Aborcja w Bułgarii

Aborcja w Bułgariiaborcja została zalegalizowana w Bułgarii 27 kwietnia 1956 roku, na mocy zarządzenia ministerstwa zdrowia wprowadzającego aborcję na żądanie w pierwszych dwunastu tygodniach ciąży pod warunkiem że co najmniej sześć miesięcy upłynęło od poprzedniej aborcji.

Wobec spadku liczby urodzeń władze komunistyczne zaostrzyły te przepisy w 1968 roku. Zabroniono wówczas wykonywania aborcji kobietom bezdzietnym z wyjątkiem poważnych względów medycznych i społecznych. Kobietom z dwójką lub trójką dzieci odradzano aborcję. W przypadku, gdy środki perswazji okazały się nieskuteczne, można było jednak przerwać ciążę.

Ograniczenia te nie obwiązywały gdy:

  • matka miała mniej niż szesnaście lat
  • ciąża powstała w wyniku przestępstwa
  • występowały poważne powody społeczne.

W kwietniu 1973 roku restrykcje te rozszerzono zabraniając wykonywania aborcji kobietom bezdzietnym lub tylko z jednym dzieckiem.

Przepis nie dotyczył sytuacji gdy:

  • zagraża ona życiu bądź zdrowiu matki,
  • powstała w wyniku przestępstwa,
  • kobieta ciężarna jest małoletnia i bezdzietna,
  • ma więcej niż czterdzieści pięć lat i co najmniej jedno dziecko,
  • płód jest ciężko upośledzony.

W roku następnym ponownie zliberalizowano prawo wprowadzając aborcje na żądanie dla kobiet niezamężnych w pierwszych dziesięciu tygodniach ciąży. 1 lutego 1990 roku przyjęto obecnie obowiązujące ustawodawstwo.

Przewiduje ono aborcję na żądanie:

  • w pierwszych dwunastu tygodniach ciąży,
  • między dwunastym a dwudziestym tygodniem można przerwać ciążę jedynie ze względów medycznych lub embriopatologicznych,
  • po dwudziestym tygodniu jedynie gdy ciąża zagraża życiu matki lub też płód jest ciężko upośledzony[1].

Przypisy

edytuj
  1. BBC News - Europe's abortion rules [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2017-11-21] (ang.).