13Swagon towarowy służący do przewozu kwasów w naczyniach kamionkowych[1]. Projekt wagonu powstał na podstawie adaptacji podwozia wapniarki 10S. Zastosowano ujednolicone elementy zawieszenia (resory i podwójne ogniwa). Za opracowanie projektu w 1958 odpowiadało CBK PTK. Rekonstrukcja projektu z 1963 roku zakładała zmianę łożysk (z 140 mm na 120 mm) oraz hamulec Oerlikona. Wagony ze zmienionego projektu otrzymały oznaczenie 13S/1[1]. Wagony mają minimalny promień skrętu wynoszący 75 m. Była to najliczniejsza grupa kamionek używanych w PKP[1].

13S
13S/1
Ilustracja
Producent

Polska Zakłady Taboru Kolejowego Elbląg
Polska Fabryka Wagonów Świdnica

Lata budowy

1958-1959 (Elbląg)
1962-1965 (Świdnica)

Wymiary
Długość całkowita

9240/9175 mm

Wysokość całkowita

3060 mm

Masa własna

16500/16000 kg

Podwozie
Rozstaw osi

5000/4500 mm

Średnica kół

1000 mm

Nadwozie i załadunek
Pojemność ładunkowa

12 m³

Granica obciążenia

15 t

Konstrukcja
Hamulec

W-G/O-GP SAB +pomost
w systemie Oerlikon

Minimalny promień łuku

75 m

Prędkość maksymalna

80 km/h

Uwagi
[1]

W 12 zbiornikach można było pomieścić 12 m³ cieczy[1]. Napełnianie ceramicznych naczyń odbywało się od góry do każdej turyli (kamionki) osobno, a opróżnianie za pomocą syfonu. Zbiorniki stały ciasno na drewnianej podłodze, która była uszczelniona kitem lub lepikiem. Naczynia zdejmowano tylko podczas naprawy[1].

Odmiana Producent Lata budowy Liczba Źródło
13S Polska Zakład Napraw Taboru Kolejowego w Elblągu 1958-1959 113 [1]
13S, 13S/1 Polska Fabryka Wagonów Świdnica 1962-1965 90 [1]

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h Paweł Terczyński: Atlas wagonów towarowych. Poznań: Kolpress, 2011, s. 294. ISBN 978-83-933257-1-9.