55 Dywizja Strzelców
55 Dywizja Strzelców – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Działania zbrojne | |
| wojna domowa w Rosji wojna polsko-bolszewicka bitwa nad Niemnem | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład |
4 Armia |
Formowanie i walki
edytujSformowana w listopadzie 1919 i do stycznia 1920 stacjonowała w Piotrogrodzie. 1 sierpnia 1920 jej 164 Brygada Strzelców liczyła w stanie bojowym 2532 żołnierzy z tego piechoty 2465. Na uzbrojeniu posiadała 35 ciężkich karabinów maszynowych i 8 dział[1]. W sierpniu 1920 weszła w skład 4 Armii odtworzonej po klęsce nad Wisłą. Osłaniała kierunek na Pińsk, walczyła w rejonie Kobrynia i Prużany[2].
W dniu 20 września 1920 roku tuż przed wybuchem bitwy nad Niemnem razem z 17 DK, 19 DS i 57 DS wchodziła w skład 4 Armii Dmitrija Szuwajewa i obsadzała kierunek piński na południowym skrzydle Frontu Zachodniego.
Dowódcy dywizji
edytuj- M.I. Rożen (VIII – IX 1920)[2]
- K.I. Grunsztajn (IX 1920)[2]
- B.M. Feldman (IX – XII 1920)[2]
Przypisy
edytuj- ↑ Moszczeński 2020 ↓, s. 248.
- ↑ a b c d Odziemkowski 2004 ↓, s. 315.
Bibliografia
edytuj- Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek: Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1990, seria: Monografie Instytutu Nauk Społecznych.
- Józef Moszczeński: Rosyjski plan bitwy nad Wisłą w 1920. W: Izabela Borańska-Chmielewska (projekt): Polskie zwycięstwo dla wolności Europy; księga pamiątkowa arma virumque cano; 100-lecie bitwy warszawskiej 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Wydawniczy; Centralna Biblioteka Wojskowa, 2020. ISBN 978-83-955800-5-5.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.