140 mm armata morska Typ 3

Armata morska 140 mm (14 cm) L/50 Typ 3 – japońska armata morska kalibru 140 mm będąca na wyposażeniu wielu okrętów Cesarskiej Marynarki Wojennej od krążowników lekkich wzwyż.

Armata morska 140 mm L/50 Typ 3
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Japonia

Rodzaj

armata morska

Historia
Prototypy

1914

Produkcja seryjna

1916

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

140 mm

Długość lufy

7000 mm

Donośność

20 500 m przy kącie 35°

Prędkość pocz. pocisku

850 m/s

Długość

7235 mm[1]

Masa

5600 kg[1]

Szybkostrzelność

6-10 strz./min.

Historia

edytuj

Armata została opracowana w wyniku doświadczeń wojny rosyjsko-japońskiej. Ówczesne japońskie krążowniki uzbrojone były w brytyjskie działa 152 mm, lecz ręczne ładowanie pocisków o wadze 45,4 kg dla japońskich marynarzy było uciążliwe (z uwagi na drobniejszą budowę ciała) i przy ogniu ciągłym poważnie obniżało szybkostrzelność, stąd zdecydowano zastąpić je działem nieco mniejszego kalibru[1]. 24 kwietnia 1914 roku armata kalibru 140 mm L/50 Typ 3 (3 rok okresu Taishō) została przyjęta na uzbrojenie[1]. Oficjalnie kaliber jej był oznaczony jako 5,5 cala, a od 5 października 1917 roku – 14 cm[2]. Produkcja seryjna rozpoczęła się w 1916 roku. Pierwszym okrętem, na którym zainstalowano nowe działa był pancernik „Ise”. W okresie międzywojennym armata 140 mm Typ 3 była głównym uzbrojeniem japońskich lekkich krążowników[3]. Armata była stosowana tylko w jednostkach nawodnych, na okrętach podwodnych była stosowana odmiana 140 mm L/40.

Opis i zastosowanie

edytuj

Jako pierwsze stosowano działa kazamatowe, na pancernikach typu Ise, a następnie typu Nagato. Kąt podniesienia wynosił w nich początkowo 20°, następnie zwiększony do 30° w przypadku typu Ise i 35° w przypadku Nagato[4].

Na wczesnych krążownikach stosowano podstawy pojedyncze z maską ochronną, o masie 21 ton[1]. Kąt podniesienia wynosił od -7° lub -5° do 20° w przypadku krążowników typu Tenryū, do 25° w typie Kuma i Nagara i do 30° w typie Sendai i „Yūbari[1]. Donośność odpowiednio wynosiła 15,8 km, 17,5 km lub 19,1 km[1]. Masa pocisku wynosiła 38 kg, a masa ładunku miotającego 10,33–10,97 kg[1].

Na nowszych okrętach stosowano następnie podstawy podwójne modelu A w wieżach, o kącie podniesienia do 30° (część artylerii krążownika „Yūbari”, okręty-bazy okrętów podwodnych „Chōgei” i „Jingei”, stawiacz min „Okinoshima”)[4]. Na krążownikach szkolnych typu Katori i transportowcu wodnosamolotów „Nisshin” zastosowano ulepszone wieże A2, o kącie podniesienia do 35°[4].

Długość działa wynosiła 7235 mm, długość części gwintowanej lufy 5968 mm[1]. Armata miała zamek śrubowy[1]. Żywotność lufy wynosiła 500–600 strzałów[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k Lacroix i Wells 1997 ↓, s. 24-25
  2. Lacroix i Wells 1997 ↓, s. 787-789.
  3. Japan 14 cm/50 (5.5") 3rd Year Type - NavWeaps [online], www.navweaps.com [dostęp 2017-11-16] (ang.).
  4. a b c Lacroix i Wells 1997 ↓, s. 756

Bibliografia

edytuj