1 Gwardyjska Orszańska Brygada Rakietowa (ros. 1-я гвардейская ракетная Оршанская орденов Суворова и Кутузова бригада) – związek taktyczny Sił Zbrojnych ZSRR i FR.

1 Gwardyjska Brygada Rakietowa
1-я гвардейская ракетная бригада
ilustracja
Historia
Państwo

 ZSRR 1920-1991
 Rosja 1991-

Sformowanie

1920

Nazwa wyróżniająca

Orszańska

Tradycje
Rodowód

14 Brygada Artylerii Ciężkiej

Organizacja
Numer

JW 31853

Dyslokacja

Dołgorukowo
Borne Sulinowo
Krasnodar
Molkino

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska rakietowe

Podległość

Północna Grupa Wojsk
Południowy OW

Odznaczenia

Historia edytuj

8 lipca 1920 roku w składzie 48 Dywizji Strzeleckiej sformowany został dywizjon artylerii ciężkiej. Dywizjon został następnie przeformowany w 75 Gwardyjski Pułk Artylerii i 14 Gwardyjską Brygadę Artylerii Ciężkiej. Brygada swój chrzest bojowy przeszła pod Wajnikołą w lipcu 1941 roku. II Wojnę Światową zakończyła z tytułem wyróżniającym „Gwardyjska”, nazwą wyróżniającą „Orszańska” (za przełamanie obrony niemieckiej pod Orszą w 1944 roku), Orderem Suworowa (za walki o Królewiec w 1945 roku) i Kutuzowa. Po wojnie brygada stacjonowała w m. Dołgorukowo w obwodzie królewieckim[1]. W 1960 roku przekształcono ją w 114 Brygadę Rakiet Operacyjno-Taktycznych i przezbrojono w rakiety 9K72 Elbrus (SS-1c/d Scud), a następnie 9K79-1 Toczka (SS-21). W 1966 roku brygadę przemieszczono do Bornego Sulinowa i włączono w skład Północnej Grupy Wojsk. Z terytorium Polski wyprowadzono ją w lipcu 1991 roku i przemieszczono do Krasnodaru, włączając w skład 49 Armii Ogólnowojskowej jako 1 Gwardyjską Orszańską Brygadę Rakiet Operacyjno-Taktycznych[2]. Od 2012 roku brygada stacjonuje w m. Molkino w Kraju Krasnodarskim. Brygada wyposażona jest w zestawy rakietowe 9K720 Iskander[1].

Skład brygady edytuj

Na koniec lat 80[3]:

  • Dowództwo i sztab;
  • 55 dywizjon rakiet taktycznych (JW 53622);
  • 21 dywizjon rakiet taktycznych (JW 82200);
  • 39 dywizjon rakiet taktycznych (JW 66600);
  • bateria techniczna.

Na rok 2020[4]:

  • Dowództwo i sztab;
  • 3 dywizjony rakiet taktycznych a. 2 baterie rakiet taktycznych (po 2 wyrzutnie);
  • dywizjon rakietowo-techniczny;
  • dywizjon zaopatrzenia;
  • bateria dowodzenia.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Виталий Феськов: Вооруженные Силы СССР после Второй Мировой войны: от Красной армии к Советской. Tomsk: Wydawnictwo НТЛ, 2013. ISBN 978-5-89503-530-6.