Aeracja (trawników)

Aeracja – napowietrzanie gleby za pomocą narzędzi lub maszyn spulchniających służący rozluźnianiu podłoża i pobudzeniu trawy do krzewienia się[1].

Aeracja
Trawnik po wykonaniu aeracji

Na trawnikach intensywnie eksploatowanych aeracja jest ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym. Wykonuje się ją maszynami do napowietrzania, zwanymi aeratorami[2], o wielorakich rozwiązaniach konstrukcyjnych. Pod wpływem aeracji masa korzeni traw wyraźnie się zwiększa, a darń trawnika wyrównuje się. Systematyczna aeracja przyczynia się do obniżenia strat wynikających z nadmiernego wyparowywania wody, efektywniejszego działania nawozów, podniesienia średniej temperatury gleby w strefie korzeniowej, zwiększenia elastyczności trawnika oraz zwiększenia zdolności regeneracyjnych[3]. Trawniki, które w warstwie nośnej zawierają dużo części spławialnych i często są eksploatowane (deptane), wymagają 1-2-krotnego napowietrzania w ciągu roku. Aeracji nie należy wykonywać, gdy gleba jest za wilgotna. Po doprowadzeniu gleby do właściwej wilgotności trawnik należy skosić do wysokości 3 cm i skoszoną trawę usunąć. W zależności od rodzaju aeratora, aerację wykonuje się w jednym kierunku lub powtarza się ją w poprzek poprzedniego kierunku jazdy.

W zależności od rodzaju podłoża stosuje się[4]:

  • rzędy otworów w odstępie około 15 cm (120-130 otworów/m²) w przypadku podłoża luźniejszego,
  • odstęp 10 cm tj. 180-200 otworów/m² dla podłoża cięższego.

Zależnie od stanu trawnika i rodzaju gleby stosuje się:

  • aerację wgłębną - polega na wykonaniu otworów na min. 8 cm głębokości. Stosowane zazwyczaj na trawnikach w których widoczne jest nadmierne zagęszczenie podłoża.
  • aerację powierzchniową - (płytkie napowietrzanie) polega na wykonaniu otworów do głębokości około 2-3 cm przy pomocy aeratorów mechanicznych lub ręcznych.

Jeżeli chce się uzyskać trawnik o większej elastyczności, to wyrzucone korki ziemi z darnią należy wygrabić i usunąć z trawnika. W celu zwiększenia przepuszczalności podłoża, na powierzchni trawnika trzeba rozsypać piasek. W warunkach klimatycznych Europy Środkowej najodpowiedniejszym okresem aeracji jest lipiec oraz wczesna jesień.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Popularna encyklopedia powszechna, Tom 12. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2001. ISBN 83-85719-53-9.
  2. Zeszyty naukowe Politechniki Gdańskiej, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, 1970.
  3. Aeracja. Encyklopedia WIEM. [dostęp 2013-07-08].
  4. Aeracja trawnika. 2013. [dostęp 2013-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-23)]. (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Barbara Rutkowska: Trawniki. PWRIL Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1996. (pol.)