155 mm haubica FH-70
155 mm haubica FH-70 – holowana haubica polowa opracowana przez RFN, Wielką Brytanię i Włochy[1].
| ||
![]() | ||
Dane podstawowe | ||
Producent | ![]() ![]() ![]() | |
Dane taktyczno-techniczne | ||
Kaliber | 155 mm[1] | |
Długość lufy | 6,022 m[1] | |
Donośność | 24 700 m (pocisk zwykły) 31 500 m (z dodatkowym napędem rakietowym)[1] | |
Długość | 9,8 m (w położeniu marszowym z lufą skierowaną do tyłu) 12,43 (bojowym)[1] | |
Szerokość | 2,204 m ( w położeniu marszowym) 9,8 m (w bojowym)[1] | |
Wysokość | 2,56 m (w położeniu marszowym) 2,192 ( w bojowym)[1] | |
Masa | 9,3 t.[1] | |
Kąt ostrzału | -5° do +70° (w pionie) 56° (w poziomie)[1] | |
Szybkostrzelność | 6 strz./min.[1] | |
Obsługa | 7-8 żołnierzy[1] | |
Czas przejścia w położenie bojowe | 4 min.[1] | |
Szybkość marszowa | 100 km/h[1] |
W 1978 w państwach tych haubica została wprowadzona do uzbrojenia, a producentem jej jest firma Rheinmetall[1].
Wyposażona została w lufę jednolitą samowzmocnioną, która zakończona jest dwukomorowym hamulcem wylotowym zmniejszającym energię zespołu odrzutowego o 35%. Posiada zamek klinowy o pionowym ruch klina, który w położeniu otwartym zamka wysunięty jest do góry[1]. Oporopowrotnik hydropneumatyczny umożliwiający zmianę długości odrzutu. Odciążacz pneumatyczny, a kołyska typu korytkowego z wmontowanym w tylnej części układem zmechanizowanego zasilania amunicją. Ma dwuogonowe łoże. Do strzelania osadzona na platformie ogniowej[1].
W pozycji marszowej lufa z łożem górnym obrócona jest do tyłu o 180° w stosunku do łoża dolnego i mocowana do ogonów. Haubica może się przemieszczać w takim położeniu samodzielnie na krótkie odległości z prędkością 16 km/h[1]. Służy do tego napęd pomocniczy. Holowana jest ciągnikiem marki MAN (RFN), FIAT 6605 TM (Włochy) i Forden (Wielka Brytania). Oprócz amunicji standardowej NATO kalibru 155 mm jest przystosowana do wystrzeliwania pocisków Copperhead[1].
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 68. ISBN 83-86028-01-7.