10,5 cm Kanone 18
10,5 cm Kanone 18 (10,5 cm K 18) – niemiecka armata polowa z okresu II wojny światowej. Armata K 18 miała łoże kołowe, dwuogonowe, rozstawne. Zamek klinowy. Zasilanie amunicją składaną (3 ładunki). Trakcja motorowa. Armata używała tego samego łoża co haubica 15 cm schwere Feldhaubitze 18.
![]() Armaty 10,5 cm Kanone 18 podczas uroczystości zaprzysiężenia rekrutów Wehrmachtu, Poznań, styczeń 1940 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Rodzaj | |
Dane taktyczno-techniczne | |
Kaliber |
105 mm |
Długość lufy |
5460 mm (L/52) |
Donośność |
19 075 m |
Prędkość pocz. pocisku |
835 m/s (pocisk o masie 15 kg) |
Masa |
5620 kg (w położeniu bojowym) |
Kąt ostrzału |
0° do +45° (w pionie) |
Szybkostrzelność |
6 strz./min |
Prędkość marszowa |
24 km/h |
Armata nie była lubiana przez artylerzystów i nie uchodziła za udaną broń - w porównaniu z haubicą 15 cm pociski działa miały znacznie mniejszą moc niszczącą, a maksymalna donośność armaty nie była dużo większa od donośności haubicy, a samo działo było bardzo ciężkie.
W 1940 opracowano wersję rozwojową tej armaty 10,5 cm Kanone 18/40 o lufie o długości 60 kalibrów, ale weszła ona do produkcji dopiero w 1942 i ostatecznie otrzymała oznaczenie 10,5 schwere Kanone 42.
Wszystkie armaty tego typu zostały wycofane z jednostek frontowych już w 1941 i większość z nich stanowiła uzbrojenie Wału Atlantyckiego.
Bibliografia
edytuj- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
- Kris Chant: Artillery. Londyn: Amber Books, 2005.ISBN 1-904687-41-5.