwpancernymi pociskami kierowanymi, które znajdowały się na wyposażeniu Hezbollahu. Już w latach 80. XX wieku pojawiło się zapotrzebowanie na pojazdy, które podołałyby wymaganiom konfliktu asymetrycznego, którymi charakteryzowała się pierwsza wojna w Libanie[1][2][3].
Izraelczycy zorientowali się, że mogą przekształcić wycofane ze służby czołgi Szot Kal na ciężkie transportery opancerzone. W tym celu zaczęto usuwać wieże czołgowe, pozostawiając samo podwozie i kadłub z włazami na dachu dla załogi i żołnierzy desantu. Z czasem dostrzeżono niebezpieczeństwo takiego rozwiązania. Brak tylnego wejścia dla żołnierzy stwarzał zagrożenie dla transportowanych żołnierzy oraz spowalniał załadunek pojazdu. W związku z tym Nagmaszoty zostały przekazane Korpusowi Inżynieryjnemu, a na początku lat 90. XX wieku zaczęto poddawać je kolejnym modyfikacjom. W ten sposób powstały kolejne pojazdy: Nagmachon, Nakpadon i Puma[3].
Ze względu na dopasowanie pojazdu do wymagań izraelskiej armii, to Nagmaszot nie był oferowany innym państwom[3].
Konstrukcja edytuj
Nagmaszoty powstawały poprzez usunięcie wieży czołgowej. Dzięki odpowiednim modyfikacjom wnętrza pojazd mieścił dwie osoby załogi i ośmiu żołnierzy desantu. Z przodu załoga miała do dyspozycji dwa okrągłe włazy, a desant dwa prostokątne z tyłu pojazdu. Przy każdym włazie zamontowano specjalne uchwyty na karabiny maszynowe. Na bokach kadłuba umieszczono specjalne zaczepy na dodatkowe modyfikacje lub pancerz reaktywny[3].
Długość pojazdu wynosiła 7,55 m, szerokość 3,39 m, a wysokość ok. 3 m. Nagmaszoty ważyły 51 ton.
Nagmaszot napędzany był silnikiem diesla Continental AVDS-1790-2A o mocy 750 KM i posiadały skrzynię biegów Allison CD850-6 z dwoma biegami w przód i jeden do tyłu. Pojazd mógł poruszać się z maksymalną prędkością 48 km/h[3].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Marsh Gelbart, Modern Israeli Tanks and Infantry Carriers 1985-2004, „New Vanguard”, Oxford: Osprey Publishing, 2004.