45 mm armata przeciwpancerna wz. 1932 (19-K)
45 mm armata przeciwpancerna wz. 1932 (19-K) (ros. 45-мм противотанковая пушка образца 1932 года, 19-К) – radziecka armata przeciwpancerna.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1931 |
| Produkcja seryjna |
1932–1937 |
| Wyprodukowano |
ok. 8000 szt. |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
45 mm |
| Długość lufy |
1970 mm (L/43,8) |
| Prędkość pocz. pocisku |
750 m/s |
| Długość |
4260 mm |
| Szerokość |
1370 mm |
| Wysokość |
1250 mm |
| Masa |
425 kg |
W 1930 roku do uzbrojenia Armii Czerwonej została wprowadzona 37 mm armata przeciwpancerna wz. 1930 (1-K). Działo to było budowane na licencji niemieckiej firmy Rheinmetall. W 1931 roku w biurze konstrukcyjnym fabryki numer 8 powstał prototyp działa wykorzystującego łoże armaty wz. 1930, ale wyposażonego w lufę kalibru 45 mm.
W 1932 roku zostało działo te przyjęte do uzbrojenia Armii Czerwonej jako następca armaty wz. 1930. 1 stycznia 1936 roku Armia Czerwona miała na stanie 2062 armaty wz. 1932, 1 czerwca 1941 były ich 7682 sztuki
Produkcję działa wz. 1932 zakończono w 1937 roku po rozpoczęciu produkcji 45 mm armaty przeciwpancernej wz. 1937 (53-K).
Zdobyczne armaty tego typu, były używane przez armię fińską (pod oznaczeniem 45 K/32).
Bibliografia edytuj
- А. Иванов: Артиллерия СССР в перод второй мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003.
