11 Armia Obrony Powietrznej (ZSRR)
11 Armia Obrony Powietrznej – związek operacyjny Sił Zbrojnych ZSRR.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
Zmiany organizacyjne edytuj
W wyniku kolejnych reorganizacji przeformowana w 11 Armię Lotniczą i Obrony Powietrznej Federacji Rosyjskiej. Nowy związek operacyjny skupiał jednostki lotnicze i siły lądowej obrony powietrznej dyslokowane w rejonie Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego. W 2010 posiadała 97 bombowców Su-24, 60 samolotów szturmowych Su-25, 26 myśliwców przechwytujących MiG-31, 131 myśliwców Su-27, 51 samolotów zwiadowczych Su-24MR[1].
Struktura organizacyjna edytuj
- W latach 1991–1992[2]
- dowództwo – Chabarowsk
- 499 Szkolna BROP
korpusy i dywizje OP
- 8 Korpus Obrony Powietrznej – Komsomolsk
- 23 Dywizja Obrony Powietrznej – Władywostok
- 24 Dywizja Obrony Powietrznej – Pietropawłowsk
- 29 Dywizja Obrony Powietrznej – Błagowieszczeńsk
- 72 Dywizja Obrony Powietrznej – Ochock
- 22 pułk lotnictwa myśliwskiego – Artiom
- 47 pułk lotnictwa myśliwskiego – Złota Dolina
- 60 pułk lotnictwa myśliwskiego – Dzemgi
- 301 pułk lotnictwa myśliwskiego – Chabarowsk
- 308 pułk lotnictwa myśliwskiego – Sowiecka Gawana
- 365 pułk lotnictwa myśliwskiego – Dolińsk
- 865 pułk lotnictwa myśliwskiego – Kamczatka
- W 2010[1]
- dowództwo – Chabarowsk
- 23 Korpus Obrony Powietrznej
- 25 Dywizja Obrony Powietrznej
- 303 Mieszana Dywizja Lotnicza
Przypisy edytuj
- ↑ a b Grabowski 2011 ↓, s. 137.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 346.
Bibliografia edytuj
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
- Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.