Śmierć cywilna
instytucja prawa cywilnego
Śmierć cywilna – instytucja prawa cywilnego wprowadzona przez Kodeks karny Napoleona, funkcjonująca w postępowaniu karnym. Oznaczała utratę zdolności prawnej i była skutkiem najcięższych kar. Została zniesiona w 1825 roku w Królestwie Polskim, a w 1854 roku we Francji.
Obecnie uważa się, że śmierć cywilna jest sprzeczna z podstawowymi zasadami europejskiego porządku prawnego, dlatego jeżeli przewiduje ją prawo obce, na podstawie którego – zgodnie z prawem międzynarodowym prywatnym – wydaje wyrok polski sąd, zastosowanie śmierci cywilnej na terenie Polski jest wyłączone.
W publicystyce „śmierć cywilna” to często spotykane potoczne określenie na ubezwłasnowolnienie całkowite[1].
Przypisy edytuj
- ↑ Michał Kubalski: Ubezwłasnowolnienie – śmierć cywilna. Michał Kubalski z BRPO w Rzeczpospolitej. bip.brpo.gov.pl. [dostęp 2023-02-27].
Bibliografia edytuj
- Maksymilian Pazdan, Prawo prywatne międzynarodowe, wyd. 10, Warszawa 2007.
- Katarzyna Sójka-Zielińska, Historia prawa, wyd. 4, Warszawa 1993.