159 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

159 Dywizja Piechoty (niem. 159. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej.

159 Dywizja Zapasowa
159 Dywizja Rezerwowa
159 Dywizja Piechoty
Kommandeur der Ersatztruppen IX
Division Nr. 159
159 Reserve-Division
159. Infanterie-Division
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1945

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

OKH

Skład

patrz tekst

Historia i szlak bojowy edytuj

Pierwotnie została sformowana w Kassel 26 sierpnia 1939 r. jako IX Komendantura Oddziałów Zapasowych (Kommandeur der Ersatztruppen IX). 9 listopada przekształcono ją w 159 Dywizję Zapasową (początkowo 159. Division, później Division Nr. 159)[1]. Jednostka przebywała w Niemczech do 1 października 1942 r., gdy została przekształcona w 159 Dywizję Rezerwową (159. Reserve-Division) i skierowana do południowej Francji[2]. 9 października 1944 r. jednostkę oficjalnie przekształcono w standardową dywizję piechoty (159. Infanterie-Division)[3].

Jednostka początkowo zajmowała się szkoleniem i przygotowaniem rezerw, pełniła również obowiązki okupacyjne we Francji. Do walk weszła we wrześniu 1944 r. i do końca wojny przebywała na froncie zachodnim, została rozbita w Alzacji 20 kwietnia 1945 r.

Struktura organizacyjna edytuj

  • jesienią 1942 roku:

9., 52., 251. rezerwowy pułk grenadierów, 9. rezerwowy pułk artylerii, 15. rezerwowy batalion inżynieryjny,

  • w październiku 1944 roku:

1209., 1210. i 1211. pułk grenadierów, 1059. pułk artylerii, 1059. batalion pionierów, 159. kompania fizylierów, 1059. oddział przeciwpancerny, 1059. oddział łączności, 1059. polowy batalion zapasowy[4].

Dowódcy edytuj

  • Generalleutnant Albert Fett (od 26 sierpnia 1939),
  • Generalmajor Friedrich-Karl von Wachter (od 22 stycznia 1942),
  • Generalleutnant Karl Sachs (od 1 marca 1942),
  • Generalleutnant Hermann Meyer-Rabingen (od 20 września 1942),
  • Generalmajor Axel Schmidt (od 20 czerwca 1944, do 8 września 1944, gdy poległ pod Besançon),
  • Generalleutnant Albin Nake (od 8 września 1944),
  • Generalmajor Friedrich – Wilhelm Dernen (od 10 października 1944),
  • Generalmajor Heinrich Bürcky (od 15 listopada 1944 do 10 kwietnia 1945, gdy dostał się do niewoli)[5].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009. ISBN 978-83-11-11596-5..