Świętopełk Raciborowic

Świętopełk Raciborowic (ur. ?, zm. przed 1197/1198) – dzielnicowy książę pomorski?, syn Racibora I, księcia pomorskiego i Przybysławy[1].

Świętopełk Raciborowic
ilustracja
dzielnicowy książę pomorski?
Dane biograficzne
Dynastia

Gryfici

Data śmierci

przed 1197/1198

Ojciec

Racibor I

Matka

Przybysława

Pochodzenie

edytuj

Świętopełk jest znany z dokumentu z 13 listopada 1175, w którym Kazimierz I, książę dymiński podczas zjazdu krajowego w Trzebiatowie dokonał nadania dla klasztoru w Grobi. W akcie tym młody książę? został przedstawiony jako syn Racibora I (łac.) Szpenthepolc filius ducis Ratheberni[2].

W historiografii pojawił się pogląd, że prawdopodobnie był dzielnicowym księciem, którego dobra znajdowały się poza księstwem, stąd umieszczenie jego osoby na końcu, wśród świadków dokumentu. Liczna grupa badaczy wysuwała hipotezę o dziedziczności dzielnicy sławieńskiej i powiązaniach z tamtejszą dynastią (R. Klempin, M. Wehrmann, J. Spors, L. Quandt) lub panowaniu na Pomorzu Gdańskim (T. Kantzow). Czasem, również był identyfikowany z Bogusławem I Raciborowicem, domniemanym księciem sławieńskim[1].

J. Powierski zauważał, że być może Świętopełk był postacią fikcyjną, którego osobę kapelani dopisali do dokumentu z 1175 dla podtrzymania i uwiarygodnienia ważności wcześniejszych nadań, które były dokonywane przez Racibora I[3].

Jego data śmierci jest nieznana. Nowożytna literatura przedmiotu wskazywała, że zgon Raciborowica nastąpił krótko po śmierci ojca (II poł. lat 50. XII w.), bądź w 1207 (T. Kantzow)[3].

Genealogia

edytuj
Świętobor?
ur. ?
zm. ?
NN
ur. ?
zm. ?
Jarosław Świętopełkowic?
ur. ok. 1072
zm. V 1123
Rogneda?
(c. Mścisława I Wielkiego)
ur. ?
zm. ?
         
     
  Racibor I
ur. ok. 1110,
zm. 7 V 1155 lub 1156
Przybysława
ur. 1113–1118
zm. po 1155 lub 1156
     
   
Świętopełk Raciborowic
(ur. ?, zm. przed 1197/1198)

Przypisy

edytuj
  1. a b E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 121-122.
  2. E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 121.
  3. a b E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 122.

Bibliografia

edytuj