85 mm armata przeciwlotnicza wz. 1939 (52-K)
85 mm armata przeciwlotnicza wz.1939 (52-K, KS-12) – holowana armata przeciwlotnicza konstrukcji radzieckiej[1].
| ||
 85 mm armata przeciwlotnicza wz. 1939[1] | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  ZSRR
| |
| Producent | ZSRR | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
| Długość lufy | 4693 mm[1] | |
| Donośność | 10 500 m (pionowa) 15 500 m (pozioma)[1] | |
| Prędkość pocz. pocisku | 800 m/s[1] | |
| Długość | 7000 mm[1] | |
| Szerokość | 2200 mm[1] | |
| Wysokość | 2060 mm[1] | |
| Masa | 4900 kg[1] | |
| Kąt ostrzału | −3° do +82° (w pionie) 360° (w poziomie)[1] | |
| Szybkostrzelność | do 20 strz./min[1] | |
| Obsługa | 7 żołnierzy[1] | |
| Czas przejścia w położenie bojowe | 1,2 min[1] | |
| Szybkość marszowa | 50 km/h[1] | |
Armata została opracowana przez zespół konstruktorów pod kierunkiem Ł.W. Ljuliewa. Armata stanowiła modyfikację konstrukcji armaty przeciwlotniczej 76,2 mm wz. 1938, będącej ulepszeniem armaty 76,2 mm wz. 1931 (3-K), opracowanej według dokumentacji niemieckiej firmy Rheinmetall[2]. Do strzelania stosuje się naboje scalone z pociskiem odłamkowym o masie 9,54 kg, przeciwpancerno-smugowym o masie 9,2 kg i przeciwpancerno-smugowo-podkalibrowym o masie 4,99 kg[1].
W chwili ataku niemieckiego 22 czerwca 1941 r. Armia Czerwona miała 2630 takich armat, ich produkcja była następnie kontynuowana[2].
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 100. ISBN 83-86028-01-7.